Alle inzendingen over acceptatie en verzet

Lichamelijk totaal uitgeput Door louter geestelijk verzet Maar ik ben nu waar ik wezen wil Ik heb het van me afgezet Geen stap meer te verzetten Het is ook niet meer nodig Als je uitrust op de goede plek Zijn verdere stappen overbodig Dus zit ik in het licht van boven En laat me rusten, laat me gaan Lichamelijk een wrak, geestelijk op…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

Dansen, blijven dansen vleugels in de storm lamgeslagen vleugellam dansen op het ritme van brekend water op scherven onder mijn voeten knarsend om mijn zinloos verzet ik dans mijn ronde op het dek van het zinkend schip…

Het aflopen van die plaat over Vietnam in vlieggeluid plaatst de toegift uit een zwarte merel over mijn dak; oorlog aanstaande laat vogels bijeen van steun verluid, gelijk uiteen zwermend als de vredesmars over het rak.…

voorbij slingerende dijken vol wuivende paardenbloemen en weelderig gras houdt haar lichaam me uit de straffe wind volg ik genietend haar spoor langs lonkend geel en groen…

Om je diep tussen een voegnaad te wringen onbereikbaar voor ontelbare omstandigheden muren bladderen en zitten vol met oneffenheden in gangen diep en droef vol van verlangen druipt een druppel verf naar beneden de zwaartekracht en je leven…

( voor Hannie Schaft ) Slechts vijf-en-twintig jaren heb je op Hollandse bodem geleefd, gezien je integere inborst vier keer te weinig. Als ik iemand de honderd heb gegund, dan ben jij het, zo laf neergeknald door een Duits machinepistool in de anders zo stille duinen te Bloemendaal. Je geverfde, rode haren wapperen wat mij betreft…

Onderschat maar onbewogen Onomstreden, onaantastbaar Veelbetekenende blikken Onmacht in een strijd van woorden Blind starend op een uitzichtloze toekomst Ogenschijnlijk wezenloos En geruisloos maar oorverdovend Schuilt daar de diepgewortelde kracht Om grenzen te doen vervagen En bergen te verzetten.…

ik liet ze binnen bood ze angsten aan ze wilden niet beminnen me nemen en dan gaan onderliggend janken eerloos mijn verzet vaak om woorden bidden als er weer niets werd gezegd ik vergrendel slotenloos mijn ramen zijn gebroken het uitzicht splintert weg in een leven zonder hopen gebarsten is mijn kop gedachten zijn mijn scherven mijn…

Wel kunnen we vandaag besluiten, om ons machteloos verzet te staken. Morgen kan ik, zonder vragen om waarom, vrank en vrij, in het volle leven staan.…

(voor Annemarie Heite) Aan de praattafel van Eva Jinek wist je met vol elan jouw protest tegen de NAM weer te geven. Je hebt dan ook absoluut recht van spreken, want die verduvelde aasgieren hebben jouw boerderij totaal afgepakt, gestolen, met de grond gelijk gemaakt ter meerdere glorie voor hun valse salarissen. En lachgas produceren…

veranderd in een oogwenk is de hele wereld om ons heen alles wat ons lief en dierbaar is weigeren wij stellig het bijzijn we leven op afstand van elkaar om zo de belager te overtreffen de ons heimelijk verholen vijand ontziet niets- en niemand meer de mensen die ons er toe doen raken wij dag na dag nog kwijt door het gebrek aan…

het zebrapad mondt uit in de verbredende vaargeul dromen drijven door de afsluiting ze eindigen tegen de stapelloods aan de overkant … gedokt verzet…

velen niet durfden te gaan wat was het een bizarre tijd het was vrij kort na de bevrijding onze vreugde duurde niet lang want zijn lot was bezegeld door de rondwarende woede die mensen blind maakten maar wee de verantwoordelijken die hem de dood in jaagden hun wraak zoet wilden hebben hem als collaborateur zagen en niet als iemand die verzet…

De klok vooruit, een uurtje maar en toch, da’s zeker en zonneklaar zijn de verslapers onder ons, ook een keer weer daar, want: De klok een uur verzet, is niet alleen dikke pret, maar geeft een ander gevoel aan je lijf, dat zich verzet.…

Ik wil die zin is moeilijk dus spreek je 'm ernstig stil hij kan een berg verzetten die ene korte zin Ik wil!…

zonder het zwijgen te verbreken was er verzet dat oplaaide toen de duisternis inviel geestenhemden zouden de kogels weren oude dromen werden in bloed gesmoord de dood trok voorbij het was luid geweest tussen twee stilten…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

Koffie heb ik geloof ik al gezet maar was het voor de vorst of na de dooi ik denk zelf vrij en onverlet: het moet dan wel geweest zijn ná het verzet Ik geef me over…

Zonder jou rolt die traan met in gedachte een geurig boeket die ik deel van kleurrijke fresia’s die mij steunt tot levend verzet.…

ik ben dood ..ik word levend want de natuur leeft in mij, speels de overgang als de lokroep van de havik, die niet durfde, in zijn habitat en stil bleef zwijgen, ziek en achtergebleven als kunstwerken gedetailleerd, aan de rand van het prachtige Friese merengebied na acceptatie krijsend hoog cirkelend in de lucht ..over waar…

die scheen… dus maak nooit meer de fout mijn stilte voor negeren mijn rust voor acceptatie of mijn vriendelijkheid voor zwakte aan te zien want na het couplet komt het refrein in toekomst… misschien…

Mijn eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de ouderlijke macht het beet zich vast in zichzelf Ook hun religieuze eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de gevestigde macht het beet zich vast in zichzelf en meelopers het fantaseerde over later en oefende geweld zodat ik moet zwijgen ondergronds, onmachtig ik…

Omdat ik van je hou verzet ik bergen zowel als zware metaforen zwem ik tegen woeste golven om bij jou te horen dat alles zo eenvoudig omdat ik van je hou.…

Mijn leven teruggebracht Tot 't kleinste begin Daar aan de Abbestederweg Op een veldje verblindend mooi In al zijn eenvoud Begon ik wat ooit Mijn leven was Weer toe te laten En vond ik naast Het strand en de Eeuwig aanrollende zee Ook de mens weer mooi…

Er bestaan mysterieuze werelden die 'normale' mensen niet kennen. Artiesten en prettig gestoorden, waanzinnig verliefden en narren. Uitvinders en dromers. Zij allen weten wat ik bedoel. Abnormale mensen zijn zij, zo oordelen de normalen, levend in een normale wereld. Waar horen autisten thuis? Ook zij zijn 'abnormaal'! Toch zijn autisten…

Dragende krachten Mij voortstuwend Met jouw heerlijkheid in mijn nabijheid Eeuwige dank Zuchten van geluk Wanneer jij mij kust Acceptatie van alles Zelfs de stormen Mijn leven gedeeld met jou Nooit meer anders willen Als een devotie waarheid geworden Wanneer de rivier tot leven wordt gewekt Het geloof in het lot Ook al zouden…

voor ik alles weer goed in het geheugen had staan elkaar echt zien was alweer even geleden speels in een klein tussendoor vaak met een half oor of visueel met spreken toch te weinig contact er gaat niets boven de a-live ontmoeting met knuffel zoen en warme lach in tedere omhelzing de ziel open in het vol hartelijk samen van acceptatie…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

Hun Gallisch verzet gaf kinderen pret en vooral hen die 't zijn gebleven !…