Alle inzendingen over bevriezing

‘k Zie je wanneer de sneeuw jouw voetstappen achterlaat, bevriezend in een winterslaap. ‘k Verlang naar je wanneer ik de seizoenen kleur, bewegend door de zon en de maan. ‘k Hou van je zelfs al ben je hier ver vandaan.…

ofschoon onwrikbaar en knisperend als een kalenderdag naar willekeur zou voorbij de branding het ogenzicht roerloos moeten zijn, het water kalm en brak dan viel niets meer te bevriezen, niets te bevatten in vloeibare lucht ontstemde woorden zouden verdrinken in een uitbundige oceaan van tranenzout een zielevloed zou alles sprakeloos…

zich nooit schijnen te vervelen Hun fantasie slaat op hol ze zijn er zichtbaar van vol Het ongenaakbare in hun spel soms zijn ze lief, dan weer fel De ondeugd straalt in het gezicht eindelijk ben ik er ook voor gezwicht Heb ik ook de stap gezet niemand die het me heeft belet Om voor nieuw leven te kiezen en zo te voorkomen dat mijn hart zou bevriezen…

ik probeer jou te creëren in mijn wolkentuin nog vaag is mist als tranen bevriezen in de ochtendkou in het eerste licht komt jouw silhouet tot leven strak aangegeven tot warmte accenten geeft aan het speelse jij kleurt uit net geboren wit naar scharlaken rood lacht uit pure vitaliteit je tanden bloot ik moet je laten…

ik heb nagedacht over later als de ijspegels je gezicht bevriezen en niet meer ontdooien zal ik mijn vers voorlezen. als een warme kaars met een gele gloed zal ik één voor één de letters lezen.…

is de terugweg ingezet als veel, verder weg komt te staan heb ik onderweg wel goed opgelet of droomde ik, door alsmaar voort te gaan beschrijf ik het tanend heden waar tafels en stoelen bevriezen en van mijn kamer hoeken worden afgesneden; heb ik het dan over loslaten of over verliezen het kan ook zijn dat mijn bewegende buitenring…

Ik zou bevriezen. -------------------------- uit: 'Boemerang', 2013.…

in alle wolken zie ik hemel kiert de kans op wat geluk zon weet dat ik om wat liefde bedel mijn optimisme kan gewoon niet stuk je pakt me in met warme woorden geeft me een deken tegen kou maar onze adem zal bevriezen in het slapen zonder man of vrouw ik streel je huid, de buitenkant van binnen, je kijkt me aan voelt passie in je zinnen…

Ze hebben me met nylondraad vastgeknoopt Aan een haak in een slachthuis Gevild ook want mijn huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen…

dromen zwarte diepte zonder licht ik sta op probeer te leven val weer terug als dood gewicht duizend dingen wil ik zeggen duizend zinnen vol van haat maar de kou bevriest mijn woorden doodt de kracht niet te verwoorden Ik wil roepen In het donker Naar het duister Diep en zwart Maar de leegte Laat me huilen Koude tranen Bevriezen…

soms wil ik de wereld wel eens kunnen bevriezen en kijken waarom we allemaal zoveel verliezen, waar het fout gegaan is, duizende jaren geleden, of sterker nog..waar het ons gaat brengen in het heden! waar bidden wij mensen nog voor? voor vrede, rijkdom en geluk ga zo maar door ik zal menig mens met deze opmerking wel prikken...…

-al herfstig terugbladerend kan een leeftijd zich verjongen mag een toekomst bevriezen? waarom blijft mist hangen geurend naar zachte aarde?…

gelokt naar een mooi plekje in de natuur Ik had er stiekem al over gejokt je raakte al wat overstuur Je begrijpt niet goed waar het over gaat of misschien toch wel Wel weet je waar onze liefde voor staat en gaat het je wat te snel Toch moet je weten dat ik voor jou zal kiezen voor je zal vechten tot het eind Ik niet wil dat je hart zal bevriezen…

Vertaalde foto's die in kleur in het hoofd het vliegen zweven dansen bevriezen, dat het alleen als sculptuur binnenin de adem berooft alles om maar niet maar nooit te verliezen.…

Waarom hebben zij me niet laten gaan Naar het nachtgebied van mijn dagbestaan Door wallen van waanzin afgezet, In watten van duisternis ingebed, Overkoepeld met een stolp van kou, Waarin elk trillen bevriezen zou, Waarin glanzen tot grauw, Muziek tot stilte Verstijven zou?…

En de rivier slokt hen allen op, die niet bevriezen of condenseren, maar zich aanpassen aan lauwe stromingen De waterval nadert... Maar als de emmer slechts leeg blijft en de dam alles tegenhoudt, laat de regenspatten dan blijven en voor eeuwig als een individueel groep moleculen regenen.…

Ik zou de tijd willen bevriezen, de klok willen stoppen, de kalender nu alvast bij het oud papier willen gooien, maar moet het doen met de tijd, die me gegeven is, alleen, die is altijd te kort! Zo jammer…

Hibbing is zo'n nergens maandenlang begrensd door kou die alles stillegt en de straat aan beide kanten laat verdwijnen in sneeuw Het verzet en de dromen van de tieners bevriezen Ze houden hun kleren aan in bed en moeten het doen met ijsbloemen op het raam De buren wonen te dichtbij om vrienden te zijn Oma houdt ze in de gaten boodschappen…

De nacht overwint deze waanzin niet Ijskoud ligt ze stil De angst heeft geen stem De dag kruipt over haar gegil Bevriezende kinderkreten Verloren in krijsende ogen Eén blik voldoende Tranen die nooit meer opdrogen Nooit komt er een einde Er is geen genezen Er is geen vergeten Woede is die nacht geboren ‘k Heb toen mijn leven verloren…

Neem nu de Spitsbergse ganzen: leggen ze hun eieren twee weken te vroeg, dan bevriezen ze, doch is het twee weken te laat, dan valt de winter in vóór de jongen god- gans vliegklaar zijn. Uitgerek- end hier, nu rilt het lot. Doodge- moedereerde boventonen ademen ons die onbezonnen uit borduren gaan, lichtlinnen tijdpatronen aan.…

Inmiddels Wetend dat de leugen tot waarheid reïncarneert Jouw ogen bevriezen de regen in ijzel en Ondertussen is 't de kamer die vibreert Hartstochtelijk regeert jouw kalmte in Een ruimte vol van zwoelte. Zinnen Gevormd door leven in het verleden Onwetend hoe de toekomst te beginnen Gezonken tot de diepste bodem.…

onze rails kapotte airco's lijken iets reëels verhit protest wordt uiterst koel gesmoord hoe stoomt de nederlandse sneltrein voort en weer rangeert het weer wat actueels een najaarsstorm blaast blaadjes op de rails de routeplanner raakt compleet verstoord toch scheurt de nederlandse sneltrein voort als koning winter ijzelt op de rails bevriezen…

Samen door dag en dauw, geen koude dat ons bevriezen zou.…

Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen nog niet te kiezen tussen de kleuren laat staan de muziek of hun klanken ik wek je , zonder te janken nog elke dag weer een keer tot leven.…

Ik zou liever bevriezen in haar wouden. We zijn aangeland in een spirituele winter en ik kijk uit naar degene wie is, Vuur! Te midden van de dromers sluit ik jou in mijn hart.…

geen ijdelheid maar verwarmende heerlijkheid de ontvanger staat stil in niet begrijpen probeert het in zekerheden om te zetten beseft de onmogelijkheid, doet verder geen moeite toch ging hier iets essentieels verloren alleen door jou opgemerkt je bent geschokt ziet dit als onbegrip vanuit de onbalans wordt evenwicht geboren hier is bevriezing…

" Hoor ik breinloos broddelend onder de golfplaten Grootvader zich als een hangende naald herhalen En knippen we kortstondig kiekjes Waarop vier generaties in een mum bevriezen Voordat we met de Range Rover weer afsteken In het goudglorend avontuur…

Indrukwekkende koude luchten lonken avontuurlijk en tevreden, randen zachtwit omzoomd van ijsbergen de ijskoning ontwaakt, wil de hele wereld gaan bevriezen. De ijszee bevriest haast door illusie, onder zijn doorzichtige oude handen.…

begrijpen van notie, ijking van besef of waarachtigheid, niets ontgaat mij, en toch ontgaat mij, alles, in schetsen, in oppervlakte, in nieuwe lijnen, ik word mij getekend, door noeste lengte, en ijselijke breedte, tot hopende hoogte, ik ben mij een nieuw getal, en ik verblijf mij in oude woorden, vlakkende vlakte, koude bevriezing…

wereld was gauw uitgestorven Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de zon niet langer stralen De wind zou niet meer ademhalen Als de liefde niet bestond Geen appel zou meer rijpen Zoals eens in het paradijs Als wij elkaar niet meer begrijpen Dan is de wereld koud als ijs Ik zou sterven van de kou En m'n adem zou bevriezen…