Alle inzendingen over doordringen

Zodra je in het leven denkt, dat je iets hebt bereikt vallen zwaluwen uit lucht, doordringend gekrenkt het ideaal blijft onbereikbaar, onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende…

Als een geniaal gesponnen cocon die een ongeboren vlinder bergt Doordringend in de diepste kloof gelijk de sterkste bundel licht geven je woorden mij geloof Teer trillend als libellenvleugels zwijgend aandacht vragend Vasthechtend als een zoete stroop lokkend om geproefd te worden geven je woorden hoop Als polijstend balsem dat zacht…

3 jaar lang ben ik dom geweest, Hoe kon het niet doordringen tot mijn geest. Alles wat je deed was wachten, wachten, wachten, Maar ik deed niet erg mijn best om je pijn te verzachten. Maar nu is het waarschijnlijk te laat, Het maakt mij zo verschrikkelijk kwaad.…

treurig is de onmacht te diep zijn sporen die de droom nalaat die naast de werkelijkheid bestaat diep is de afgrond te waar is een beloofd land voorgelogen door profeten die zelf niet geloven waar is de illusie te goed zijn getrouwe infantiele zielen zij gaan hun weg in vrede goed zijn hun oprechte daden teveel wordt het mij te doordringend…

Doordringende oogjes die je aankijken bijna smekend om het stukje aandacht klamme handjes die je willen bereiken een hopeloze schreeuw in een kille nacht Tranen van een kind continu in aantocht vreselijke pijn laat zich meedogenloos lezen terwijl het altijd tegen de pijn vocht wordt het nu door het leven afgewezen Absoluut het ergste…

Brandend verlangen, ogen doordringend zwoel. Geestelijk en lichamelijk magnetisme zonder ontkomen. Klanken uit verre werelden koesteren diepe dromen. De dans van het leven die feest wil vieren. Goddelijke wil, kosmische wet die ons laat plezieren. Geen diepe sprong in het onbekende! Maar meer de thuiskomst met armen die me verwenden.…

ik luister naar mijn ouders weet niet anders hoe maar ik luister niet goed en dan maak ik ze boos mijn moeder ze staat voor me ze kijkt me doordringend aan ik weet wat er gaat gebeuren ze gaat me knijpen en slaan.…

Hij keek mij lang doordringend aan, zoals mijn liefste mij aanschouwt. Toen heb ik hem heel vast omarmd en al mijn zorgen toevertrouwd. Hij luisterde bewogen toe en toen ik uitgesproken was, leek het of een geslagen wond door zachte handen weer genas! ----------------------------------------- Frits Deubel www.gedichtensite.com…

de nacht was donker op een enkele ster na die leken te knipogen…een nacht, zwoel en vol leven hand in hand lieten ze de geluiden tot zich doordringen…zittend aan de markt van geluk zou ze luidkeels willen zingen maar ze besefte dat geluk in stilte meer indruk op haar innerlijk maakte deze nacht zouden ze niet snel vergeten en ze wist dat…

zon op de kademuur verbindt een schaduw kort van oponthoud in lichte schalen de trap afdalend zonder bepaalde tijd wiegt het water blinde lichtvlekken zeilen op een zucht over ronde bogen van de brug hoe ver kun je doordringen in de zon een zwervend leven vol warmte voor een ogenblik verzadigd weven glinsterende draden passanten rusten…

Even wachten tot het nu verschuift, verleden wordt de toekomst een meteoor met doordringend vermogen in een hoofd vol luchtigheid.…

Nu zit je maar daar, Je mompeld maar wat en je ogen kijken me doordringend aan, Ik zou je zo graag willen helpen, Als ik jou blikken nou maar kon verstaan.…

Heel binnenkort weer schuilen onder het bladerendak wanneer de regendruppels vallen als pianoklanken, ijl en doordringend maar een wereld oproepend van zon en vreugde omdat de lente eindelijk gekomen is.…

Plotseling en onverwacht in ons stammenkroegje indo-meisje ogenpracht haar gaaf, lichtgetinte huid leek als zacht fluweel had goed geobserveerd en met bonzende keel bood ik háár drankje aan ‘pisang-ambon’ alcoholische siroop van banaan ogen als bruine parels keken mij doordringend aan leken mijn gedachten te lezen ik voelde…

ze spint draden voller aarde zeer geliefd, sterk en rijk aan ijzeraards en kwarts staal omspant de zachte brokken van het doordringende scheppingsverhaal geschiedenis spreekt haar moedertaal heeft de aarde lief bloed spugt de vulkaanuitbarsting ontspringt de dans en ook de rommel de visualisatie van het verhaal letterlijk aards instrument…

Je blik volgt me door het huis in je gordijnen zitten gaten Buurjongen van de overkant waarom ben je me aan het begluren Ik had je moeder kunnen zijn hebben je hormonen soms kuren Buurjongen van de overkant val je soms op rijpere meiden Fantaseer je over hoe het zal zijn als je mij lekker zou verleiden Buurjongen aan de overkant doordringend…

Heldere doordringende stralen talloos en oersterk. Ineens voltrekt zich een natuurlijk wonder. Een machtig scala verschijnt. Feeëriek en heel bijzonder. Ver boven de aarde verheven ontpopt er een regenboog. Verrijkt met zoete kleurenpracht, ontoegankelijk en hemelhoog. Door de werking der natuur onopmerkelijk verschenen.…

Bij het ven zie ik plots mijn vader staan, op het ijs liggen dode meeuwen, heel lichtjes begint het te sneeuwen, vader kijkt mij doordringend aan. Bewegingsloos blijven wij waar we zijn, dan haal ik diep adem en recht mijn rug, draai mij om, loop langzaam terug, in mijn hoofd zoemt een vreemd refrein.…

die ik zo voel wegkruipend voor alles sluit je je af uit veiligheid door de pijn zo doordringend met steken die zelfs mijn hart bereiken mijn hand reikt naar de jouwe mijn hart is bij het jouwe door de pijn heb je ook de kracht, om als het weer kan mijn hand aan te nemen en mijn liefde aan te nemen en zelfs weer…

Doordringend klinkt de klagende romance. De man is oud en grijs. Onordelijk fladdren zijn dunne lokken op de vale jaskraag.…

Wie niet de grote liefdes kent heeft het leven niet doorleefd mij maken ze beter dan ik ben leef zoals ik nooit heb geleefd Exotische drugs in mijn bloed vangen mij in ‘n oeroude roes beleef een lente in de winter hoor Mozart in ‘t stadsrumoer Verstrengelde lijven glijden langs elkaar, doordringen en inhaleren elkaar in een zucht…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen.…

Links bij mijn oor is het warm en nat mijn oog dwaalt af valt bij mij weg het asfalt glimt mij tegen storm en regen zijn tot zegen ik ben op weg rondkijkend zie ik boeken kaften op een rij gelezen en vergeten was het heg noch steg luisterend eerst links dan rechts hoorde ik weer stemmen doof zijn, niet begrepen weer iets weg doordringend…

Belangstellend kijk ik naar de wolken Voorspellend een dag vol wind en regen Torenhoog als gigantische reuzen zijn zij Omhoog klimmend zover ik kan zien Aarde verlatend in het vliegtuig stijg ik Bedaarde plukken enorme wolken in wonderlijke kleuren Omringen mij roerloos Doordringen mij, vergeten is mijn wereld Uitgestegen boven het…

En zij verscheen aan mij, lijkbleek in het duister, ze keek me doordringend aan en zei toen: ‘Luister, je bent nu even oud als ik was toen ik het leven liet, daarom: leef, lijd en heb lief, verspil de je gegeven dagen niet!’ Toen verdween ze weer; maar haar donker kille graf herhaalde als een echo de raad die ze me gaf.…

Daar tjuikt de nachtegaal zijn teder lied, Tevreden, dat hij 't klagend lied mag zingen, Waarom hij zingt, dat weet de zanger niet; Wat rusten kan, voelt zich de rust doordringen, Ook ik. Ik weet niet, wat ik denken moet, Doch voel het: wie tevreden is, is goed.…

Wanneer zal het eens tot de presidenten doordringen? Dat wij vrede willen, vrede en wat mededogen. Maar de presidenten sluiten arrogant hun ogen. In de verte hoor ik iemand 'Give peace a chance' zingen.…

Zijn doordringende blik Peilt achteloos De liefdevolle vrucht van Het verwoestende mensenkind, Gedachteloos achtergelaten, als een Opdringerig koekoeksjong, In de druilerige portieken Van een, zichzelf het leven Uitzuigende, wereld. Verschroeiende muskieten, Haatlarven van doldrieste wezens, Verblijven blind in hun Verborgen kokers.…

Welke is bezeerd IJsbloemen bekleden mijn ziel En doordringen mij met een ijzige kou Kom laat me weer ontdooien Ik verlang zo erg naar jou!…

Wanneer ik ’s avonds in het duister Naast je lig en liefkozende Woordjes in je oortjes fluister Zoen op je actief blozende Wangen en met elk gebaar Een stukje dieper doordring naar Het zoete centrum van je ziel Dan schijnt je schoonheid zo fragiel -- Maar als de schrijver diep in mij Je ’s ochtends vroeg graag wil vermoorden Want de nacht…