252 resultaten.
Nomen est omen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 343 niet de plicht ontwricht mijn denken
het zijn de barsten in het beeld
de afgebladderde verf van zijn gezicht
ik schuif het loden gordijn opzij
vervloek mijn duivels werk
marmer, zwart en wit geaderd
zerk, na zerk, na zerk
mijn handen glijden langs de groeven
van geboorte en sterven
terwijl mijn hoofd door doden bladert
kerf ik in de diepste…
Architecturale opdracht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 99 Werp ik dan eens een steen,
stapel hem niet op losse groeven,
een ander gebaar volgt wel
en metselt ons terug tegaar,
al dan niet volgens plan.…
De gordijnen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 373 De gordijnen verbergen de lijnen
en groeven van haar gezicht, en
sluiten het raam
en hoofdstuk niet
volledig.
Wierook en verleden
benevelen het halfdonker
en verhullen het zicht
Op een uitweg die
gestaagd dalend, terug
naar aarde
leidt.…
De dans van scherpe messen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 747 Scherpe messen
Trekken lange groeven
In het net herstelde ijs
Zij dansen om elkander
Tot een besluit
Van weggeworpen Lutz
Harmonisch zwevend zorgt zij voor
Wervelingen in de lucht
De landing zo ver weg
Opnieuw wordt gezocht naar
Innige omhelzing
In de dodenspiraal
Stilte en stilstand
Terwijl haar gezicht
Teder tegen zijn borst…
Doffe glans
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 334 Vanuit onzalige gedachten
verprutsen wij de laatste kans
in lange rij met de verdachten
die handelen in doffe glans
onze waanzinnig mooie ogen
sluiten als beslagen ruiten
getergd gekeerd en zwaar bedrogen
naar een binnen zonder buiten
in deze vers gedolven groeve
reik ik jou de stalen spade
begraaf het duister van ons droeve
vanuit voorbedachte…
Met masker op
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 391 in ogenschijnlijke rust
lijkt alles goed te gaan
met masker op weet je de
kleine wervelingen te weerstaan
ik voel de storm
die in je woedt en
groeven ploegt in je bestaan
dit kan echt niet verder gaan
je kruipt niet zomaar
door het oog van een orkaan
want je verstand zit samen
met gevoel op een vulkaan
barst maar uit en
laat de winden…
Onder het oppervlak
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 111 Groeven van pijn, zelf opgelegde straf,
eigen falen krast er sporen van schuld,
zwarte dagen, een overvraagd geduld,
opgeklopte eisen aan prestaties
warme wensen, verlangens onvervuld.
Diep vanbinnen raken mensrelaties.…
De Leie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 De zomer snuivend ga ik binnen,
leg een plaatje op,
niet wetend dat vijf jaar later
het een hymne van herinnering
zal geworden zijn
met in de groeven
sfeer, geur en licht ...…
Leven beeldhouwde
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 65 gelukkig
schaduwde
je nog steeds
maar leven
beeldhouwde
al in onvergankelijk
steen je verscheiden
op fundamenten
die evolutie al bij
jouw geboorte had
klaar gelegd in
groeven en lijnen
die door de matrix
van genen verfijnden
heel apart
was dit verschijnen
in twee werelden
waar contrast nog
in beweging was
en verdieping niet…
Lipovlo
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.810 mee wilde gaan
naar een lezing over
de Haagsche romans van Couperus
je de gelegenheid geven
voor een sporadisch contact
in levende lijve
En dat ik ook wel wist:
je neen zou zeggen
bang was in het donker
pleinvrees je trof overdag
een fobie voor insecten
ouder dan een eeuw
Je nog steeds gruwde
van de lipovlo waarvan
de larven gangen groeven…
De dode kanarievogel
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.597 De kindren groeven met de schop
Een graf voor 't lieve vogeltje op;
Daar legden zij het zacht in neer,
En spraken niet, maar weenden zeer.
Toen veegden zij hun traantjes af
En plantten bloemen op het graf.…
Plaza della Pietà
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 332 ik tracht met mijn scherven,
op de Plaza della Pietà,
sprakeloos,
weer heelheid te verwerven
wanneer ik oog in oog sta
met de fontein
waarvan de stralen
huilend de leegte erven,
van de val verhalen
en druppels uiteenspatten
op reeds uitgesleten groeven
van de marmeren Moeder,
zodat ze verpletterend
een verlies vertalen
ik zoek…
Zwart vinyl
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 414 Bewijs van afgedraaid
verleden, verbannen op
schreden tot de zolder,
verslaat de grammofoon
de kolder, van oude blijdschap
in treurige toon, zwijgt
de doorgezaagde boodschap
en gekraste trappen van de
tijd, gekerfde groeven
in geschonden staat,
zwart geverfd in geperst
vinyl, draaft en
zwoegt door in ziel
en zaligheid, vergrijsd,…
Nat-Blad
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 508 Geelgroen en bruin
bezaaid over straat
Regen ,wind, mist
waar je gaat of staat
Bomen laten los
elk blad haar verhaal
Groeven diep gesleten
hun voeder bijna kaal
Ruilen van seizoen
de warmte nu voorbij
Bijna onopgemerkt
in het nieuwe jaargetij
Ik snuif de lucht op
van nat blad en kou
De geur die mij beroerd
herfst ik hou van jou…
Dame met hoed
gedicht
2.0 met 9 stemmen 4.384 Nu ze een vrouw is
bedekt ze met mode de dood in haar huis,
zet zich hoog op de hakken en trekt
met de rand van haar hoed de groeven
het zicht uit.
-----------------------------------------
uit: ' De buigzaamheid van steen', 2005.…
Amorfis
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 70 langs de grenzen van zichtbaar licht
onttrek ik mij even aan eeuwigheid
tussentijds sta ik kort in het zicht
als speelbal van eigenwijze tijd
hooguit hoogte, waarmerk van reliëf
of diepte in groeven van voordood
gezichten, van mensen die ik nog tref
een rimpel in de vijver van stille nood
heeft het zin te beklijven
gekerfd in beelden, kruimig…
DE VOLGENDE DANS
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 196 Lopen wil ik
alle dagen
tot mijn benen
mij niet meer dragen
liefhebben
en mij af blijven vragen
de buitenlucht proeven
onder dieper wordende groeven
het groen en blauw
met alle tinten ertussen
vanaf de bruine aarde kussen
de wolken en sterren
van onder mijn wimpers bekijken
de schuchtere lente omarmen
als had ik haar eeuwen niet…
ik orakel labyrinthen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 364 wolken om me heen
de hemel is gesloten
de ruimte is te groot
maar ik ben vastbesloten
een weg te vinden uit de dood
handen reikten
trokken terug omdat de hitte
te intens was om te leven
ze keerden mij de rug
nog zie ik je lach,
ogend naar de horizon
herinner ik me hoe het was
en in genieten niet meer kon
ik ben verdwaald
in groeven…
je bent van glas
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 489 je bent van glas
mijn hoekigheid
wordt ronder als ik
in je spiegelen mag
je kaatst in lijnen
die geen einde kennen
mijn handen warm ik
aan jouw oppervlak
ik zoek naar je begin
een naad, een draad
die ik kan volgen
open maar, ik wil erin
versmelten met jouw beeld
je transparantie proeven
maar je bent gaaf, geen
barst of kleine groeven…
Oma
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 2.441 toen ik de groeven
in je ogen las,
streelde ik de breekbare letters
doorheen je grijze haren
toen ik de eerste rimpels
in je schoot hoorde,
leidde je mij met kleine stapjes
doorheen je oude verhalen…
ik zag je wandelen
langs een bewaarde koffer
vol gekoesterde dromen
ik zag je liefhebben
toen de herinneringen aan opa
tijdloos…
sterfelijke vrijheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 359 ik schreeuw mijn armen
rond de geknotte wilg
en laat tranen
de kronkelige groeven volgen
als lijdensbanen
van verdriet in de avondstond
mijn knieën knellen de stam
opdat ik niet val
vraag me af hoe het komt
dat mijn menselijke vrijheid
bijvoorbaat sneuvelt voor
een diep geschapen dal
alsnog zak ik traag
en schreiend neer
de nagels…
Diep geëtst in mij.
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.104 Je omhelst me stevig
‘dit gaat even pijn doen’
en schroeit met salpeterzuur
jouw hart in het mijne
zorgvuldig, teder, zacht
leid je diepe groeven
door de grauwe korst
van neergeslagen jaren
waar ook m’n ziel lijdt
onder de verzengende warmte
waarmee het dieprode wordt ontzet
en een vergezellend temperament
geëtst, om jou, op gepaste…
Elf februari boom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 het zal bijna tien jaar
geleden zijn de laatste
keer dat ik je zag
je bent nog even kranig
maar zachter van karakter
je voeten lieten mossen toe
te groeien
de jaren gaven je diepere
groeven
sommige werden holen
waarin spechten zich
verschuilen
je verloor een tak maar
niet je kruin
je was blij dat ik je zag
richtte je op, groette…
wicca
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 395 ik ben een heks
zie zei ze
iedereen is waarheid
en draag leugens met je mee
waarachter wij staan
achter een waarheid
scherp de zeis
verborgen waarheden ontsprongen
iedereen een ster
de kring wordt alsmaar groter
O.T.O zei ze
sikkel snijdt groeven in de oudheid
oogst het graan
omcirkelt de Melkweg in een nacht
waar wij in één lijn…
dit werk
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 273 een lekkere rijpe kolibrie
vol met honing vanaf de tong
waar waren wij gestopt
door diepe groeven klinkt
de gong
dit werk nooit volmaakt
maar naakt
voor jou
altijd
geschreven…
Naschrift van leven
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 38 intens raakten
vingers en
handen elkaar
sprongen vonkjes
over van huid
op huid en in
bewegen golfden
statische elektra in
laden en ontladen
blikken kruisten
hun boodschappen
in frequentieloos
wit licht uit een
jeugdig gezicht
met een diepte van
vele generaties
tijd en ervaring in
tal van gewoontes
zonder groeven
van ellende…
Uit de kast
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.188 krampachtig nekt een strekken
tot een panisch staken
wat leidt tot lichaamshaken
en een licht ontregeld bekken
het lichaam wijst verkeerde kant
trilt als een zenuwachtige boor
en hoekt van achteren naar voor
zo bewijst de juist ontstane stand
nu scheuren, groeven gaan ontstaan
botten en spieren uit wandelen gaan
en de ribben springen uit…
van binnen naar buiten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.926 Even alleen en het dondert
zwarte koppen boven mijn hoofd
en regen vanuit mijn ogen
Even de energie voor mezelf
en het raast in zware stormen
tussen de diepe groeven door
En dan is daar, heel diep, dieper
van binnen een zwak schijnsel
dat wacht op mij vol rust
Even alleen en ik zie mezelf
van binnen naar buiten komen,
het harnas opzij…
Ouder worden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 508 Zoals een kleine druppel de berg verlaat
langzaam maar onomkeerbaar
na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar
vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat
zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag
diepe groeven door de wangen
en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag
slechts in zijn glinstering bewaard.…
Aphrodithe lief
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 322 om de tijd stilletjes
tot rusteloosheid te dwingen
Ach, het is maar buitenkant
haar interieur voert strijd
met haar unieke duisterkant
Karyatides lichten zoutwit op
ondersteunen balken van steen
wachten op de definitieve bevingen
van Hephaistos, smid en hinkepoot
van een ondoorgrondelijk lot
De samensmeder verliest zijn blik
in de groeve…