Alle inzendingen over Zwijnen

Het is november en wij eten Nu van ons vetgemeste zwijn: De grote hammen en het klein Gesneden spek, en, niet vergeten, De lever en de fijne nieren, De dikke kronkelige worst; Het is wat zwaar en geeft ons dorst, Die wordt geblust met donkre bieren. Blaas even uit..., neem nu wat bonen, Of boerenkool; dàn rijstebrij.…

Bij 't eiland buiten grens en tijd Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Onwetend van oneindigheid Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont O mee naar haar rotspaleis Daar vleien zich tegen een muur De negen van zijn schip verbannen Door toverkollengif tot zwijn…

geen menselijke verstoring is te horen vormt zich als sluier de nevel over ’t veld stil verhullend wat zich afspeelt op de heide als verhelderend licht het zicht verspreidde en ieder door het schouwspel staat versteld als droom ziet men een roedel herten zweven over lage nevels met hun machtige gewei, ziet men de ruggen van de wilde zwijnen…

in de bossen bij Wassenaar tijdens de jacht op wilde halal zwijnen is een ontdekking gedaan of hij uniek is moet nog blijken de cransoloog van het NFI is druk doende met onderzoek zijn eerste bevindingen laten evenwel het ergste vermoeden deze ondersoort van de Homo Politicus Hagiënsis blijkt een nieuwe species te zijn uit andere delen…

onbekende noorden reis laat mij zwerven over een rijke appelzee, ik neem alleen het klokhuis mee naar een groene morgen van de overkant laat mij daar van je malse loten eten indien ik heb getwijfeld om me te laten zaaien in een vergeten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik de gevederde horizon bestijg voer mij dan aan de zwijnen…

Zaai mijn loten in de wind van een naderende storm mijn onrustig hart als ik naar onbekende oorden reis, verstrooi mij in de sporen van de golven van een oceaan, om daar te ontwaken leer mij van de vruchtbare grond te eten indien ik de aardse armen ontstegen in het oog van een argeloze orkaan, die mij zwijgend aan de blinde zwijnen…

burgers redt de planeet bevrucht elkaar zoveel niet meer eet minder van de koe het zwijn doe de kippen ook geen zeer en laat de vissen zoveel mogelijk waar ze zijn raapt papieren zakken en de blikken dozen van de straat smijt ze bij de fabrikant terug over de draad ga te voet waar ge te voet kunt gaan laat de vlieg -en andere tuigen op…

Wegkwijnend naakt, dat lijdt aan verlangen Soepele lijnen, poëtische kleuren Hash, brandewijn, om zijn kijk op te fleuren En Montparnasse in zijn doeken te vangen Filosofie en gedichten aanhangen Verzen vergarend om zich op te beuren Tedere zuilen uit steen los te scheuren Steeds in gezelschap van Maldoror-zangen Zwijn zijnd plus parel…

Dwars door het wilde landschap de paden langs een streep - en langs de hele route houdt dat ons in de greep De weg is uitgestippeld... veel moois doen wij zo aan, toch zou ik heel wat liever het rechte pad afgaan En drinken van de zoeten die daar te schenken staan, er proeven van hun vrijheid zonder daar schuil te gaan En fluiten…

Grauwe luchten Herfst in rouw Het spel van kil en kou Wasem met zuchten De muts en de sjawl Ritselende bladeren Kraanvogels die ons voor even naderen Een hert ging met een hinde aan de haal Bladeren verkleuren Dwarrelend richting de grond Een modderplek waar menig zwijnenpret stond Stinkzwammen verspreiden hun geuren Je genoot van…

Zwarte schimmen in het bos Ze wroeten er op los Niets voor hun neus is veilig Maar eikeltjes zijn heilig Ze zoelen lekker in een plas Een besmeurde boom die ooit hun schuurplek was Zwarte haren op de stam achtergelaten Vrolijk zwiepen ze met hun staarten Zet de grond maar op z’n kop De eigenaar van een maïsveld zit met de strop Zelfs een…

Zijn wij werkelijk beter Dan dat dooie zwijn? Of zijn wij de zwijnen? En zij het makke schaap? Wat denken we verdomme! Zijn wij dan beter dan een aap? Waar baseren we dat op? Op hoe we voor elkaar zorgen? Op hoe we voor de aarde zorgen? Voor alles om ons heen? Wie denken we dat we zijn?…

Serene stilte in het Kroondomein, hier zal men recreatie niet promoten. Het Loo wordt ieder najaar afgesloten, dan is het koninklijk privéterrein. Dan blijven wij op afstand met z’n allen: je moet de rust natuurlijk niet verknallen.…

Maar dan deed meester toch een mooi verhaal Van jacht op leeuw en wolf en 't wilde zwijn; - En langs de muur schoof stil een zonnestraal; - Van verre landen, waar nog rovers zijn. Op straat geklets van emmers. Langs 't kozijn Dropen de straaltjes. - Heerlijk schoollokaal!…

bewogen herken ik de taal dat het geheugen Doet herleven door een zee van schaduwen reiken zij mij De hand, druppels dauw bedekken de trillende rozenknoppen In de ruige wind, perken van waakzaamheid kanonnen voor Afweer cirkelen in de lucht wanneer de hongerige meeuwen Schreeuwen en we de dreigende nabijheid voelen, het charisma Van het zwijn…

en bevuild nest vol stegen en straten die niet meer met elkaar praten waar alles schouder aan schouder beweegt maar iedereen eenzaam door verdroogde grachten roeit elke nering overvol met lege hoofden terwijl slechts een platenboek het meest tastbare van buitenleven biedt de blauwe schemer beschermt een weggerolde parel tegen wroetende zwijnen…

op een mistige morgen in het voetspoor van plat betreden woorden uitgezwaaid in dit verlaten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik de zwartste gaten van mijn horizon bestijg, een tocht over een enkelvoudig koord dat ik nog moet weven, als ik de meest gespannen tonen van werelds weefgetouw heb aangehoord voer mij aan de zwijnen…

"Enfin," Zegt hij, "ik heb veel chagrijn; "Want mijn papa is een compleet zwijn: "En hoe kunnen dan zijn kinderen anders zijn": - Zijn troost is, dat hij nooit geen verdriet Van zijn eigen kinderen beleeft of ziet; Want gelukkig heeft hij die niet.…

middernachtelijk uur Strandden wij op Aiaia, Onwetend van oneindigheid Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig Elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont mij naar haar rotspaleis: Daar vleien zich tegen een muur Negen van ons schip verbannen Vastgeketend en tot zwijn…

In dit jonge vaderland vol rijke bossen en weiden leef ik genoegzaam gezeten heb binnen mijn woonoord hert en zwijn wat na korte jacht altijd goed smaakt breng hier mijn nageslacht voort om die leergierige welpen in kennis te stellen met vreugde en zorgen van het wachtende leven mijn neus vangt zwevende geuren de Oostenwind nadert snel…

Dieren kwamen samen in het grote toverbos Uilen, vossen, wolven, egels, zelfs een schaap liep los Merels, muizen, ganzen, zwanen, roodborstjes en zwijnen Uiteraard ontbraken niet de hazen en konijnen Rond de grote toverpot op ’t vuur nabij de beuk Snoven zij de heerlijk en vertrouwde nieuwjaarsreuk Niemand anders kon dit heerlijk brouwsel…

Alweer een wolf gespot in Nederland Dat is dit jaar al voor de derde keer Natuurliefhebbers willen er nog meer Dit alles stond vanmorgen in de krant Die wolf vindt mij misschien een ouwe bok Maar ik verstop me toch maar in de klok…

Uw eventuele vooroordeel zal snel verdwijnen, Heus het zijn geen gewetenloze zwijnen. Het zijn naar de mening van mij, Dieren voor ons aller begrip, Ze maken mij erg blij. En zeg nu toch eens eerlijk, Van wie was eerder die oceaan?…

Mijn arm is 't wild geducht: De reebok helpt geen vlucht, Het zwijn geen scherpe tand, Als, in mijn dreigend roer, Een snelle dood ontbrandt. Ik smaâ de lauwer niet, Die 't koor des Vredes biedt, Maar schat een andre meer! De krans, door 't zwaard verdiend, Is ook een krans der Eer!…

en om ons winden stemmen hele koren kippenvel de sjamaan tapte van het rendier een aan muscimol rijke urine trippelde als een Raspoetin door de poedersneeuw nu ze haalt m’n lul uit d’r mond en pauzeert ook haar neus is rood hou hem stijf mompel en ik gris naar een thermoskan truffelthee laat ons de takken en hazen de appels en zwijnen…

Op mijn zwijn trek ik ten strijde; mij behoort de helft van alle gevallen helden, de schildmaagden brengen ze naar mijn hal. Draagster van het Valkenkleed, Houdster van de Toverstaf, Gelukkige met de Halsketting, Bezitster van Gesneuvelden, dit zijn enkele van mijn titels.…

Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld; de toeë stal geurt zoel en zerp van zwoele vachten; geschuurd de lome last der laatste zomer-vrachten, rust thans mijn naarstig hoofd ter moede vinger-eelt.…

de onderkant van de tafel tekende het wereld beeld het speelgoed leerde grenzen aan beeldend vormen door kinderhand En toen zijn eerste gedichtje: “jantje kwak in een plas ver hier vandaan vlak bij de apenlaan daar woonde jantje kwak hij was een kikker een dikke wipper en weet je wat zijn vriendje was els het konijn en wim het zwijn…

rand Staat een damhert vredig te grazen Verschrikt daarbij een goudfazant klapwiekend hoog in de lucht snel en koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn daar jolig aan het stoeien Vanuit de bosjes komt een roedel zwijnen…

Nieuw inzicht: het lichaam blijkt hinderlaag noch graf, het zwijn in mij blijkt gulzig, honger tiert, de schaduw blaft.…