Alle inzendingen over kerstrecept voor kam

Wat fotootjes, een kam, een broche, het enige dat je tas nog vult. Het leven hoeft voor jou niet langer. Je hebt genoeg je best gedaan. Ach, kon ik je nog heden, moeder, verlossen uit dit aards bestaan.…

JIJ STAPTE door een deur op de grond uit de tijd die jij vorm gaf en ik monteer de posten om jou heen zo strak dat je blijft klemmen voorgoed op een kier ODIN IN ZWOLLE kam in zwembroek tocht op het oog dat loenste samen met het andere kleuren maar moeilijk kon onderscheiden vormen des te meer van dreigende wolken…

Dan is daar de kam: hoe breed! En je kunt nog stukken hoger. Maar even zakt je bezetenheid. De berg heeft zich voor jou gebogen. Rest nog éen grimmig pad: hoe glibber de klimmer alert hogerop jaagt... waar de cairn hem wacht!…

zie zijn kam!" "ssst ! onze lieverd gaat nu praten" klokt de bazige kloek : "silence, mesdames!" hij schraapt zich luid zijn schorre pijp en spuit zijn dogma's gutturaal geen kip die zijn woorden begrijpt maar hij hanteert vast Godse Taal! geen haan duldt hij meer op het erf, dat hoort de hele kroost te weten!…

Gelukkig is de kam, verguld van elpenbeen, Die deze vlechten streelt, die waardig zijnd' alleen: Gelukkiger het snoer, dat in haar dikke tuiten Mijn ziel mee verbindt en om 't hoofd gaat besluiten, Hoewel ik 't liever zie wild-golvig na zijn jonst: Het schone van natuur passeert toch alle konst.…

kant ligt ook zee met een rand van schuim die opschuift terug kruipt zonder overleg rustig de ijle boog van de stemmen boven spelende kinderen verheft het eiland is even lang als de bries in blauw spoelt onafgebroken speelt zand tegen zee een vrije vesting ruwt duinzand als de gerafelde piratenvlag het haar waait van de kam…

Je haren waren danig in de war, je kam door de versnipperaar, je kapt acuut alle geharrewar, je nieuwe positie is zonneklaar. Je kruipt gewoon weer op een zetel, zodat je salaris op peil blijft, je bent zo blij, zeg je vermetel, je hoopt dat je glimlach beklijft.…

Hoe zus daar zo steels in het poppenhuis Krultang en kam op de kaptafel schikt Een roze jurk met franje gladstrijkt Met het dunst van haar vingertoppen Ze lijkt wel niet goed pluis Als je het vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen…

op de grenspaal van mijn erf staat een suffe haan met ogen van mat glas zijn keel is lelijk opgezet ik houd hem een handpalm voor waar vier maïskorrels glanzen maar zijn krop, het speeksel weigert zijn kop keert schichtig op een gladde toren van wervels hij zoekt het minste gerucht het koper van zijn veren het rood van kam en lellen…

‘t Getingel van een vroege tram deemsterend schel achter de square waar een fontein met halo-kam het zondaglicht in kleur titreert. Jong eikeloof, goudgeel doorstraald, rimpelend bij de ochtendbries : de zoelte woelt weg door de straat langsheen ‘t huis met Horta-fries.…

Als het proces in tijd zal keren en z'n kam een tegendraadse richting kiest zonder dat hij zich in z'n natuur verliest dan onstaat een ware wijsheid om zich in veranderende omstandigheden te schikken.…

Gelukkig is de kam, verguld van elpenbeen, die deze vlechten streelt, dit waardig zijnd' alleen; gelukkiger het snoer dat in haar dikke tuiten mijn ziele mee verbindt en om 't hoofd gaat besluiten, hoewel ik 't liever zie wild-golvend naar zijn jonst: het schone van natuur passeert toch alle konst. ----------------------------------------…

Een land van tweeën, onafhankelijk 't een voor 't ander ontoegankelijk maar op die grens van waar of fout komt plots een nieuwe kosmonaut een eiland zonder vaste grond 't is de kleur grijs die hier ontstond De heersers roeren zich zozeer en voor je 't weet zijn ze'r niet meer waar zekerheid eerst rede nam scheert nuance nu de kam…

Ben ik oud, als mijn kam zijn tanden verliest, als steeds meer haar, de vrijheid verkiest? In m'n hart ben ik jong gebleven, laat de ouderdom bibberen en beven. Want zolang men me nog nafluit op straat, weet ik, dat er nog hoop bestaat. Mijn billen zijn nog steeds in vorm, dus met mijn achterkant, flirt men enorm.…

het voetbal heeft mijn hart gestolen maar ik heb het al terug jarenlang zat ik op hete kolen nu lijkt me dat humbug ik rende ooit de longen uit mijn lijf vreselijk zag ik er toen uit (geen hart geen longen) een prachtwijf hielp me desondanks vooruit de tegenstander vloog me in de haren geen kam was ertegen bestand mijn vaders hooivork…

Een struise kip in het kippenhok zat knikkekoppend op de dommelstok ze kakelde geschrokken toen een kranige haan een serenade voor de ochtendzon zijn strot uit liet gaan tòk-tòk tòk-tòk-tóóók tòk-tòk tòk-tòk-tóóók de hanenzang verstomde bij die aanstellerij en met opgestoken kam stapte hij kwaad naderbij maar zijn bek viel wijd open bij het…

Al gauw stond je bovenop de kam. Behoedzaam betraden we de ruggengraat van ‘t duin. Over het hele lange strand liepen maar twee paartjes. Landinwaarts, glooide halm waartussen meertjes glommen, vogels vlogen, verre lichtjes schenen. We volgden hondensporen om de inplant niet te storen.…

Zoek je tas na voor een kam. Je verteld me over deze morgen Nee, ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten. En vraagt of je fiets al is gemaakt. Wat ik van je nieuwe jas vind. En of ik je oma heb gezien. Nee, ik ben je zuster niet. Je bent er nog in levende lijve. Maar je geest is heel ver terug.…

leere ich kam heute zu nichts machen sie sich keine sorgen es soll wahrhaftig wieder besser gehen morgen es gibt so eine art von tagen heute mehr als jemals hier die keine antwort erfragen und mich machen zu einem nutzlosen arbeitstier der mut sinkt mir in die schuhe ein bestürzter märtyrer von geisttötendem bestand brütet hier…

Gelukkig is de kam, verguld van elpenbeen* , Die deze vlechten streelt, dit waardig zijnd' alleen, Gelukkiger het snoer dat in haar dikke tuiten Mijn ziele mee verbindt en om 't hoofd gaat besluiten, Hoewel ik 't liever zie wildgolvig na zijn jonst*, Het schone van natuur passeert* toch alle konst. --------------------------------------…

de legerwagen rijdt over het pad door de duinen schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels zonder toeverlaat er is een open plek waar de achterklep neerslaat een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen…

Uw vonkelende oge, uw rode kam, een laaiend beeld van vier en vlam, uw zwakke steert, uw sporen, uwe om end om geglimde borst, uw strijdbaarheid, uw zegedorst, uw stem, zo schoon om horen... wie is er die dat al beschrijft, die, heel in woord en taal gelijfd, doet leven u en waken? Wie is er?…

met een sneer of gratis advies de beste kabinetten gevormd of duistere mysteries gesmeed daar waar niet telt wat je doet maar veel meer wie je bent daar buigt gelijk een ereboog des arcades eerbiedig het hoofd voor wie domweg blijmoedig het leven vieren wil daar waar maan en morgenzon samen het zwerk bestieren om ’s avonds over de kam…

Zoek je tas na voor kam. Je vertelt me over deze morgen Nee,ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten En vraagt of je fiets al is gemaakt. Wat ik van je nieuwe jas vind En of ik Beppe heb gezien Nee,ik ben je zuster niet. Je bent er nog in levende lijve Maar je geest is heel ver terug.…

Soms denk ik, ach was ik maar kaal Een crewcut, zo glad als een kikker Het kan me niet schelen, geen flikker Weg die kam, geen gedoe: radikaal! (RR:) 't Werd wel tijd onderhand, vind je niet?…

mens durft met hen te praten en blijven ‘t liefst ver van hen heen Zij lopen in lompen, vies gekleed als ‘t kou wordt, gaan ze schuilen in d’ opvang staan bedden gereed en dronken liggen ze soms te huilen Ze vinden er kompanen van hun soort al zijn ze niet vriendelijk voor elkaar komt de morgen gaan ze weer voort zonder wasbeurt of kam…

Soms lijkt het toch even, zoals het vroeger was, dan zit je weer tegenover mij en eet een boterham, of je staat bij de bank, rommelend in jouw tas op zoek naar je bril of naar die bruine kam.…

zijn hoed over zijn oren, klapt uit zijn maatpak, staat klaar in slobberige boxershorts om te springen - wacht nu, willie de kerstman is ermee bezig - maar nee, willie vergruist het hert en de slee tot een fijn poeder rolt een vijftig euro biljet op en snuift zijn neusgaten er vol mee hij begint te krioelen, ontplooit een rode kam…

zout in de adem vangen grote vissen blauwe tatoeages zwemmen van het lijf ze staan in watertorens die neerkomen worden bedolven in vloeibare muren van golven een keten witte schelpen is knersende dansvloer zand voor voeten de hele dag stuift licht naar de kraag van duinen naar open autodeuren handspiegel parfumgeur een stroeve kam…

liever naakt en zo kaal als een kikker dan een hippie als vogelverschrikker 't is maar net wat een vrouw er in ziet Soms denk ik, ach was ik maar kaal een biljartbal, zo glad als een kikker het kan me niet schelen, geen flikker wèg die kam, geen gedoe: radikaal!…