Alle inzendingen over herinneringen OR aandoen OR vernieuwing

Doch staan de struiken weer in volle knop Belooft het zonlicht ons weer nieuwe rozen Dan leeft er weer een nieuwe toekomst op Dan wordt er weer voor zang en dans gekozen En jonge rozen kleuren nieuwe perken Zo blijven we steeds aan vernieuwing werken.…

Bestuurscultuur moest nodig op de schop Besluitvorming hoort thuis in het debat Dus nu wordt hooguit afgesproken wat Beleid gaat worden in een notendop Regeerakkoord van hooguit 3 A4’tjes Besliste Remkes na 3 à 4 biertjes…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

Vernieuwing. Toekomst.…

Ik hield zo veel van jou Maar onze liefde is voorbij Oh wat vond ik je flauw Maar nu ben ik weer vrij Maar liefde is wat ik wil Een dikke knuffel of een zoen Zonder jou is het hier zo stil Waarom moest je me dit aandoen?…

De afgang die het wordt als je niet wint: “Voor ons In Brabant is er één ding zeker, Ons PSV wint zo meteen de beker”, Aandoenlijk en naïef als van een kind. De schade die daardoor wordt aangericht: De stad verliest nu ook nog haar gezicht.…

Maar wat wij, als mensen elkaar soms aandoen grenst werkelijk aan het ongelofelijke. En dat zien we niet?…

Tot aan het randje al versleten, dringend aan vernieuwing toe; oh, ik ben weeral zo moe... wat ik moest, ben ik vergeten. Pff, mijn leeftijd word ik nu gewaar, alweer ouder... nu 35 jaar!…

Zachte warme lentezon Doet mijn gezicht gloeien Harten sneller stromen Straalt verse energie uit Verwezenlijkt winterdromen Brengt nieuw leven Omarmt pril geluk Baart een jonge zomer Ontluikt een nieuw stuk Haast vergeten dat dat kon Zachte warme lentezon…

los dat haar eindelijk los dat haar het vlecht zich eigenharig tussen de toetsen handig vingers ontwijkend die willen ontwarren neuzen vrij wroeten in regels opengesperde vleugels bespeuren oud schrift geijkte normen willen vernieuwen een verse punt prikt scherp inzicht slijpt zachtheid zonder verlies en lippen…

Niet meer treuren om verlies zoveel licht die avondzon oranje geel en roze tussenin wil schilderen en kleuren nieuwe tinten in mijn leven die de schoonheid dienen Kracht van moed verzamelen jou de juiste afstand geven en een kunstwerk afleveren liefde schijnt door alles heen legt geen schaduw neer onvoorwaardelijk universeel…

Zeven jaren zijn omgevlogen. Mijn oudgeworden lichaam, werd geheel vernieuwd, terwijl mijn ego sliep. Ook mijn geest werd aangepakt. Gedachten werden afgebroken. Betere updates geïnstalleerd. Feiten tot inzichten verheven. Geen molecule bleef op zijn plaats. Een gerenoveerde dichter werd ik, die ik niet eerder ben geweest. Die ik dus…

Tussen wat resten en onverteerde huizen: de parkeerkelder.…

een barst in de liefde bijvoorbeeld is geen vloek ze schijnt slechts licht op wat we proberen te vergeten ze legt onze breekbaarheid bloot zonder ons te willen breken een barst is geen vloek tot we haar geweld aandoen…

in verleden tijd drongen zich hun zinnen van teloorgang op met een impliciet verwijt en ik spande mijn snaren naar opheffende klanken voor de kwetsende spijt verbuig nu tot verlangen met krullende lippen om vernieuwende tijd.…

Hun opdracht is om Holland op te bouwen, te werken aan vernieuwing en vertrouwen. Wat kunnen zij en zijn het er genoeg? Ik zie bijvoorbeeld weinig ingenieurs en wéér geen Ministerie van Light Verse.…

Ik wil niet meer denken Ik hoor de violisten de muziek binnensluipen Een grote vermoeidheid overvalt mij door lang terug te denken aan het verleden transformeer ik vanzelf ben in mijzelf vol herinneringen binnengedrongen forceerde de sloten en verbrak de spinraggen nu engelen rond mijn schouders zij speelden een belangrijke rol in dit drama…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

De seksuele aandoening neemt toe, Want vrouwen vragen vaak pas na het vrijen: "Hoe zit het, had je je condooms ook bij je?" Ze houden blijkbaar niet van het gedoe. En mannen die een lekker stuk zien staan Zijn seksueel meteen al aangedaan.…

't Is bijna net zo stuitend als aandoenlijk…

W-A die daar zijn moeder apprecieerde En en passant aandoenlijk derailleerde Als was het Ewbanks uit zijn eigen lied Na dagen van lawijt, gedruis, gegil Maak ik me op voor twee minuten stil…

Je tegen de ontwikkeling en nog wat te doen weren zal het culturele klimaat vernieuwende inspiratie toelaten; je besluit het veranderlijke weertype de rug toe te keren, landelijk voorgoed te keren bekenden gewoon laat uitpraten.…

Bestuurlijke vernieuwing is 'het woord' waarvan De Graaf veel wonderen verwacht. De kiezer die zijn stemrecht heeft veracht, wil wèl, zo heeft hij kennelijk gehoord, want hij houdt het al jaren in de smiezen, dolgraag zijn eigen burgemeester kiezen.…

Bestuurlijke vernieuwing is hun eis, Maar zelf zijn de bestuurders oud en grijs.…

Gehecht door een band gewend aan onze liefde gemakzuchtig werden we We vergaten te vechten te vernieuwen te verrassen nu lijkt alles geforceerd Verengd tot geplande actie zijn aandacht en tederheid geen automatismen meer…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ik moet mijn vest aandoen om weer te halen wat in mijn dagen zit, en in mijn rimpels. Dezelfde glimlach, dezelfde zoen, dezelfde vragen van altijd. Vreugde, liefde, spijt. Ik start de auto en sla het hoekje om. De jaren gaan voorbij.…