Alle inzendingen over klop-klop-klop-klopklop-klopklop-klop

Als jij komt spreid ik gesteven lakens wit klop dons in zachte kussens sprenkel olie in lavendel ik laat rust ontspannen worden bind zijde aan polsen stram de verwondering negerend van blikken angst gelijk een gekooide torenvalk vleugellam gebonden zwelt opstand in een stijf gelid zich heugend in openbaring waar zweet het vocht vermengd…

smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende koelwater tot bij het rustige paard in het lichtvlak van de open deur de reuk van geschroeid hoorn de doffe klop…

Een nieuwe liefdevolle start, zachtjes klop ik tegen jouw kloppend hart. Proberend je ritme niet te verstoren. Alles in mij op nemen om jouw ziel te mogen horen. Jij voelt zo waardevol voor mij jij bent het, wie ik wil aan mijn zij. Mijn hoofd leg ik zacht tegen je borst en vlij me tegen je aan.…

" en liet dan mijn teefje teleurgesteld staan kwam hollend en rennend op 't achtererf aan... ...nu rust ik in vrede, klop af en toe aan in je dromen - schrik niet als je mij plots ziet staan ik zwaai met m'n staart, geef een pootje, tot straks een knipoog van Maximiliaan c.q. Max 15 april 2019…

Ik klop op een deur, hoe vaak is hij niet opengegaan, werden vermoedens geen tranen en ondraaglijk ongeduld? Ik denk zoiets als: mijn moeder daarentegen werd door honden verscheurd, toen zij op een ochtend met een wasmand naar buiten kwam.…

hoe oud wij zullen worden Want er loopt nou eenmaal een klokje voor elk leven Maar voor jou spring ik over duizend horden en jij bent het stokje dat ik nooit door zal geven Omdat ik waanzinnig veel van je hou draag ik wederom een gedicht aan je op Want sinds ik jou ken is het alsof ik de woorden niet uit mijn mouw maar uit mijn hart klop…

er werd mij in één der kamers van mijn hart op een vergeten dag of uur een zachtaardig kind gebaard daar gooide het zijn anker uit en sloot de ingang af met elf stoere sloten wij wisten niets van een grimmig lot dat het plots zijn lijftijd zou ontnemen noch van onzegbaar verdriet dat condenseert in alle kamers op gezette tijden klop…

Hier troont de vrijheid, die mijn harte-klop Juichend versnellen doet... hier heerst slechts Eén, Hij, de Eénge en Ene, die mijn harte-knop Doet springend bloeie' in geurwolk van gebeên! Hier lacht de klare, goddelijke Rust, Limpide als 't hemelwelf, onmeetlijk wijd, Groot-eenzame eindloosheid van goudblank licht!...…

wapperen daar bij die vierde toren - ontij croont voor de thuislozen die kruipen in de lofts van karton bij de prefabbuildings waai die daghengsten weg - draai klimmend als opstandig gras door scheuren in beton torens zijn de wachters, staan als bakens voor de maan schepen schaatsen op een ton weerbarstig in de zon van drip drop en klip klip klop…

Had ik Uw stof niet gevoed, Nù met het merg van de man, Nù met de klop van mijn bloed, Zuster, wat restte mij dàn? ------------------------------------ uit: Opvluchten (1922)…

De klop in mijn been, een bestaan zonder bloed of gedachten. En stil te staan eeuwig. En opgetild. En altijd die functie en een innerlijk waaien van de bomen afkomstig. ------------------------ uit: 'Vonkt', 2017.…

Stel je voor dat ik daar dus jaloers op ben want, ik draai, woel, kruip, slinger klop, tel schud en meer: Maar ben wakker! Klaas vergeet me veel teveel veel te vaak ook nog, wat zou ik graag zo iemand zijn: die morgen zeggen kon: Ik heb de hele nacht geslapen!…

't Hart slaat mede in elke klop. Diepgedoken zielewoorden wekken ze uit hun doodslaap op. Levenbrengende openbaring; - stemmen-, hartenharmonie; - zang en weerzang, zoetste paring van muziek en poëzie! ---------------------------- uit: 'Verzen' (1900)…

ik mis de open tuin en dito achterdeur waardoor de buuv' - ik geef het toe soms vond ik haar een oude zeur - na een bescheiden klop naar binnen liep en vroeg moet jij ook nog wat van de bakker schat of dat moment waarop ze zei: m'n lieve kind je werkt te hard zeg weet je wat ik vraag de buurman even of hij morgen ook jouw straatje…

Klop nu, mijn hart van bloed voed me ondanks mijn falen; ik heb te zien en te leren keren wat me doet dwalen.…

't Hart slaat mede in elke klop. Diepgedoken zielewoorden wekken ze uit hun doodslaap op. Levenbrengende openbaring; - stemmen-, hartenharmonie; - zang en weerzang, zoetste paring van muziek en poëzie! 9 juli 1902…

tussen ons Je bent al eens eerder bij me weggegaan Ik probeerde je het te zeggen, maar je wilde het niet weten deze keer ben je anders en vastbesloten te gaan Je moet me zeggen dat je terug komt bij mij Je moet me zeggen dat je terug komt bij mij Ik wacht terwijl tot de dagen voorbijgaan Ik verlang dat de nachten voorbijgaan Ik hoor de klop…

Er moet een tuinman zijn, want er is leven nog in het park, een verre klop, die spade schuilt maar half in 't hoge gras ... Twee ogen, roodbehuild, een lang wit lichaam dat komt langs de bomen zweven... Dat 's al. Dat alleen leeft hier nog. Dat dwaalt ontzet door deez' bezitting, vrouw of fee, met slappe tred.…

Een klop op zijn kop maar dat onding zijn volume liep in een mum van tijd op het maximum. Mijn man klaar wakker de katten schrokken zich rot, de buren dachten wellicht dat we gek geworden waren. Sorry maat, ik zag je graag Je was een vriend van jaren Met een krop in mijn keel begon ik aan hem te resetten.…

overal zit het - in de keuken de salon het Vereenigingsgebouw op de televisie en van lieverlede heeft het een duivels lang verleden klopklop op de wanden van het denken je hoort de leemte gekroel van kleine griezelbeesten zoekend naar houvast in de kloven van draaien-maar-alles- is-bedrog soms dan beuk je er op los je pikt het niet…

Nederlands uitsprak alsof je Alexander de Grote was en later wisselde ik je gedichten uit met mijn geleerde penvriendinnen omdat er zoveel meer tussen de regels lag dan wij konden bevroeden we zagen de tedere diepten in wat jij leeg liet we werden getroost door je levenswijsheid want elk gedicht eindigde met een glas champagne en een stevige klop…

Span de huid over mijn angst als kalfsvel over pauken, klop de snavel uit mijn hart. Laat me mijn woorden in je mond en ogen leggen, doe ze dicht en laat me in je armen slapen tot het dag wordt. Maak me warm. ---------------------------- uit: 'Sintering', 2000.…

woon daar nog iewers op die vlakte nederig, soos ‘n slak in sy dop mense wat in koue ysig sneeuweer deur oopmaak, sou jy om middernag klop ? waar is die bybel, kerslig en handevat waar is bakbrood, botter, die vleis sopbeen ? waar is die mieliepap, warmte en liefde sê my, asseblief, waar is die vlakte heen ?…

Ik wens mij een koperen kop, Koel, vaardig te aller uur; Geen mijmrend hoofd, nu licht, dan zwaar, Straks brekend, berstend uit elkaar; Vol storm of zand of vuur; Een hart, dat, als een friese klok, Sloeg met gelijke klop! Geen ding, bij iedere vreugd of smart, Bij ieder tochtje uit de vert’, In driftige galop.…

De kinderen spelen en zijn uitgelaten bij haar klop op de deur, zwaait die open en alles baadt volop in licht eten staat er op de tafel die daardoor bijna onder het gewicht in elkaar zakt.…

(fragment) Wat is 't me een zoet genoegen, dat de ervaren hand de toetsen duwt en, over 't juublend elpen blad de volle jacht der klanken stuwt; wanneer ik elke noot ontmoet, met wisse slag op vaste maat, op iedre klop van 't drijvend bloed een toon van 't klankbord wederslaat.…

Ik beklim de uitgesleten treden van een steil, slingerend pad naar een met koper beslagen poort; daar klop ik driemaal aan en wacht. Een lansknecht, in zijn slaap gestoord, opent een luik, spiedt door de nacht. Hij ziet een vertrouwde gestalte staan, de roestige deur zwaait knarsend open.…

Klop ook totaal, in niemand of niets meer geloofd Netjes niemand meer vertrouwd, werd zo vaak afgekoofd. Van Kindje pik ik haast alles, ben wel selectief Ach ik heb mijn beide kinderen wel net zooooooo lief. ........................ wonderen bestaan wel degelijk.......…

tussen man en vrouw De mens verwoest wat kostbaar is en kermt terwijl hij rustloos zoekt naar iemand die beschermt En ook voor ons, alles leek verloren wat weer genezen was en opnieuw geboren en hoe hadden wij gehoopt op een nieuw begin nu stond je totaal voor gek, als je zei: Ik win Daar, naast het huis stond een romeins soldaat haar klop…

Hoog klop' het hart van elke Nederlander! De lucht weergalm van 't schaatrend feestgeluid! Der Vorsten roem, het sieraad van Europe, Die burgerdeugd met Konings fierheid paart, In nood en dood de steenrots onzer hope, De dierbre Vorst, 's Lands eer en steun verjaart! Vier Neêrland, feest!…