Alle inzendingen over gekooid

Het beeld laat zich niet vangen in de spiegel van de ziel en de steen der wijzen drukt loodzwaar op het hart Als een gekooide vogel zing ik mijn lied En hoe ik ook zing ik haal de troostende toon net niet Kunstwerk: " Zusterplaneet van Jupiter ", 2011 Kunstenaar: Irmlinda de Vries…

Verstoken van iedere toekomst alles is volbracht, ver van goed en kwaad gekooid in structuur van vreugde verdriet tranen en lachen Bij wie wil je dichter zijn, terwijl anderen in je spoed worden verpulverd: er rest een lege vale wereld? Maar roepend tegen de zee smeek ik, dat je de eeuwige jeugd zou uitstralen…

maling veinzend Span ik het dichtpaard voor de ploeg Waarmee ik eerder vrees versloeg Doorvors mijn ziel en eindig peinzend Ik heb nog veel te veel te doen Dingen waarmee ik te lang wachtte Ik werp mijn laatste mantel af Die van een opgelegd fatsoen Ik speelde vaak met de gedachte Ze terug te zien, Koren en Kaf Nu kan het nog, in huid gekooid…

vriend en vijand zie hier het oor gekromd aan een pot vol koffie vloeibare verzoening om samen mens te zijn met vogels gekooid om te zingen over tapijten vol geschiedenis twee voor de prijs van één ware wereld, erg ver weg, met het raam altijd open de geur wil je tegemoet hier ligt het welkom altijd op de loer voor offers te slachten…

onveranderlijkheid van de dingen van rusteloze mensen die komen en altijd weer gaan er is het weerloze weten van de immense schoonheid van het bestaan hij schreef haar: het weten van liefde dát is geluk er is het herhaalde weten van meeslepende draaikolken in verlies en verraad er is het onverdraaglijke van de opsluiting van gekooide…

De zuurkool pruttelt stampend in de pan om dampend wit niet zwart te branden gebakken spekjes geuren watertanden gebogen rookt de worst er het zijne van de kanarie zingt met uitgestrekte nek naar de spinnende kat, gekooide nood Cyclamen in pot bloeien uitbundig dood als ik met automatisme de eettafel dek het serviesgoed staat uitnodigend…

Heel anders wordt het ineens Als de hacker gewoon een naam Blijkt te hebben met een daarbij Horend rugnummer - David S. is de Naam, honderdduizenden heeft hij In binnen- en buitenland inmiddels Opgelicht - en zit nu eindelijk Waar hij hoort - in een cel buiten Het veilige Nederland - als een Dier is hij in een Amerikaanse cel Gekooid…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

2 kinderen glimmend van geluk Rijdend op de pony's van de rondrit Een oude foto toont een gewezen Verkleurende zomerdag Zeldzame bonte wezens aanschouwelijk gemaakt door strakke gekooidheid Vervreemd achter slot en grendel verdampt ook levendige exotische schoonheid Op 2 paardjes van bij ons is hun geluk zoogdierlijk besmettelijk De dieren…

niet zonder pijn dat wordt het soms wel verweten 'het straks' is vast niet strak omlijnd niets lijkt bekend daarover wel spreekt men zachtjes en verfijnd 'men rust' - ik vind dát wel wat pover straks komen wij elkaar nog tegen daarboven, want je weet maar nooit dan smelten wij samen, al is het maar even wat zijn wij dan rijk en niet gekooid…

jij, mijn vaarwater dat me met jouw stroming hartstochtelijkheid biedt in deze onnatuurlijke wereld, een gang van zaken die mijn adem chronisch neemt soms mis ik jou terwijl je feromonen mij omringen, maar ik geraak dan niets, slechts een mokerslag kan mijn geest ontdoen van de onwaarachtigheden van deze tijd ik sterf liever dan dat ik gekooid…

Een pauselijk baarmoederschapdecreet Is heel iets anders dan draagmoederleed Toen petrus op de via appia reed En zijn 'o domine, quo vadis?' deed Zei die "ik ben 't die excelsis aandeed En deo, die mijn gloria vergeet... Ik moet opnieuw gekruisigd worden, peet Groet uw messias, 't is maar dat je 't weet Laat dit een teken…

Als jij komt spreid ik gesteven lakens wit klop dons in zachte kussens sprenkel olie in lavendel ik laat rust ontspannen worden bind zijde aan polsen stram de verwondering negerend van blikken angst gelijk een gekooide torenvalk vleugellam gebonden zwelt opstand in een stijf gelid zich heugend in openbaring waar zweet het vocht vermengd…

Matroushkini zavtraki ÒÙ 5 Waar brood pijnlijk krom ligt te zijn Ansjovis zijnde en alom ontgraat Zie ik mijn zorgzaam Ukraine lief Matroushka stralend serene gelaat Haar disk zo pover liefdevol gedekt Met onvervalst geschonden damast Slanke handen sierend kant en plateel Vertederen zij zielen smelt tot geheel Hier geen gekooid…

melodie afgestemd op de zielenfibratie van de gedichtenarbeider ik hoorde de stilte van alle medewerkers met letters vol gevulde kruiwagens of zag ze glimlachen met gepaste specie en soms handen wrijvend van genoegen wel of niet uitziend naar een pauze met snaren gevuld ach was ik nog maar even bij het flikkerend licht van in blankglas gekooide…

Ik wist, als ik jou toe zou laten je in mijn hart dreigde te verdwalen, wat heb ik aan zo'n gekooide vogel? Ga liever in de tuin, vlieg vrij en kom af en toe wat eten halen, ik zal elke keer genieten van je komst.…

Hier huist een uniek ontwerp, te lijden door te lange zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon verheffen ,werd zij door overmacht gekooid, verving haar kracht in een nieuwe wind die zijzelf had gesticht als welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar opnieuw beween,…

groene rijtjeslaan zwabberde een auto in het ongewisse met onbekende aan het stuur klokslag ’s morgens vijf uur geen kip kon het missen of daar zat een luchtje aan De chauffeur zei van onder zijn wit uitstaande snor ik ben Haags zonder daartoe strekkende bescheiden de man werd te verdacht geacht om te laten rijden en kordaat geklist en gekooid…

rest zijn de nagels van dit seizoen gisteren sprak de wind nog zacht, breekbaar teder, tot de nacht brutaal zijn kussens ging verleggen, nu snurkt de wind met vlagen storm tegen de reinheid van deze dag grijze nissen die zich verschuilen tegen zichzelf blijken te geloven dat de dood voorhanden is wanneer ik het tuinieren staak en mijn gekooide…

Terwijl, gezeten, Wilma de hoogblonde vergeten blijft dat zij is kind geweest, zich kind toont van dit land en de gekooide wat toelacht, dan weer ernstig een verstrooide soort aandacht wijdt aan 't stromen van de weg. Bevrijd, bevrijd, - met hollands overleg.…

Eenzaam en klein ineengedoken, keel dichtgesnoerd van niet mogen, rochelend van heel diep kwam het geluid: zo lang gekooid, geketende buit.…

Ik was een boos kind, maar ik moest lief zijn, zoals gekooide dieren. Pure amethist weerkaatsend door sterrenlicht maar van binnenuit. Ongenaakbare ziel, waarom is het water zo bang voor het vuur? Er is een park en vol met gekwetste bloemen waar echt niemand wandelt.…

waar niet alleen vlinders welkom zijn boven bloemen vol geuren en kleuren, waar muggen zich vrij mogen spiegelen boven tuinvijvers, waar blauwe libellen roze verhaaltjes vertellen tegen niet gekooide kooien.…

Bescherm met man en macht wat kwetsbaar is, het mooie maar weet dat zee die wordt geweerd, toch voortleeft, als gekooide...…

ik denk aan jullie waar ook, aan mensenredders artsen het verplegend personeel ik denk aan jullie waar ook, aan kinderen uit 't veld geslagen omringd door coronaplagen ik denk aan jullie waar ook, die het land moeten besturen schrijf de zinnen gekooid als een tijger in mijn huis en veeg het gruis, bouw aan mijn huis, geen onheil zal ik vrezen…

en vrede smachten Door jou is mijn ziel herleefd Je bent geboren om de wereld mooi te maken Wanneer ze jou aanschouwen zullen alle gewelddadigheden staken gaan we allemaal spontaan beeldhouwen Zoek de liefde, schitterende vrouw De duisternis van onze wereld bedwingt jou nooit Je bent een onverwoestbaar gebouw Jouw creativiteit wordt nooit gekooid…

Een ziel die het hadden heeft moeten kluizen, en in zijn verlangen wordt beknot en gekooid. Soms, voor even mag de starheid vergruizen; als de volwassenheid door zijn kindertijd wordt ontdooid.…

Dezelfde dag moest steeds opnieuw gebeuren, - Hoor de gekooide vogel boven haar - Weer buigt haar witgepoederd kapsel naar 't Borduurwerk van verguld en bonte kleuren.…

Ik omarmde zijn tedere bast en hij is mij nooit vergeten, hij werd vrolijk van mijn nonnenpret, al was ik als een vleugellamme vogel gekooid, op een nacht ging de abdis met mij naar bed.…

Mijn ziel schreeuwt het uit van de pijn en soms krijg ik dan bezoek van Sint Antonius of de stilte verplettert mij en ik zit weer uren apatisch voor mij uit te staren, als bij gekooide dieren, zo ongeveer en dan verrijzen de goden dwars door de geestelijke verlamming heen.…