701 resultaten.
Pad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 133 je bent een woud
nog onontgonnen
ik ben de reiziger
die de paden mag maken
waarlangs je zult gaan reizen
naar ongekende verten
met de vader
van je kinderen
ga maar
leef maar
het is zo voorbij…
Pad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 142 je bent een woud
nog onontgonnen
ik ben de reiziger
die de paden mag maken
waarlangs je zult gaan reizen
naar ongekende verten
met de vader
van je kinderen
ga maar
leef maar
het is zo voorbij…
Boom (borderline)
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 670 Een boompje dat werd geplant
Ergens op deze planeet
Het boompje staat nu vast in Nederland
En vroeg zich af wat het daar deed
Het voorziet de mens van zuurstof en kijkplezier
Het wordt "gebruikt" voor hout
De bladeren die als voedsel dienen voor het dier
De boom nu volgroeid en houdt zich staande in het woud
Het woud omringd door gevaar…
Twaalf keer koekoek
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 556 Zwarte Woud nostalgie
zwaartekracht
rond middernacht.…
Slangen en arglist
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 Een woud is het
In mijn hoofd
Waar wel leven is
Maar dan uitsluitend
Van het bedreigende
Soort, boa's en hyena's
Die om de voorrang
Strijden in de sluipmoord
Die ze zich voorgenomen
Hebben op de mens die
Ooit ik genoemd werd…
als je verdwijnt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 als je verdwijnt
zo zonder omkijken
oplost in de verte
witter wordt
dan de witste muur
als je verdwijnt
zo zonder dralen
een wordt met
de schutkleuren van
een ondoordringbaar woud
als je verdwijnt
zo zonder naam
onherkenbaar samenvalt
met de massa
en niet terug zal keren…
Maannacht in Elche
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.382 de neerslachtige trots van het woud
legt doodstille schaduwen neer
op de bodem van 't zilvermeer,
in de huiverende dood.
er is geen gerucht en geen wind.
ik sta aan de zoom van het woud;
aan mijn zijde het zwijgend kind,
dat zijn hand in de mijne houdt.
maar dan vraagt het: ‘is dit de pool?’…
liefdesvlekken
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.090 en kan ‘k niet altijd jouw verlangen
helemaal bedekken blijft toch de
liefde ons een huis en in de
hitte van ons bloed mag ik het leven
smaken en donker zwart
als ebbenhout is ’s nachts alleen woud.…
Uit het goede hout
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 622 Het is met zorg gekozen: stuk voor stuk
zijn deze bij de gratie van het woud
gemaakt van noten-, pijn- en kreupelhout.…
Waterwoud
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 339 honingzoete geluiden zoemen rond machtige mangroves
kakelbonte bijeneters verbloemen zoutzwetend blad
waterleven bloeit onder de schaduwarmen van het woud
dat ooit uit vruchtvocht van de oude aarde is gegroeid…
Moeders kinderen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 586 Het zijn de wezen die verdwalen,
In het woud van stenen eiken.
Waar de zielen, niet gespaard,
dolen rond karkassen en
dromen achterna gaan
tot de eiken essen zijn.…
rommel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 698 er razen letters van stroop
tot snelcement langs
en door mij heen
soms snak ik naar een boterham
soms naar een eerste steen
luchtkastelen van klatergoud
een wild woud van alleen
mijn zinnen en oud
opnieuw beginnen.…
Bericht voor de wachtenden
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.570 Wie te luister ligt
in 't woud
hoort nu engelen
fluisteren tussen de bomen
Kom uit uwe nesten holen
Allemaal!
De zon zal weldra
van achter
de wolken stralend
te voorschijn komen…
koud licht
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 890 Vuur overviel ons
als een dief in de nacht
In brandende woorden
want verleiding was haar macht
Maar nu het licht me heeft bevrijd
niet langer verdwaalt in dit boomloos woud
Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom
sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…
Oud hout
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 687 gebarsten lagen
van loodzwaar verven
gescheurde nerven
van oud hout
dat soms hoorbaar kreunt
van heimwee naar woud
dat ook in stormen dreunt
als één van hen gebroken
ter aarde komt en zucht…
Kom
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 162 verdwaal in mij
laat me je verleiden
tot 'n wandeling
in het witte woud
waar vergetelheid
de boventoon voert
paden geen paden zijn
en bomen geen bomen
laat mij met je dansen
zodat je bevangen wordt
door de kou en langzaam
verdwijnt in het niets
*…
benarde situatie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 Langzaam begint het te deinen
en ik onderdeel zonder
zelf en met velen,
verstrikt in
het woud van woeste woorden.…
Genieten vanhet leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 181 Over kale vlakten heb ik gelopen
door dichtbegroeide wouden ben ik gegaan
op veel stille plekken ben ik blijven staan
steeds bleef ik op een nadering van je hopen.
Door de steden met drukte van het leven
genietend van een wereld vol vertier
of langs stromende schuimende rivier
op alle plekken stond ik soms even.…
NARCISSUS OF WATER-SPIEGELING IN AMSTERDAM
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.476 Waar water is, wordt alles opgetild.
0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten
De brug door tot zo welige verschieten
Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild
En midde' in stad als eenzame woud-stilt'.
Wat zo de leste wolkjes daarin lieten
Voor donkre diept' haar leste blos verschieten
Eer nog een huivring over 't licht vlak rift?…
Koningswater II
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Als een jager kijk ik naar het woud
bevend en onzeker treed ik het binnen
ik weet waar het goud ligt
kan het delven
Zij heeft haar ogen gesloten
haar zwarte manen dansen langzaam
op en neer, ze weet het niet,
maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven
Eenmaal uit het woud
onder de modder,
voel ik mij de koning te rijk
In het badhuis…
midzomernacht in Hedmark
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.345 langs meren en door wouden gaan
dan begrijp je hoe oneindig
dit landschap moet zijn
wind streelt teder
de toppen van de bomen
een stroompje valeriaant me rustig
en terwijl het maar niet donker wordt
benadrukt de koekoek achter mijn rug
dat de zon niet zal ondergaan…
Nevelvrouwen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 307 weeklagend om de dode stronk
dansen blauwe nevelvrouwen
op klanken van een herfstsonate
langs violen en bosgeesten
vlechten zij schimmeldraden
doorheen het vermolmde hout
wentelend in bladerwater
zullen zij mossig vergroeien
in de plooien van het woud…
Nooit meer herfst
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 901 Kijk door ons raam,
naar het woud,
welke herfst vergat.
Geen vallende kleuren,
altijd groen,
eeuwige zon.
Jij liet het gebeuren,
die eerste zoen,
waarmee alles begon...…
In jouw stille wereld
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 680 In jouw stille wereld
Zweeft een droom
Als wordt hij voortgeblazen door de wind
In jouw stille wereld
Is het woud zo mooi
Als was het betoverd door een glimlachend feetje
In jouw stille wereld
Zorgt jouw glimlach
Voor een eeuwigdurende lente in mijn hart…
Opzoek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 verdwaald in de armen
in de armen van het woud
loop ik zolang mijn voeten
mij dragen kunnen
opzoek naar een punt
een punt van herkenning
om mijn gedachten
te ordenen
vraag ik de wind
wind neem mij mee
wijs mij de weg naar het licht
dat liefdevol op mij wacht…
Oud Zuid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 440 De een een schilder van t 'HOUT
De ander schrijver in 't WOUD.
Meander de wegen met pen en eerlijkheid.
Mooi zo deze gelijkheid.…
hier sta ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 217 hier sta ik dan
een oude eik
wiens takken ooit
jong en groen nog
zich verstrengelden
met een appelboom
uit de wortels
van die omhelzing
entten zich de loten
die schuilend eerst
groter groeiend later
uit onze schaduw traden
zo is vol het leven
in het kleine woud
dat wij samen waren
tot rot op zekere dag
ziek en dodelijk
mij…
Zorgeloos leven
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 788 Een leven als een woeste zee met torenhoge golven
of als een donker woud vol hongerige wolven.
Geen veilige plaats, geen geborgenheid,
nog steeds geen pad dat naar een zorgeloos leven leidt.…
Roep van het hooglied
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Geen bergen te hoog
geen rivieren te diep
geen zee weerhoudt mij
hitte van de woestijn
schrikt mij niet af
polen zal ik overwinnen
door dichte wouden
baan ik mij een weg
over vlakten zal ik ijlen
vliegen als een vogel
door diep blauwe lucht
naar het hart van mijn liefste.…
Het water drinkt ons
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 104 De wind jaagt door de wouden
Het water slaat over de wal
Op zee bezwijkt het
Oer stevige rubber
Onder de last
Van hen die de terreur
In hun vaderland
Achter zich hebben gelaten,
Maar nu simpelweg
Met te veel zijn -
Aan het water
Vallen ze ten prooi
Die met moeite
Aan het land ontkwamen…