Alle inzendingen over huis OR erf OR grendel

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik ging met de asla naar binnen, ik ging met de asla over het erf. Overal spoken en schimmen, overal as aan het werk. ----------------------------- uit: 'De buitendeur', 2014.…

Ik tel de sterren aan de hemel schilder zonlicht op jouw gezicht doe wolken achter slot en grendel streel zacht de contouren in dit licht Ik zet de mondhoeken nog wat aan boetseer jouw handen een diepere tint dicht de regen menig vijver toe zo bevleugel ik jou in morgenwind…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

je draalde draaide op één voet en klopte op de deur die als in uitnodiging half open stond verwondering in je ogen een bijna niet geloven de bravoure van een impuls die drempels overschreed toen je naar me keek weg waren gedachten over grendels en sloten in een ongewenst entree ik nam je uitgestoken hand jij ging stralend mee…

Sluit mij in een cel Met getralied venster Uitziend op een blinde muur Sla mijn handen in boeien Sluit mijn voeten in een blok En de deur met vele grendels Gesel mijn lichaam met een stok Maar nooit zal men mijn brein Mijn gevoel en mijn denken Kunnen vangen in een kooi Hoe men ook van mij denkt Mijn mening blijft altijd vrij Want mijn…

Ik kan niet zingen, ik zeg enkel tok En nooit heb ik mijn vleugels uitgeslagen: Ik scharrel op het erf rond alle dagen Of zit gekortwiekt in een donker hok. Het enige wat mij als vogel rest Is doodgaan aan klassieke vogelpest.…

De ballen worden slap, achter slot en grendel. Geel geven! Nee, Rood! En een penalty voor dit winterweer Maar die sleutels zijn kwijt. Morgen Helvoirt uit We gaan ervoor!…

Of schuift met de schaduw de grendel voorgoed voor mijn zerk? Daar bij de kerk van Sint-Pieter op de terp.…

(vervolg op blauwe planeet) ...de koeienweg te melken ver weg van bed en erf de legren kakelt een ei vertakt een barst in kiertjes; alle hoop als gelatine in happende bekken geborgen boos zorgt kleine beer voor haar…

Jij bracht mij het was voor het eerst naar het huis waar jij ter wereld kwam De prunus zwaar van roze bloesem het erf met zorg geharkt en met de roodstenen vloeren zo glanzend geboend leek het huis mij te willen bevallen In de keuken prikkelende geuren van köttelpearkes in de pruttelpan van houtvuur en een volle koffiekan jouw…

Uiteindelijk werd het Duitse Huis in 1992 volledig gerestaureerd; werd het sedertdien door een historisch eerste recht op koop wederom door de Ridderlijke Duitse Orde in de protestantse Balije als hun religieuze erf- goed beheerd.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

zijn uitgeputte lichaam in de hoek van de kamer een lege fles gesnurk gebroken glas achteloos op de grond dansende schaduwen op het erf een meisje in tranen niet begrijpend wat haar was overkomen waarom niet gegild? tot de dageraad kwam .. laat ieder met zijn eigen schaamte…

De geur van jasmijn Tedere schaduwbloem Een droom van satijn in zilver maanlicht Er staat een vrouw aan het stille water De wind fluistert in haar bleke haar Zij zingt zacht en de wereld luistert O liefste Grendel de poort van de nacht deze nacht en schuil schuil veilig geborgen in de heldere rust van wenkende ogen…

Het fluisterzachte woord, Waarop ik eenmaal pleiten wilde, Staande aan 's Hemels poort - Die Grote Naam, zal ik niet noemen, Die grendels open schoof, Vraagt God de grond, waarop ik roeme? 'Heer, op mijn ongeloof.'…

de winter blijft nog even dralen donkere dagen maken het triest en geen spoor van zonnestralen als de regen langs de ramen giet vogels zitten dichter bij het huis de merel trippelt op de binnenkoer hoort hij ook plots een dof geruis van de kater die stil zit op de loer het roodborstje is terug gekomen schuilt zich achter de buxusbollen…

de kachel, met de vonkjes vuur die mij uren in verrukking brachten, laat de gloed na van een liefdevolle jeugd voor 't laatst sluit ik de deur dag huis ik draag je over aan de tijden van voorbij…

Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis. dan ga je opnieuw weer zwerven en verlaat voor de zoveelste keer het huis.…

Mooi maar breekbaar is je glazen huis van zelfvertrouwen Jammer dat maar weinig mensen het kunnen aanschouwen Wees gerust, ik zal er niet tegenaan stoten Daarvoor is het veel te waardevol Zal het van een afstand bewonderen Een hand toereiken lijkt al te risicovol Mag ik er toch een beetje bijbouwen Iets kleins, jij mag kiezen En als je het…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

morgen In de ochtendstond Daar ga je dan naar huis Na een avond die weer een lach heeft gebracht Na het mysterie van de nacht Loop je weer naar huis Waar hij op je wacht Maar daar had je niet aan gedacht Maar de waarheid die komt morgen Na het mysterie van de nacht Ja de waarheid de waarheid die komt morgen In de ochtendstond…

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…

vanuit de vensterbanken en geef het raam een stille kus mijn heimwee mag niet langer duren ik tel de treden van de trap de stilte van de kale muren de echo van alleen mijn stap zo loop ik alle kamers binnen het kraken van de houten vloer hier mag ik dus opnieuw beginnen ik slik een keer want ik ben stoer hier sta ik in mijn nieuwe huis…

Het is een oud huis De trap geeft geluid Alsof er nog leven is Na de dood In dier voege Schuurt papier de leuning Vraagt zelfs om een likje verf Want de vorige eigenaar Is in gebreke gebleven Onderhoud was niet Zijn sterkste punt…

Leven is wat er hier ontbeert, Zegt de domme ingenieur boos, Dat die nu man nu maar eens leert, Dat dit huis dat ik zorgvuldig koos, Dat dit huis alleen gezelschap moet krijgen, Van elementen, van dier en van natuur, En al is het misschien geen gezellige buur, Ik zal zeker naar bewondering neigen.…

Het huis is leeg de geesten zijn vertokken ik moet verder zoeken naar een huis dat mij beschermt tegen de elementen in dit spel ik wou dat er geen keus was tussen hemel en hel.…