Alle inzendingen over maannacht OR palmen OR angst

Enkel Connie Palmen en Hans van Mierlo; Hans van Mierlo en Connie Palmen. Tot het einde toe...dan: vreugdevol verdrietig vredig verbonden? Een speciaal echt-paar.…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een eikenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen in een opkomende synergie van stilte. Van niets te leven dan van de lucht en van de zwijgzame wintertooi uit de aarde om weer in de gerijpte mist te vergaan, waaruit de purperen zon hem baarde.…

jij streelt speels, raakt mij amper aan in de palm van mijn hand de intentie is diep en voelbaar de warmte die ons beiden overmant…

jij streelt speels, raakt mij amper aan in de palm van mijn hand de intentie is diep en voelbaar de warmte die ons beiden overmant…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het kleinste hart stromen van groene synergie door de nerven van stilte Van niets te leven dan van de zucht naar die waarachtige schoonheid om in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een…

zachte wind streelt gedachten die uitzien over zee waar palmen mee bewegen fluistert de zon je bent niet alleen…

een vraag op je antwoord een antwoord op je vraag oneindige lus het hart in de palm van zonneschijn spreekt niet over vrijheid het zwijgt ik ben een pad zonder einde…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Drie palmen in de wind. 21 oktober 1937…

gedachten doorkruisen bijna kozend flamboyant de heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei…

Maar als de palm plots opengaat, En aders even gapen, Dan sluit een kramp Hem in mijn hand Totdat hij gilt. Want bloeden doen we samen. ----------------------------- uit: ‘Kaneelvingers', 2005…

Zij durft niet kijken als ze kijkt Zij sluit ramen en deuren met haar ontloken ogen Maar met haar vingertoppen schrijft ze in de palmen van mijn handen: bemin mij, doe mij open…

torenschaduw bedekt hun naakt gebroken takken, ongespalkt de vrieskou heeft hun hart geraakt met rijp de kruinen witgekalkt Een zwijgende stoet van trieste bomen staat roerloos onder het klokgeluid het goddelijk spel, niet in te tomen brengt zelfs geen rimpel op hun huid Maar als op zondag psalmen galmen dan wuiven platanen als wulpse palmen…

Als palmen op Spitsbergen zo afwezig is haar blik ze wil de ijzige koelte verbergen achter gescheurde ogen vol schrik Elke voetstap wordt moeizaam geplant op de korst van de wond in onbuigzaam land In het boek van veraf kiert een helende ster hier giert alles straf elke zucht van zover een bevroren zicht op het trage smelten vergroot…

Eindeloos wandelen langs parelwitte stranden aan een rimpelloze zee en de zon gaat nooit onder maar komt overal met je mee hier lijkt alles een wonder ieder gezicht sereen en tevree. oneindige palmenpromenade tot aan die witte haven waar engelen je toewuiven zingend op een verlichte kade je leiden naar het Paradijs waar de Zomer eeuwig…

De palmen zwaaien met hun tooi. Om toch nog iets om handen te hebben wiegt het volk extra met de heupen. De vrouwen geven knikjes met hun borst. Het leven in Quasi-land is onalledaags. Er zijn dagen dat er geen leven is: roerloos ligt de middag in de zon. De bezoekers komen niet met bussen tegelijk. The Chief poseert in zijn hangmat.…

de geknakte woestijnpalm laat in schroeiende hitte haar getergde oren hangen een andere bezweek onder haar eigen last in dit oord verdwijnt het leven onder zand in de verte trekken weerbarstige palmen ten strijde tegen de goden van de wind in de wolken wordt historie geschreven van bloedige confrontaties op de grond…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Voor je Hang ik in de touwen Voor de Liefste van alle vrouwen Voor je Zing ik de psalm Van de kwetsbare welp Geknield buig ik De palm Van mijn hand Opengevouwen Uitgestoken Naar jou…

Een tart probeert mij in te palmen. Ik laat mij door haar klamp totaal omwalmen.…

met gesloten ogen open ik mijn ziel om weg te trippen uit dagelijkse walmen richting wuivende palmen zodat donkere dagen voor even vervagen…

mag ik jouw tuin lenen om de stilte te horen en de wind traag en met geblazen wolken terwijl de witte rozen langzaam slingeren rond de groeven op de grond voordat de winter met verschraalde vlagen de maannacht laat betranen op woorden van steen en de wilde wingerd likt aan het slapend rood mag ik jouw tuin lenen zodat ik…

gaf ik u de zinnen als spinnende kat in de schoot geworpen uw stem verbonden met kloosterstilte duwde mij in richtingen welke buiten mij stonden ik verzoop in vrouwen die wuifden als maagden in volle maannachten ik blies de kaarsen uit en nam hen tot mij als witte kruiken daar ik achter hun ogen enkel u zocht ik verbleef als toerist…

op jacht in de bloed maannacht werd mijn leven wreed verkracht gesprongen in een open val werd mijn leven bovenal tot mensen prooi veracht gevochten als een held op het groene slagveld van ongelijke strijd heeft mij niet bevrijd een schop op mijn keel werd dit wezen teveel uitputting was nabij levens gingen voorbij strijd was hevig…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…