217 resultaten.
Doodstil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 312 Soms springt er iets wit op,
maakt afdrukken in zijn hoofd,
rent rond in gekwelde gedachten.
Er tikt iets achter een witte muur
een lichtpuntje vlamt op.…
Hobo.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 71 Als je luistert hoe het oude zingt
en sterft tussen eb en vloed, in golven
uitdeint, in afdruk in het natte zand,
als een hobo in de kristallijne lucht,
een gouden stemvork. Stil is mooi
als je fluistert, in lange halen, in wind
over snaren, als je fluistert dat je mij
graag en de meeuw op het strand
en dat je wacht. Stil is mooi.…
Afscheid van een vloer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 429 op deze vloer heb ik gelopen
gedanst gezeten en gestaan
ook heb ik er op rondgekropen
toen mijn man in woede was gegaan
ik heb er mijn kinderen op gedragen
gelachen gescholden en gehuild
hem geboend in lengte van dagen
wanneer hij bestoft was en bevuild
je ziet de slijtage en de afdrukken
een diepe kras van vallend glas
de putten van wat…
oude kerk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 345 in de holte van een torenspits
een kreupele kroon in de mist
glipt de duif door een kier
het gebinte kreunt onder een dunne mantel
trefzeker als de naald van een kompas
strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool
ribbels in een vlies van slijk
herinneren aan de gebochelde dwerg
die schichtig maar sluw
achter orgelpijpen wegduikt…
Droom
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.967 In een droom
zie ik de blik
in je ogen
flonkering
en diepe
schaduw
mijn adem stokt
ik sta genageld
aan de grond
de pelgrim
in mijn ziel
zoekt onbeholpen
over spoorbanen
in straten
vol verkeer
naar de afdrukken
van jouw
voetstappen
handen knopen
de afwezigheid
los
stof dwarrelt
als sterren
naar beneden
ik tel…
Ik ben boek
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 232 mag ik even het woord
ik ben boek
niet zomaar een boek
een gebonden boek
deel I en deel II
ik heb een harde kaft
en knisperend blad
geregelde letters
klein en groot
een paar ezelsoortjes
en vaalblauwe afdruk
op m’n eerste blad, en oh ja
ik ben genummerd
heb een streepjescode
en sta met mijn rug
tegen de muur
van de bieb
afgeboekt…
Verlaten terrein
gedicht
3.0 met 106 stemmen 25.768 Het mooitste van de kermis was niet
het schelle geluid van botsende auto's
het lonkende licht, de grijparm
die het horloge miste of de zoete geur
van de suikerspinwagen, maar
de bleke vierkanten in het gras,
de afdruk die de kermis op de grasmat
van het park achterliet.…
A4-tje
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.129 dat hij de gevoeligste afdrukken
van zijn hand erin heeft gelegd
dat zijn gedachten geweest zijn
bij mij,
en niet bij de woorden.…
Liefje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 215 Je prachtige lichaam,
een afdruk in het zachte mos,
onontdekte zalige gebieden.
De zon morst warme stralen
door het dichtbegroeide bladerdak.
Een tropische vrucht; jouw rode lippen.
Een lichtvleugelig vliegje
landt op je perfecte borst
verjaagd door jouw lome handen.…
De kolenkit van moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 194 voor de deur huist er slechts
wat buiten, blotevoetensneeuw
gelesporenpies en de laatste afdruk
van dit jaar, voor mij geen grote maat
het passen heb ik afgeleerd
klompen uit en klop de sneeuw
uit de plooi van je broek, deuren dicht
de kolenkit is pas gevuld en kijk uit
dat je niet op mijn breiwerk zit
aan de muur hangt Volendam in het…
Samenspel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 Het beeld vervaagt
nog in mijn spel
in grote lijnen
etst de leegte
jouw beleving wel
je afdruk die
in lachen kaatst
het flonkeren dat
de sterren in
je ogen plaatst
hoe kan ik dat
ooit uit me wissen
ik voel je adem
langs de waarheid gaan
proef je tranen in
mijn eigen waan
om je nooit
te hoeven missen
ik hou van je
berg je sterren…
de zon scheen ons finaal voorbij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 579 ik had je naam
in zand geschreven
een afdruk van ons twee
zag toen de golven komen
ze spoelden deeltjes van ons mee
we gingen door de vloed
trotseerden hoogopspattend water
we dachten niet aan later
het samenzijn voelde zo goed
tot ik de kentering in je ogen zag
het maagdelijke strand weer las
je hand heeft losgelaten
in teruglopend…
Die kus
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 734 De afdruk van jouw kus brand op m’n lippen,
of brand m’n geweten?
Ik kon nooit de ware voor jou zijn.
Zelfs toen je dacht dat ik het wel was,
heb je me nooit met die passie gekust zoals je nu deed.
En dit……..waarom nu?
terwijl je met haar bent.
Het was toch echt jouw kus die je aan mij kwijt moest,
ik vond het ook leuk.…
Het glinsteren van de stam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 gespetter van dansende vissen
waar stilte wordt aangezet tot luister
In het fluisteren van de wind
zweven de stofjes in de lage zon
die verderop in het sluimer van de kabbeling
worden geweven tot lakens
en het wateroppervlak bedekken
Daarin openen zich heldere spiegels
met rafelige randen
waarin door het penseel van de schepper
de scherpe afdrukken…
De dood van de oude dame
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 674 vanaf een grote hoogte
kijk ik het leven aan, de dood van de oude
dame is slechts een wond die sluit
haar gezicht lijkt vertrapt maar is slechts
een bladzijde uit een oud geschrift, geen
doctorale betekenissen of een afdruk
van de grijns die haar heeft verstikt
de dood maakt hindernissen en
spreekt van binnen uit
bemoeienissen die streelden…
Zin vol waan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 187 van onbehagen
aanvankelijk onbestemd
verspreidt zich als een virus
opgelucht wordt opgelost
in bezorgdheid vol met weifel
de ruimte die de vrijheid meebrengt
om te proeven van onzekerheid
wordt beperkt door opgelegde grenzen
waarin het ideaal verdrinkt
in te veel perfectie
nagejaagd tot in absurd
in de schemer gloort nog grijs
waarin afdrukken…
De volgers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 229 ik heb de schrijvers en hun schrijfsels
allang naast mij neergelegd
ze raken mij niet meer
ik ben er aan gewend
het zijn de schaduwen op straat
rond mijn bestaan
zij volgen al jaren mijn passen
de straten weten hun afdrukken
het papier kent hun gezichten
de winkels weten van hun komen
alle klokken staan gelijk
en mijn jas verbergt de…
Thuiskomen op Schiermonnikoog
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 46 Ik proef het zout weer op de lippen,
de heldere lucht die mij omarmt,
het strand herkent de afdruk van mijn voeten,
de zon, die strelend mij verwarmt.
Schelpen voelen aan als vroeger,
hogerop het hete zand dat stuift,
de vloedlijn nog op dezelfde plaats,
het helmgras dat geestdriftig wuift.…
Het Kruispunt
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 997 Lopend op de weg van mijn leven
Zwevend in de zee van tijd
Moet ik geven en nemen
Door het lot geleid
2 wegen die elkaar kruisen
Dat moment vergeet ik niet gauw
Een afdruk van de zon in mijn ogen
Zo is die herinnering aan jou
2 wegen die hun weg vervolgen
Hun kruising was slechts één moment
In liefde was ik verzwolgen
Ik ben blij…
Zonder onderwerp
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 664 Ik laat mijn lichaam zakken
maar vind alleen
een afdruk van uitgeleefde tranen,
een onderworpen ziel
in de tijd achtergelaten.
De dood staat
handenwringend
voor mijn deur te dralen
maar kan haar slag niet halen.
Ik woon immers
zonder onderwerp
in een dakloze hoek.
Misschien dat
ik geruisloos
verhuizen moet.…
"Geliefd"
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.849 Een ónvergetelijke indruk
kleurt de afdruk waarin
jóuw woorden zijn geëtst
zó maakte jij jezelf onsterfelijk...
"Geliefd"…
Achterkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 96 het fijnste land
met het verste fruit,
ik heb sindsdien zoiets
niet meer meegemaakt,
maar de film versnelde,
onttrok zich aan mijn gezicht,
ik telde het laatste kwartier
en voorkwam dat deze
rijpe vrucht nog verder
van mij af ging staan,
het polaroid werd vaag
en na elke wenteling
ontstond de vraag,
is die droom slechts
een afdruk…
God noch gebod
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Los van tijd
dwaal jij door
geesten van
het leven
Zielen die
verloren
ten onder zijn
gegaan:
'Wees nooit en te nimmer echt bang'
Angst
stagneert
en
blokkeert
'Geef een dubbel portie liefde'
Eén
is ook
maar
summier
'Overtreed in principe God noch gebod'
Hoewel ik
als mens fair
probeer te leven
laat ook ik
afdruk…
SNEEUW....VOORZICHTIG!
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 240 Wij zetten nu
voorzichtig onze voeten
in sneeuw neer
Niet langer meer
willen we uitglijden
bot of been breken
Wij zetten
voorzichtig schoen
voor schoen
De prent,afdruk zegt
wat over de maten
van onze onderdanen
Besneeuwde paden
straten en lanen
die wij belopen, begaan
Na uitglijers zullen
we gaan opstaan:
standpunt, ponteneur…
Dodenmars
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Een nieuwe moeheid maakt zich meester
van mijn leeggevochten hart
het eind van mijn latijn
heb ik dan toch gevonden
Gebarsten maar niet gebroken
leg ik mijn hoofd neer
kijk naar binnen met berusting
naar buiten zonder te zien
Achter gesloten luiken
marcheren overledenen de dodenmars
koude voeten laten zompige afdrukken
achter op mijn…
52° 8 N
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 181 Maar als ik mijn hoofd draai,
zie ik alleen een afdruk,
op de plek, waar jij eens zat.
Op dagen dat ik je meer dan
ooit, bij me wil, ruik ik aan
de kleren, die je ooit aan had.
Met mijn ogen dichtgeknepen,
ben je even heel dichtbij,
en is alles even, zoals het altijd was.…
En ontsluimerende dag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 De golven gaan zoals ze gaan
geen enkele afdruk is gelijk in het zand
geen enkele korrel valt op dezelfde plaats.
Matrozen varen naar onzekere kusten.
Een meeuw komt van ver
hij spiedt over de golven,
landt op het zand bedolven met afval
dat oogt in de vroege ochtend verlaten.…
Zoiets simpels
gedicht
2.0 met 281 stemmen 73.668 Het is van je handen
op zoek naar houvast de afdruk nog weten
op leuning en deurpost en je voetstappen
op het parket en de trap, dat zo willen
laten, bedenken: poetsen en wrijven is
sinks de tijd verdrijven, jouw tijd
moet hier blijven.…
Waar-borg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 313 De tijd was maar geleend,
de dagen wilden hun mooie
uren terug in ruil voor alle
herinneringen die verdwenen
Op mat fotopapier verschenen,
gaven zij negatieve afdrukken
van een werkelijkheid die waan
niet eens benaderde, zwart en wit
wisselden elkaar soms schitterend
als siervuurwerk af, de hoekjes
gekarteld en omgevouwen als
oren…
Noch bloemen noch kransen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.309 jij verbrijzelt
de sterren in mijn ogen
blikt handgeslagen wangenwoorden
waar vingers afdrukken laten
in het rode stromen
van mijn bloed
elke morgen
breekt het brood
op mijn ongebeiteld graf
wachtend tot de kille nacht
haar geheimen verbergt
onder welig tierend onkruid
letter na letter
kerf je leven en dood
tussen hel en aarde…