Alle inzendingen over liefde OR leven OR schilderen

herman brood een schilder schilderen? schilder ik met brood [Bijdrage van mijn nazaat Rosanne aan het kunstproject van groep 8]…

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa: Jan Goossens. Hij was berucht om zijn zéér strenge houding. Ik ga nog een aantal graden verder. Doe er nog een paar scheppen bovenop. Omdat mijn neus een moppieneus is, noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie". Ik zal het nooít vergeten! Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis,…

Hij zit met ezel en palet in de zon. Vol overgave brengt hij de verf aan op het doek. Deze lentedag is voor hem een inspiratiebron. Hij zet zijn bewondering op het linnen, de bomen, de bloemen, de vogels, de natuur die hij adoreert. Ieder dag is er voor hem één om opnieuw te beginnen en waar hij veel van leert. Hij hanteert verschillende…

Schilderen, met woorden die blijven. Al schrijvend willen zien. Naar passerende hondjes kijken. Naar kauwen, vrienden, vrouwen, waarover ik mateloos fantaseer, omdat ik beminnen wil. Dat het niet jij of ik of wij, maar dat het de liefde is. Dat het diepe gevoelens zijn, die ons in leven houwen.…

Zij voelt liefde Voor hem met het Verlangen De Trots nu voorbij (De nachtvlinder) Rank en slank haar lijf Wachtend op hem. Haar Enige liefste De hond. De kat Spelende Het Ware leven (In afwachting) N.a.v. 3 werken van de schilder Balthus…

liefde en schoonheid te loven…

In deze luwte van het late seizoen wil ik leven, nu ik mijn verlangens en angsten in milde, lichte, getemperde tinten kan mengen op het palet van mijn innerlijk en nu ik ze kan schilderen op het schilderij van mijn leven, nu er schemerlicht binnenvalt in de kerker van mijn hart.....…

De dood is een schilder met de naam die hij verbergt in de kleuren die gewonden een naam laat fluisteren en hun ogen geven wat ze tekenen met machteloze gedachten zoals hij hun lijden wenst en ze in hun achtergebleven verdriet bedankt met de stilte die niets meer verbergt…

het licht slechts punten laat vogels tsjilpen hun beklag maar de Schilder weet: morgen is er weer een dag ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

De schilder werd geïnterviewd Zijn atelier was leeg Het vragen van de journalist Was zinloos, want hij zweeg ‘Waarom zijn al die lijsten leeg? Waarom is hier geen kwast?’…

Met een palet in mijn hand kleur ik in het doek dat voor mij meer dan expressie is. Bewust gekozen is iedere laag die het geheel zijn vorm geeft. In gedachten soms mooier dan echt maar ook kan het andersom. Het doek raakt vol in fijne pennestreken zonder denken, maar met gevoel.…

de vlinders die de gek benoemt in een woordgeschilderd omlijsten van stille, wakkere nachten snijden het weefnet van gevangen dromen die onder het tweehoofdig lijf tollen als waren zij verkrampt door de weeën van het baren de dwaas laat zijn vleugels los in het stuwen van het bloed en zegeviert om wat hij achterlaat onder het presse-papier…

Hij verdoezelde dát wat hij zat was, door balancerend op een trap, gewapend met verf en kwast, streek na streek de muur van een andere kleur te voorzien. De smerigheid bedekkend, hier en daar wat lekkend, zich soms nét iets te ver uitstrekkend, verloor hij zijn evenwicht. Nu was niet alleen de muur voorzien van een andere kleur…

Blauwer Dan de lucht kan zijn Schilderde hij zijn hemel Verdwaalde bladeren Keerden niet weder maar Gingen voor anker op het doek Geschilderde tranen Vielen sporadisch uit Het zich verspreidende wolkenveld Het lege Vulde zich met emotie Vloeiend uit een versleten penseel Een engel Zag tot zijn genoegen Hoe hij zijn inspiratie…

je penseel lijnt je gedachten uit op het doek kleuren spreken hetgeen je niet kan bewoorden een schilderij zegt soms meer dan een boek of een blad vol akkoorden…

De Kunst stelt ons een Schijn te voren, Hoe 't in het wezen staat beschoren, Gelijk de grote Schilderij, Van 't Al der zienelijke dingen, Die door de wijsheid stand ontvingen, Vertoont wat in de Oorsprong zij.…

er zijn niet veel kleuren mee gemoeid in rake streken ben jij de ezel en het doek veegt onbarmhartig jouw leven op het toneel uitgetekend…

Op dijkjes langs de balkengaten stonden wij stil in de kou, en dan maar over kunst en toekomst praten als jij in elk geval een schilder wezen zou. Ik wist nou nooit eens wat ik worden wou en kon mezelf soms om die vaagheid haten.…

kraaien schilderen op witte kerstdag wensen gewoon in zwart-wit.…

bol van verhalen kleuren je wangen luchten in het avondrood [senryu] foto: Martien Montanus…

Of hij nu schildert of schrijft het blijft mijn rechter hand niet zonder verstand dat schildert niets zijn invloed is zonneklaar al zijn luchten donker mijn brein te donker probeer het weer te keren al is het maar een enkele plek die lichter kan…

lief, mijn lief ik moet je, wil jou nog beminnen rond de maanlach bij de roep van de uil het blinken van de grote beer lief, mijn lief ik zie straallichtjes een weerschijn langs het hemelsbaldakijn o, hoe vertel ik jou… van de betovering hoe een nocturne mijn hart bespeelt duizend noten in een schildering geluksmoment in…

In een laat streepje zon Op de grauw-versleten stoel Schuin voor het raam met Bloeiende begonia's Waar eens Een oude vrouw Te breien zat Ligt nu een kat Te spinnen...…

Geel klatert klinkend langs lichte vlakken ze tinkelt over blauwe wateren en langs de toppen van een dicht-groen woud waarin zware dampen hangen adem van aarde, blad en hout Het stervend licht penseelt paarse vegen zachte schemer langs de hemel spreidt de stilte uit waarin helder opklinkt het geluid van een vogel vlak voor de nacht Rood…

Je was even in het waarom nadenkend op schilderspapier waren schimmen mensenzielen kwamen streken in vorm alsof de horizon weer hoopvol was met zijn bomenrijen aan de einder bij iedere golf een riviertje verf en onder de zon een beekje.…

Schildersezel klaar gezet Dan begint de pret Inspiratie genoeg Middagje schilderen voor de boeg Heerlijk die verfgeur Genieten van die nieuwe gemengde kleur Het beeld uit mijn hoofd komt op doek Hoewel ik nog naar een lijntje zoek Staand een koffietje erbij Bekijk mijn kunstwerk eens van opzij Het is toch echt de Onze Lieve Vrouwenkerk…

ik sta op met de zon en samen schilderen we de lucht langzaam hogerop…

De logica van het modern Het licht en duister van de grote meesters De zachte romantiek De schilder en zijn ezel Het is muziek stilte en concentratie Voor de momenten Van puur zijn in vrije expressie bevochten altijd met de tijd gevlochten de schilder op zoek naar zijn vorm de worsteling enorm alleen in zijn ziel doch begeerd is hij…

de lucht boven de kleine haven bezwangerd met tranen en blauwe slierten verlangen en altijd daar beneden de drentelende mensen die naar verre witte zeilen en hun vuurtoren turen altijd zijn er de scharrelende mensen nabij de grijze hoekige blokken van basalt de ouden mijmeren op verweerde groene banken en altijd kleine…

bladerdek zij gaat langs een pad dat haar leidt naar de plaats waar het land als een rijpe vrucht sluimert onder een gewelf dat slaapdronken illusies zaait en de nacht herinnert en herinneringen weten van tijd dwalend langs de oevers van het zijn waar het ontastbare schuilt in de deemstering van het oude uur dat flirt met schikgodinnen en leven…