5646 resultaten.
2021-2022
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 188 Nog even, dan begint een kersvers jaar
Dat tijd voortdurend doortikt, blijft een wonder
Hoe lui er soms mee omgaan, is bijzonder
Want kijk, straks staat regering weer mooi klaar
En doet met quasinieuw elan haar best
Op wat zij eerder grondig heeft verpest…
ZONDER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.860 (na een opofferings-dagje)
Een dagje zonder zonnestraal,
Een nachtje zonder stergeflonker,
Wat zijn ze donker! -
Een lente zonder nachtegaal,
Een bloemknop,
waar geen dauw op druppelt,
Een beek, waar geen koeltje* huppelt,
Hoe doods en kwijnend allemaal!
Maar o! een dag
één enkle dag,
Dat ik u niet aan ’t hart mag drukken,
In zoet verrukken…
Toen bliezen de poortwachters op gouden horens
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.453 Toen bliezen de poortwachters op gouden horens,
buiten daar spartelde het licht op 't ijs,
toen fonkelden de hoge bomentorens,
blinkende sloeg de Oostenwind de zeis.
Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel,
uw ogen brandden de blauwe hemellucht,
uw haren waren een goudgespannen weefsel,
uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…
poëzie thuis...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 35 poëzie bij je thuis
is het behaaglijke op
een voetstuk zetten en
weten dat je thuis bent
de taal oppoetsen en
even op een ereplaats
op't dressoir zetten
zodat de bezoeker
er niet om heen kan
zo help je op eigen wijze
toch een heel klein beetje
mee aan poëzie promotie…
Tot de gesluierde zomer
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.231 Wat wilt ge, o Zomer, 't aanzicht niet ontbloten,
Maar schuilt en houdt de sluier voor die ogen,
Die ons te aanschouwen nimmer nog verdroten,
Hoe vaak ook hun beloften ons bedrogen.
En schoon ook soms die plooien het gedogen
Dat onze blikken langs uw leden schoten,
Wat troostten ze ogen, die niet drinken mogen
Stromen, die u uit de open ogen…
Afscheid
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.191 'k Heb afscheid van het leven nu genomen.
Ik wist het ogenblik dat zon en maan
Tezamen langs de hemel zouden gaan
En alles ging als ik m' had voorgenomen.
Nooit bloosde 't licht zo ernstig achter bomen,
Zo helder gaf nooit alles te verstaan
Hoe het voor andren ging weer open gaan —
En verre zag 'k de Rijn lichtspieglend stromen.
Uw oude…
Geloven
poëzie
4.0 met 1 stemmen 559 Wanneer ik nu in de oude bladen lees
En zie het wonder beeld-werk van die tijden,
Die nog voor 't heil-begerig oog belijden
Een geloven, dat hoog boven werelds vrees
En hel en dood en wat het meeste dees
Tijden onteert: kil onverschillig lijden
Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden,
Des dervend nu doolt menig hart als wees;
Dan…
Spichtige spreeuw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 259 Spichtige spreeuw,
Het graatmagere, kalende
Mannetje dat in zichzelf
Gevangen door de gangen
Van het gebouw zwerft,
Schichtig bewegend over
Het kale, koude beton
Waaruit alle leven verdwenen is,
Maar waar hij geacht wordt
Het zijne weer op te pakken -
Op weg naar die ene deur
Waar zijn Vriend de behandelaar
Kantoor houdt, en…
De jonge zeeman.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 747 'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed,
Heb ik mijn lust in 't varen;
Vindt gij aan wal het leven zoet,
Ik zwalp liefst op de baren,
En, ben ik jong, vaak is de orkaan
Me toch al over 't hoofd gegaan:
Hoezee!
'k Ben zeeman; - hier op 't nuchter strand
Wil 't mij niet lang behagen;
Veel liever hoor ik door het want
De winden…
Miss
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 234 Haar jas met blauwe knopen
sluit zelfs praten buiten
breekbaar uit het zicht
spelen ogen met honger
en armzalige warmte
wanneer hij met blote voeten
op vochtig gras danst
en nevel hem kleiner maakt
ziet hij haar de hoek omgaan
het verweer is zwak als hij mist…
kanttekening
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 156 van iemand die de oorlog
nog heeft meegemaakt vernam
ik onlangs het volgende argument
'wanneer ik echt honger heb
mogen ze bij mij op de rand
van mijn bord schijten,
als ze maar niet spetteren'
welnu plastischer kon hij
het echt niet uitdrukken
hetgeen maar zeggen wil
dat wij hedendaagse soppers
maar slecht met tegenweer
kunnen omgaan…
Vogels
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 134 Reigers
krijgen een spoedcursus
omgaan met drones.
Vogels zitten
op een lijn alsof ze geteld
willen worden.…
Poëzie is een daad
gedicht
4.0 met 43 stemmen 14.604 Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.
Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.…
'poëzie bestaat niet'
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 33 (de gedichten wel)
wanneer je mensen
zou tellen die daadwerkelijk
nog wel eens poëzie lezen
dan kan je gerust stellen
dat poëzie niet bestaat
waarom ik dan toch altijd
maar gedichten blijf schrijven
dat is voor mezelf ook een raadsel…
ode aan een gestorven dichter
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 323 poëzie laat zich niet sterven
als de reis ten einde is
schrijft in alle talen
waar de dood te stil is
om het te verbieden
poëzie houdt niet op
als het keerpunt eenzijdig
het lichaam neemt, want de geest
van een dichter is de jeugd
die altijd blijft
poëzie is de adem van de
schrijvershand, het typt het zwart
van inkt met gele stippen…
advies van een kenner
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 365 (over het klankdicht)
hij had het over grootse poëzie
en gaf een voorbeeld
van orakelklanken
ik zei hier heb ik echt
van zitten smullen
hoe kan ik u ooit bedanken
hoe prachtig toch die grootse poëzie
en zo eenvoudig ook door simpel
uit je nek te mogen lullen…
Taal kan niet alles
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 349 het alfabet is kostbaar
onder het juk van de tijd
door een droomgevoel
ben ik verliefd geworden
in de ziel van poëzie
maar hoewel, taal kan niet alles
voor het oog bevrijden
altijd zweven er zwart-wit beelden
door mijn geheugenbank
die niet in poëzie te lezen zijn…
ISOLEREN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 182 Ik blijf me voortaan volledig isoleren
zij zien me als een heel gevaarlijke cel
't liefst zouden zij me willen elimineren
of stevig vastzetten in een heuse isoleercel
Of zij gaan me volstoppen met medicijnen,
met pillen, poeders en plakkers en de spuit
zij zullen dat niet bekennen, wel denken zij:
Jij, goed- of kwaadschiks: bij ons eruit!…
Noem mijn naam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 84 De kloof is schrijnend
de rijke
man en Lazarus aan de poort
maar och
je weet niet beter
ik loop verder
door de vervolgde straten
op zoek naar mijn huis
mijn naam
mijzelf noemen
één wegwijzer
gaat mij vooraan
Noem mijn naam…
Jouw pijn
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 953 Tranen staan in je ogen
Gebogen is je hoofd
Jouw liefde wordt niet beantwoord
En je kan er niet mee omgaan
Je moet verder zeggen ze
Maar je weet niet hoe
Je komt er overheen zeggen ze
Maar niemand weet hoe diep het zit
Je bent nog jong zeggen ze
Maar niemand weet hoeveel pijn het doet
Want hij is de ware voor jou
Maar jij niet voor hem…
hij zei
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 226 "ik ben poëzie"
zijn stilte drong tot mij door
ik werd boom met hem…
Herfstlandschap
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.757 In de mist is trage een os met een ossewagen
stappend naast de mist nooit mist zijn maat
de os van de ossewagen
Uit de mist in de mist met de hortende wagen
dut de wagenvoerder zich niet vast
in een spoorloze slaap
Achter aan de wagen drijft lantaarnlicht
een geringe wig van klaarte in de donkerdiepstraat…
Ik wilde...
gedicht
2.0 met 169 stemmen 32.051 Ik wilde bij de dood belet aanvragen,
hij deed zelf open en hij liet mij in.
'Er lang omheen praten heeft weinig zin;
ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'.
Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen;
kan ik je dienen, een glas port of gin?
''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'.
'En nu muziek, daar staat de grammofoon…
In de stad met het zilverig oogerondkijken
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.428 In de stad met het zilverig oogerondkijken,
de tere omhoge volneergeblazen zachtgerande wolklucht, ’t strijkel
van de blauw wittigbespeelde lucht.
Hoe heerlijk. Het stille hoogdroge roodwange door de lucht.
Met moeie voeten, maar warm lepelende lucht;
stil langs de huizen, de lichtglazen, de donkerstenen,
dat donker geloop naast, er over henen…
De angst om zichtbaar te zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 150 Bang ben ik,
Altijd maar bang,
Mijn hele leven
Al, vanaf het
Allereerste begin,
Bang om er te
Zijn in de ogen
Van andere mensen -
Hoewel ik ook met
Een angstig oog
Naar mezelf kijk,
Altijd is er die
Angst om zichtbaar te
Zijn en de onbedwingbare
Drang mijzelf te verstoppen
Onder de oppervlakte
Van de aarde…
zeven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 107 morgen start de zevendaagse
neen, niet op de fiets of te voet
het is bedoeld voor menig dichter
die dan extra aan de 'poiesis' doet
.
dat is in het grieks het woord
voor "dichten als kunst"
nu weet ieder wel zijn hemd te lichten
zoals men dat in de volksmond zegt
maar in dit geval "schept" men iets
met potlood op papier
letters die woorden…
Angels
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 223 Waar zal ik anders wonen
waar eten groeit, waar
bijen zichzelf belonen met
verleidingen waarin ze
hun zorgeloosheid tonen,
waarmee hun eigenschap is
onderkend, zonder de angel
uit de ziel te halen en als het
mes in het vlees blijft steken,
zal ik leren omgaan met alle
gebreken, dan pas heb ik
alle recht van spreken.…
Geen vriend, geen geluk
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.452 Sommige mensen kunnen daar mee omgaan.
Sommige niet.
Sommige mensen liggen dan uren te huilen in hun bed,want zonder vrienden ben je niks.
Je moet 1 en al is het er maar 1 goede vriend hebben.
Om bij uit te huilen, te lachen, of dingen samen doen.
Het is nu wel duidelijk, zonder vrienden kan je niet gelukkig zijn.…
Veerkracht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 217 Wat veerkracht kan zijn is als voorbeeld omgaan met innerlijke pijn.
Pijn als in verdriet dat soms op gevoel zijn doel niet ziet. Eraan voorbij schiet.
Doch met daadkracht en vertrouwen vind het zijn weg om weer te kunnen bouwen.
Daardoor worden broze gedachten verzacht en is er weer een toekomst die wacht.…
kruimels
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 82 iemand strooide
kruimels poëzie
sommigen stapten
er overheen of
bovenop
anderen stonden
even stil haalden
diep adem
dachten na of
schreven iets
iemand maakte
kruimels poëzie
en mengde ze
met parelende
kruimels op de grond…