Alle inzendingen over bloot en naakt

Jij weer aan de bar straat met gele rozen noemde je mij Machtig dacht ik onverschillig bijna door het zonlicht rolde ik als muntstuk over bergen van jouw borsten wulps trillend vlees bewogen om mannelijkheid te behagen naakte ik mezelf bijna bloot gaf ik mij over aan de geilheid die je mij die avond had beloofd voordat je mijn…

Lijntjes zo onbezorgd getrokken fijntjes als spinrag zweeft de verovering al boven het naakte papier dat geschrokken zich bloot geeft aan de komende betovering Haar hand vult het wit met een blijheid van het jonge veulen dat voor het eerst met zijn benen door het lentegras zwiert Met iedere streek maakt zij onderscheid tussen losgebroken…

het licht het oog binnen de wegtrekkende waas legt bloot wit satijn rolt langzaam weg van het graniet dat levens breekt.…

zijn Bloot geven Boek schrijven Elkaar lezen Gedachten schilderen Onze lichaamsdelen…

en zo kwetsbaar kaal was het de naakte werkelijkheid die ik toen zag maar ‘t was ook haar oogverblindende schoonheid van het geheel van voordien wat ik nu miste vervlogen wist misschien…

(Gezien in De Kunsthal te Rotterdam, 6 februari 2011) Op haar knieën Voorovergebogen Mooie, zwarte Lange haren. Handen Bedekken haar Intens betraand gezicht Vanwege wat en waarom? Heeft z'op golven Van innige liefde Hevig gedeind Of is het pijn van een Leven niet te Leven, daar de wereld Zich om leegte bekommert?…

Nooit eerder stond er zó vaak bloot te kijk Het platte brein van een der commerciëlen Wil winst behalen uit intieme delen En geeft daarmee van smakeloosheid blijk Want is er luiziger amusement Dan kijken naar een blote vrouw of vent?…

blad bedolven hun grijze gezichten uit steen houwen ik ben blij, de melodie verdwijnt langzaam in de nacht, de zee zwijgt en de maan valt met zijn geel licht op haar naakte voeten, onvoorstelbaar…

Een curve in een boog een streep, precies op de juiste hoogte in de open lucht en op het einde een buigende kromme Blote ogen kijken gespannen op, een moment van stilte, onhoudbaar voor de keeper de naakte waarheid, exponentieel nog wat vingertoppen, een streling: “GOAL” Het wuivende net, eenzijdig uitbundig, Een verstillende tegenstander…

Je bent ingesloten in mijn armen in mijn benen in mijn hart Blind van liefde voel je met open ogen de tedere streling van mijn lijf en leden Licht geraakt geef je je bloot…

laat mij in je slapen vannacht waar ik in je adem rust en me geef waar ik geen antwoord weeg op witte muren of letters verzameld in de lucht wil je in me wonen morgen waar je innige stilte spreekt met geen enkel onbeduidend woord of zinnen over Liefde zelfs niet over een zuivere dood mag ik zijn vederlicht voltooien wat nooit…

In de werkplaats van mijn gedachten veeg ik de woorden in een hoek die her en der liggen te wachten op verschijning in een boek ze sterven als vertrapte wezen zo ongewenst, geknakt en bloot nooit meer te horen, noch te lezen hopend op leven na deze dood.…

Wij leven in digitale tijden Waarin we trachten ons zelf te blijven Met weinig hoop op verblijden Het oog gericht op de grootste stunt De digitale munt Alles open en bloot Als een pasgeboren kind uit moeders schoot…

schoonheid veredelt haar blotebillengezicht geeft glanzend bewijs van nature jezelf zijn ligt werelds aan je voeten…

wie, wat of hoe het doet er niet toe ongehoord woord doch blijvend bestaan en dan toch er voor gaan eenmalig haal ik inhalig de buit binnen buiten zinnen ik geef mij bloot bevreesd voor de dood…

Maar wat is er op tegen jezelf soms “bloot” te geven.…

Op blote voeten Schuifel ik door Deze ruimte waar Ik zo vaak al Geweest ben En die me toch Onbekend voorkomt - Mijn ogen zien Niets vertrouwds, Het zijn mijn Voeten die me vertellen Dat dit de plek Is waar ik woon, Waar ik leef…

Maar o, laat de borsten, ook de jouwe, bloot zijn, bloot, laat de borsten van alle Nederlandse vrouwen bloot, bloot zijn, bloter dan bloot, blote borsten zo bloot als bloot maar kan zijn, de borsten bloot, geheel bloot, volstrekt bloot, alle borsten! Bloot! Zo bloot als in de tropische landen, zonder gêne!…

Naar Ausonius. ’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om: Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom. Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken.…

lijven gewassen door verstikkend gas De wreedheid van de macht of hoe naakt een mens kan wezen weet enkel hij … die in kamp Auschwitz was…

kringen rond vruchtbare vuurgeesten deinend in naakte golven stoven potten vol woordenwebben in zinderlicht tot nieuw gewrocht de ochtend wekt op de vlakten van Helikon een nieuwe wals begint…

Eens verscheen je op een zomeravond met je ideale, blote borsten voor het slaapkamerraam, fel verlicht, als een engel die niets vreest. Ik zag je weer, op diezelfde plek, met tepels stijf van geilheid, even heftig als de naakte buik met de paradijselijke navel.…

* Ze keken schuchter om zich heen Maar niemand leek naar hen te kijken De slips daalden langs hun been Het begon al ergens op te lijken De sokken weg, maar het overhemd Ging toch wel erg traag uit Ze hielden het voor zich omklemd In de omgeving van hun fluit Daar stonden ze dan die deftige heren Twee oudere mannen naakt en bloot Niets…

Door zelf Meer van je binnenste Bloot te geven Zal de ander Zich ook Makkelijker Bloot geven En zal je Elkaar Leren kennen…

Naakte vrouw, je bent alles wat ik als man verlang, maar je hult je angstig in kleren en leugens, zelfs naakt ben je gekleed in de rokken van valse waarzegsters en cruiseschepen gevuld met naakte waarheden zoals tijdbommen en tikkende spechten in de romp.…

naaktslakken zijn zo akelig naakt ze schuifelen slijmerige sliertjes het zijn onsmakelijke diertjes naaktslakken zijn zo akelig naakt behalve Karel en zijn ronde Kee voor hen geen slijm en geen bravoure  zij leven enkel voor l' amour  en neuzen naakt de liefde mee…

De goden in Maleisie zijn kwaad Je kunt daar als toerist wel naakt poseren En op een berg die mensen daar vereren Maar dan gaat Moeder Aarde uit haar plaat In Groningen kan men hier wat van leren; Voorlopig even niemand uit de kleren.…

Blote voeten op ‘t strand Een rode lok in je gezicht Maria in je hand Voor de stilte gezwicht Blote voeten op ’t strand Heuptas op je dij De zee die overmant Isis aan je zij Blote voeten op ’t strand Broekspijp omgeslagen Zachtjes kietelt het zand Antwoord op je vragen Blote voeten op ’t strand Fluist’ren doet de wind Met je hakken…

Nu nog alleen dit naakte voortbestaan, waaraan kan ik mij nog hechten? Een mens alleen doet niet zo veel, kan niet zo veel, want voor wie zou hij het nog doen? Immers, de ander wacht niet meer bij thuiskomst. Dit is het naakte voortbestaan, dit is mijn naakte voortbestaan.…

Dit leven is gans niet*, omdat de zware zonden, Van blijschap en geluk het maken naakt en bloot, Dit leven is gans niet, omdat van zijn moeders schoot De mens tot in het graf met smarten is gebonden.…