Alle inzendingen over geul OR koeien OR amabilis

het zand stuift argeloos tart bruggen en kastelen mondhoeken worden korsten ach, korrels zijn met velen de vloed heeft sporen gewist om voetstappen te vervloeken ik verdwaal in confectietuinen blijf de wildernis zoeken het water draagt zich naar zee mijn schepen verbrand langs geulen en kreken een pot met as in de hand…

De koeien kunnen hem minder bekoren En hij krijgt de wind van voren Nu wordt hij gekeurd Gedaan het hard labeur Hij wordt geveld Voor de kleur van het geld De koeien loeien voort Want voor de poort Staat er een ander exemplaar Een jonge adonis zowaar…

Alles gaat voorbij De treinen die langsrazen De koeien die daar grazen Het leven, jou en mij De stad, het dorp, de straten Ooit wordt het stil, verlaten Terug naar wat ooit was Van oersoep, water, gas Naar leven, jou en mij Treinen razen langs Koeien in de wei De zon die onder daalt Alles gaat voorbij…

Als je de koeien zou vermoeien zou het gras sneller groeien dan konden wij daar stoeien.…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…

Aanschouw mij, hier en daar, die bende Casselkoeien die louter bruin van haar, als zoveel bloemen bloeien, in ’t gers en in de zon, die, zinkend henentiet die, rood, het rode veld, vol rode vonken giet. ’t Is prachtig overal, ’t Is prachtig, hoe de huiden dier koeien liefgetal van vouwe en verwen luiden; ’t is prachtig hoe ze staan, gebeiteld…

tussen lommerrijke bomen liggen bruinwitte vlekken roerloos bijeen verstillen zelfs hun lome staarten lijdzaam wachtend op de koele avond schemering…

Je ogen spreken een eigen taal als we lopen langs beken genieten van een goed maal in friese weiden, waar de koeien, voorgebogen, zich verspreiden terwijl ze naar ons loeien. Je handen, fijn en zacht glijden over het gras nooit geweten of gedacht dat geluk zo was.…

Gedoken half, in ‘t riet, half zichtbaar, deur de rieten, aanschouwt de koeien mij, die, vers uit hunne slieten en vaste veters, nu op vrije voeten gaan en, gaande, ‘s morgens vroeg, hun lange steerten slaan.…

Koeien zetten gras om in broeikasgas maar met maïs daalt 't scheetvermogen.…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

Daar sta ik dan als koe Al het gras is plotseling verdwenen Ondanks dat de afgelopen tijd de zon noch steeds volop had geschenen. Waarschijnlijk krijgen wij als koe Ook van de klimaatverandering te lijden Maar mogelijk eet jij mij op En verlos mij zo uit mijn lijden. Geloof me lezer Er is maar weinig aan Om de hele dag met je poten In…

Koeien loeien elke dag maar eens per maand loeit ons bestaantje!…

Oude koeien uit de sloot hoor ze Nog eens loeien. Ze krabbelen Tegen de walkant op om zich met Ons heden te bemoeien. Roodbont, zwart wit gevlekt; De kosten door de winst gedekt. Melkkoeien zouden het slechts Wezen, maar wat overbleef waren De mageren van de soort die Weldra werden afgewezen.…

Ik moet hier even bomen over koeien die zich bezopen voelen zonder stal en in het wassend water staan te loeien dat er toch iemand hen bevrijden zal van die zo goddeloze waterval.…

Dritsende koeien in maat met aarde 's golfslag , ritme ver van zee…

gehaaide koeien koeionerende haaien verschil moet er zijn maar is dat er ook er zijn vissen die grazen en vee dat toehapt…

Mijn straat loopt uit in weiden vol met koeien Achter de dijk meandert de rivier Hier kunnen zij het water wel vermijden Hoor ze loeien: "Wij zijn veilig hier!"…

onder wegzwierende zomervogels tegen tedergeelgesneden horizon sluimeren driften gezwind en ontvlammen kussen naar lomer smelt de wind ons warmwitte lichaam dat kronkelt oneindig tezamen op vochtgroenemossen rond dieprood knisperend berk en beukenblad zojuist gevallen door de herfst zacht uitgelegd tot in de geulen van ons verhittend…

de waarheid is een lekkende sloep die in de geulen van zeeën verdwijnt wijs naar het wolkendek val neer in het stof roep goden aan beschuldig anderen huiver omdat de oorlog altijd weer begint omdat we de ander verliezen laten we verhalen delen en samen reizen zonder huiver zullen we weten dat we de ander zijn…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

De dag is een feest een klaproos je kan er niet omheen geweldig ze staan er met tientallen koeien een pracht van een beest…

mag ik ervan dromen om eens stroomopwaarts te komen ooit de bron te bereiken die mijn leven zal verrijken ik meander mijn bestaan tussen kribben en kades laat me gaan in razende wielen en rust in de waarden wil weer wellen tot beekjes frank en vrij dansen in geulen heulen met zon en de wind watervallend spelen als zorgeloos kind…

een waterval woorden stroomt naar zee op oeverloze vakantie geen kanalen geulen en bedding maar in vrije expansie nog is er wind met zijn vlagen draaien en hozen buitengaats komt er rust in de golvende letters dichters vissen naar stilte hebben soms beet maar om te scoren moeten zij poëzie laten horen in hun leefnet…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

Nee, ze krijgen nooit meer BSE en geven ook geen zuiveloverschotten. Toeristen laten zich erdoor bedotten, door dit nieuwe, plastic stamboekvee. Als die trend nu doorzet, is de stoep binnenkort weer vrij van hondenpoep.…

de koeien zijn weer los dartelend als veulens grasduinen ze in de wei en loeien luidkeels in rijm... een lust voor oog en oor je zou er bijna een versje aan wijden…

twee paar handen aan mijn mond lig ik daar en onderga de koeien tegen het plafond kijken me aan en lijken te lachen daar lig je dan met de zenuwen bloot rustig ademen maar je gaat er niet van dood gelukkig hoor ik slechts een boor geen boegeroep in koeienkoor…

Onze buurman wacht zijn koeien, Zingend, af; de lekkre melk Zal weldra in d'emmer vloeien, Tot verzadiging van elk. Hoe kan 't weigras, dat ze scheren En dat haar zo weeldig voedt, In die stromen melks verkeren? Dat weet God, die 't wonder doet.…