450 resultaten.
Platte banden voor een schoon milieu
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 182 De Volgende Generaties…
Levensavond van een drummer
gedicht
2.0 met 32 stemmen 16.894 Zijn trommen
- twee grote, vier kleine, twee
tom-toms, bongo's etc. - heeft mijn
vader (78) al lang van de hand gedaan
maar niet zijn stokken
want zijn techniek houdt hij bij
op een schijf meubelplaat
met een middellijn van 15 cm
en, toegegeven,
ik ben jaloers op zijn beat.
-------------------------------
Uit: 'Een bord bekijken',…
Op het ijs
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.510 Ik ben drie vaders. In mij komen
opa en vader samen met een kleine ik.
Wanneer de kou gaat hangen in de bomen
kleden wij ons in warme truien dik
en jassen groot om in te wonen.
Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen
op onderwerelden van pikzwart ijs,
maar één raakt achterop bij oude plaatsen
en één slaat een doodlopend slootje…
MOEDERS EN DOCHTERS
gedicht
2.0 met 57 stemmen 16.154 voor mijn dochter Cat van Daalen
Het spoor van de taal vind ik terug in de tijd.
Mijn moeder. Mijn Omoe. Opoe Kragt. En dan
mijn dochter. Luister: wie zingt, en breien kan
en koken, weeft taal. Smakelijke waarheid
wordt gewoon op alledag lopend, bereid
gevonden tot dansen, vol als knopen van
wol in warme sokken, is het boodschappen-
briefje…
Bankje in het bos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 Bankje in het bos
Omringd door natte herfstbladeren
De zitting begroeid met mos
Paddenstoelen rondom zijn oude benen
Ietwat krakkemikkig
Tussen de koude grijze stenen
Boven schittert een kolibrie met gezag
Gouden wieken
Snelle vleugelslag
Het is alweer jaren geleden
Mijn opa was nog jong
Die hier zijn tijd besteedde
En van het bankje…
de ogen dicht
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 3.835 een bleke blos
alsof haar buik nooit zou baren en enkel
prooi werd van de zwartste nacht
al wat ze kon zien, de woorden
te klein, werd wind en vreemd uitgespreid
zonder bedaren
en op het harde gras, waar geen mens
meer keek, brak elke maan
in het schommelen, stil
de zonde bevroor
in het boomzwijgen van winter
en op wangen van het erfelijk…
IN VERHOUDING
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 55 we hebben het
in verhouding
steeds iets beter gekregen dan
onze ouders en grootouders
en dit al generaties lang
dat is toch bijzonder fijn
maar ik besef dat het
voor komende generaties
een totaal ander soort van
leven zal gaan worden
een nieuwe maatschappij
andere waarden en normen
en ik ben soms een beetje bang
dat het voor hen zo…
Een boom opzetten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 103 Ik zou zo graag met iedereen
over bomen planten
willen praten
als investering
in toekomstige generaties
zachtjes aan dan het ik cultuurtje van
hier en nu of vandaag alleen
achter me willen laten…
Van andere origine
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 het schuurde
ondanks plamuren
bleef het een
stug oppervlak
ik heb nooit
gedacht dat het van
andere origine was
een soort kwast
zonder gelaagde
overeenkomsten
maar met een heel
snelle uitwasgroei
heb ze altijd als
eenheid beschouwd
aan dezelfde stam
ontsproten en toch
eens zal hij ontbreken
door een stormwind die
zijn kracht…
extraterrestrial
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 398 haha ik ben buitenaards
kwam er laatst achter
las het op het internet
vele overeenkomsten
wat een pret
nu ben ik echter overtuigd
en lach niet meer
in mijn kamer hangt nu
een beklemmende sfeer
hoor geluiden en nog veel meer
schaduwen met geknetter
lichtbollen en gespetter
berichten krijg ik door
het is mij duidelijk
ik ben klaar voor…
Met een blauwe pen rood schrijven
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 575 ‘Ik stem overeenkomstig mijn gevoel
Met blauwe inkt, waarvan ik steeds een fan blijf
't Is niet zo vreemd dat ik met die kleur pen schrijf
Mijn naam is immers niet voor niets Wim Cool’
De SP spint extra garen bij ‘t gezeur
En geeft de stem alsnog de juiste kleur…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
onze natuur getuigt een overeenkomst in de verandering
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 684 vogels koersten met de trein
vertelde ik, ik vluchtte
weg met de natuur
zo weet jij dat mijn aard blijft
waar zij heengaat
gebekte duur
ik laat lege bodems achter…
[Straal]
gedicht
3.0 met 16 stemmen 8.459 Op mijn buik in het bad,
het gezicht net boven de spiegel
van heel heel water, probeer ik een
oog te pakken, net
onder het vlak, bovenop de diepte -
maar alles wat ik zie is werk van
Duchamp bijvoorbeeld of van Man
Ray, Ernst, Margritte, Oursler,
ooit aan me toevertrouwd door
onbewust opgeborgen kijkers,
veel ogen, vrouwenogen, vissen-
ogen…
Hetzelfde
gedicht
2.0 met 63 stemmen 18.313 Molshopen? Of hebben de doden
gewoeld vannacht? Vergeet het
maar. Niemand hier ziet hoe de
bloemist boven lege emmers lacht.
Lang blijven de tulpen stijf. De
doden ook. Niet eens met tegenzin.
'Kom in de kelken, geel en rood.
Kom, regen schenk nog eens in.'
-----------------------------------------------
uit: 'As van de koning.…
Liefste van ooit
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.091 De blonde leeuwen
met hun gemelijke
koppen, trekken rondom
lopen kringen
in het losse zand, aleer
zij door de brandende hoepels
springen -
Een koperen pauw
draagt in zijn snavel
je spiegel -
Jij Narcissus die naar
haar evenbeeld kijkt
Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid
te bezweren in het net zo efemere*)
van de liefdesdaad…
Harmonie
gedicht
3.0 met 25 stemmen 11.722 Je hebt een tuin. Daar loop je 's avonds in.
Nu ja, niet elke avond. Af en toe.
Vaak ben je voor dat groeien zonder zin,
En toch zo grondig, na de dag te moe.
Een bloem geeft alles. Maar zij is al dood.
Jij bent gespleten. Maar jou wacht het leven.
Zo ben je vaak in niets een lotgenoot.
Een wig lijkt tussen haar en jou gedreven.
Zij wil…
Jonas D. Meijerplein
gedicht
2.0 met 8 stemmen 3.093 In je trekken staat
de geschiedenis van je volk geschreven
fascinerend, jouw volk
almaar verloren en weer teruggevonden
wij staan aan een angstige oever
wachten op de mensen eindelijk mens geworden
de jouwe en de onze eindelijk verzoend
Is de grote Barouch niet
in deze straatjes opgegroeid?
---------------------------------
uit: 'Hollandse…
VANUIT DE GANS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 232 wij trekken bijna dezelfde trek
zoals die van de gakkende mens
waar zelden mee wordt omgegaan
bijna dagelijkse eenlijnige tred
ganzen zijn tactischer
onze familieband is veel sterker
en zintuigen zijn scherper
daar willen wij voor staan
wij zijn monogamer zonder hebzucht
paren blijven hun leven bij elkaar
door eigen drang en plichtsgevoel…
Mensen zoals wij
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 106 Iedereen als ik,
met lijf en met leden;
Vol dromen en wensen,
met een vloek en gebeden.
Met adem in leven,
in nemen en geven.
In zorg en in angst
voor verlies en om vangst.
In dat besef,
niet meer op mijn bangst
door al dat te zien
wat wij delen:
Een klontje ik,
een wolkje jij,
het kopje erbij.
Gezelliger dan toch,
om hier te…
Controverse
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Wat zouden bergen zijn
Als er geen dalen waren
Wat zijn rivieren
Zonder oevers wuivend riet
Wat zijn vlaktes
Zonder nevelige wouden
Aan horizon in ‘t verschiet
Wat is een hemel
Zonder wolken
Zonder vogels langs het blauw
Een strand zonder zee
Een zee zonder branding
Een vogel zonder zang
Een helder ochtend zonder dauw
Kortom…, wat…
Een kwestie van geloof
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.273 Schuin tegenover het bisschoppelijk paleis
kocht ik mijn eerste plaat van King Oliver
met Jazz, met Blues en de High Society Rag.
Het gebeurde later meer dan eens dat ik daar
stond mee te trappen met Basie of Johnny Hodges
terwijl de bisschop in zijn hoge Renault
uitreed op een golf van roomse blijdschap.
Wat devotie betreft was er geen verschil…
VRIJHEID SCHRIJDT VOORT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 De eerste Augustusnacht van het jaar
twaalfhonderdeenennegentig
trilt in het zwarte Vierwoudstrekenmeer
een keten van rossige lichtjes
vol vaste wil voor de toekomst
overal op de hellingen
der nabije bergen branden vuren
waarmee Zwitsers elkaar sterken
om gezamenlijk strijd te voeren
tegen vorsten en keizer
die hun kleine bergland beheren…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Majestueuze muze
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 168 (Duinerotiek II)
In een juist net gewoven web
ving ik jou, puur, maar
slechts in gedachten
Alleen
probeer ik hier mijn
woorden te dichten
Te gieten in onze
kroezen vol kruisingen
overeenkomsten bij ons
Jouw geschreven woord
overklast al mijn zinnen
Jij bent zogezegd
louterend dichtwerk…
't Monolieten-(oudejaarsstunt)mysterie (Werk 1001)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Zuil Oudehorne*
Via woestijnzand uit
Utah naar de Roemeen-
se bergen en nu in
Oudehorne, Friesland
De UFO-gelovers
Nieuwsgierig enthousiast
Een Metalen Monoliet
Nu al dríe keer verrast
De overeenkomst tussen
Oudehorne, bergen, zand
Een mystieke monoliet
Met gelijkenis. Ook verband?
*Locatie: oostelijk van Heerenveen…
Narcisme
gedicht
3.0 met 23 stemmen 13.928 Heb je - met
niet aflatende verwerping - in het werk gesteld alles
om de beperkingen van milieu, erfelijkheid, voor-
land, noodlot die aan het daglicht traden klemmender
naar de mate van je verzuim
en die je mes
op de keel zetten in een slop, te overwinnen?
--------------------------------
uit: 'Ben jij het ik?', 2006…
Rebel tegen de natuur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 443 Zoals ‘t leven, gevoed door
zonlicht zich eonen geleden
uit natte lauwe aarde wrikte
zo ontworstelt de mens zich -
aan de natuur en leidt zijn
eigen evolutie; de nieuwe
mens repareert genen, die de
bron zijn van erfelijke ziektes.…
Verwarring
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 52 Zijn onze kleinkinderen wezens van het licht
onverplicht erfenissen van onze voorvaderen,
ze hebben zoveel kleuren en geuren van vroeger
klinken vaak als liederen uit hun oude handpalmen.
Zelfs het muzikale ritmegevoel is herkenbaar.
Jong bestaan ze uit talrijke bijzondere vormen.
Hun ogen dwalen vaak langs vreemde dingen
herkenbaar als ik…
slaapverwekkend
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 367 kuierend is de gang
door mijn welriekende gaard
overeenkomstig mijn vaak
toegedachte luie aard
ik heb mij aan
wat komt dat komt
overgeven en het vreemde
als verzuurd vruchtwater
tijdig afgedreven
bij een boterbloem
verscholen in het gras
sluit ik de ogen en
hoor al een vroeg gezoem
hier zet ik me neer
en word zeker, als vanzelf…