Alle inzendingen over ontwrichting

vorm krijgt een cognitieve dissonantie misklank van domheid, arrogantie doch in de duisternis vonkt licht subtiele vreugde, liefde, vuur atomair is zij een felle zon Pandora, die met openen begon Gaia, oneindig levend niets onbewust, bewust, emotie roept rillingen, ik huiver zilverklank is vreemd, zo zuiver heel de vorm, nog niet ontwricht…

Loerend naar het stralend licht, mijn hart ontwricht, ontwaak ik uit het duister en wijd mijzelf aan nieuwe plicht, geef onderricht, gevoed door strelend luister. Niets ontneemt mij het gevoel, de levenspoel, waarnaar mijn hart doet streven, want ik ervaar het eigen doel, standvast, maar koel, genietend van dit leven.…

er is nooit een toekomst geweest voor ons zelfs het heden is langzaam verdwenen in een restant van zwarte dons tanden van tijd hebben zomers opengereten en, in de bron, het bruidsnest ontwricht het enige dat vleugels kon bewegen en nu ik zwijg, huil om het ontsluierd gezicht; wij vluchten van dit ongemeubileerd leven, verwekt schijn het…

Vraag niet naar de naam van de dag als het grijze jaar de ogen sluit zie niet om naar de rijk gedekte tafels waarop geen ander voedsel dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de…

naakt is tegenwoordig bloter door de lengte van het been ik schilder nachten omdat de dagen me te helder zijn ik zie de pijn die kleuren doodt de grauwigheid van rood ik schilder weer omdat het dichten aan me vreet mijn nachten eist en daarvoor niets fatsoenlijks aan me geeft ik schilder nu gedichten omdat ik anders ga ontwrichten…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt…

De ruimte te klein, door liefde ontwricht.. Ik zal blijven wachten, op de dag van bevrijding. Ik zal blijven wachten, tot het ijs zal verworden; tot een zee van rust, in een tijd verlangen... Ik zal blijven wachten op die dag... dat ik niet meer van je hou.…

Met berekening kunnen we de willekeur van ontwrichting temperen, terwijl mijn dakloosheid gewaarborgd blijft. Het bestaan neemt zo vorm aan en hoedt de betekenis van de zon. En het hoofd zorgt wel voor de daken, die het hart zo nodig heeft, en ontgint meteen het gebrokene ervan.…

Een vraag die ik mijzelf wel duizend keer heb gesteld Het is een feit deze pauze in mijn ontwrichte leven waarin ik nu met angst van onzekerheid samensmelt……

In mijn hoofd gegrift, in mijn geheugen, tegelijk ontwrichtende, ja zalvende beelden, lijk een zwak nummer op een plaat staat elk accent, elk letter, elke uitdrukking op je gezicht heel irriterend en pijnlijk voor je betekenisvolle identiteit pijnlijke momenten, verkrasst..…

ik voelde de orkaan die in je stormde en joeg proefde de agressie die hij in zich droeg je schuilde in het oog en huilde zijn ontwrichting maar je tranen waren droog gaven donker geen verlichting je wapende met haat sloeg terug met argumenten bijna kwam herstel te laat in de luwte van de woeste elementen het kind in je was bang voelde…

vlucht Gedreven door de wind of door een herderskind Vormen zich tot schapen, olifant of apen Laat je fantasie maar gaan Kijk daar komt een weerwolf aan De schapenwolken breken open Kwijl komt uit de bek van de weerwolf lopen De lucht wordt plots gitzwart maar door bliksem soms verlicht De donder dreunt tot in mijn hart De mooie wolken zijn ontwricht…

ALS EEN MUS VAN ACHTTIEN GRAM, WAT OLIJFDRAB AAN ZIJN TEENTJE Hamas, Hezbollah, Israël Ontvoeringen en doden Angst en gewonden, kommer, kwel Geen spoor van Tien Geboden Het gij zult niet verdwijnt uit zicht Bij het zichzelf verweren Het hele leven wordt ontwricht Als wraakgevoel gaat zweren Oneerlijk werd de grond verdeeld Dat zal…

steeds vaker strakten wolken hun rafelige randen donkerden kleuren humeuren van de bezige mens waar geleidelijkheid de natuur ruimte en tijd gaf joegen veranderingen elkaar in rap tempo op zonder noodzakelijke rust ook gebrek aan bezinning ontwricht in evolutionair opzicht de synchronie en leidt onherroepelijk naar chaos en…

En dat geldt idem dito voor de beelden waarmee de televisie ons ontwricht. Met uppercuts slaat zij de ogen dicht van wie zich bij Mies Bouwman niet verveelden. Natuurlijk is dit dommepraat. En rechts. Ik ben het ook oneens met wat hier staat zolang het om het een óf ander gaat.…

Een verslagen gezicht werpt nieuw licht op een gestuurde hand die zwicht voor een vurig verleden ooit ontwricht Een moeder met geweekt gelaat smeekt voordat haar laatste traan breekt Liefde bleek anders dan 't eerst leek Dus zakte de troon van vader op zoon Een zorgelijke ziel met zwarte kroon onbewust gemaakt tot een perfecte kloon…

regent het niet alleen daar inwendig worden longen en hart belaagd door windvlagen elkaar verdrijvende stortbuien hagel tart lever en nieren die vergeefs proberen te schuilen onder middenrif en maag dichte mist omhult de hersenschors slokdarm en luchtpijp zwellen gestaag milt en blaas staan bijkans op springen elleboog enkel en knie raken ontwricht…

Zoveel aarde ontwricht. Nooit sprak mijn vader van dood. Jaren later werd hij begraven met de schreeuw in zijn keel die zijn leven zozeer had verkort. Papavers. Zoveel papavers. Mijn ogen verkennen de Westhoek met de angst om mijn vader in elk beetje rood. ----------------------------- uit: 'Amplitudes', 1992.…

de demonen hielden zich schuil onaangekondigd nestelden ze zich in de spelonken van mijn geest zonder gêne legden ze mijn moeizaam verworven schuilplaatsen één voor één bloot meedogenloos blokkeerden ze mijn gedachtenreizen ontwrichtten de grond van mijn bestaan voegden angsten toe aan het fragiele palet in een sporadische adempauze werd…

meer dan genoeg Geen grondtroepen in vreemde, verre landen Nadat het menigeen ten grave droeg Neemt het voortaan een ander heft in handen Hoewel het ooit aan het bevrijden sloeg Geeft het slechts luchtsteun nu en felle branden Het wil geen rouwportretten meer aan wanden Verminkte mannen in zijn ziekenboeg Mensen voor immer geestelijk ontwricht…

Corona ontwrichtte verbijsterend veel (het dichten daarover viel eerst veel te zwaar). Het drong zich naar binnen, er bleef weinig heel. Een knuffel werd afstand, een kus slechts gebaar. Een vijand die “eigenlijk” niet werd verwacht, Vernietigde levens; het heden werd “toen”. Maar zorgers en dokters ontwikkelden kracht.…

het gaat zo snel voor je het weet is de maatschappij totaal ontwricht heeft de tv een internetgezicht waarop je alles kiest in vrije programmering you tube is een eindeloze teaser die jij interactief van commentaar voorziet bloggers en vloggers dingen naar jouw gunst want jij als volger bepaalt hun kunst op netflix ben jij…

Hier is de aarde niet voorgoed ontwricht. 1999 - 2007…

Als aardkluit ontwricht in doorgewortelde zoden, dijk wordt gedicht. Het avondgloren wentelt zich stervend in purper, schreiende flamingo´s. Twee aalscholvers schudden jonge vleugels, ze vissen dauw voor de pauw.…

Je reist dan wel van a naar b Maar zeg eens nee tegen dit uitzicht Ontwricht is mijn blik Ik zie drama voel getik Van bommen die niet komen Wakker schreeuwend en dromen Die je me voorspiegelt In je boerenschuur vol lege blikken…

Volledig zoek alle controle, bloed tiert door het dolle heen bonkt en beukt, ontwricht de maagstreek gelijk een drilboor doet met steen. Lijdzaam zal ik moeten dragen wat geschiedt in Eros naam het juridisch aan te klagen heeft geen zin, zíj treft geen blaam.…

gaten nog luider schreeuwend dan het kind dat in regen en rebelse wind oog in oog stond met het achterlaten ik liet geen enkel beeld onbeheerd of dat wat zich met schaduw voedde magie werd uit mijn lijf geweerd en immer was ik op mijn hoede maar nu de dood zijn stem verstrekt zijn mijn voetsporen met zwart bedekt en besef ik, door tijd ontwricht…

spelen spelen in de schaduw van het grote licht zweven als een zwaluw spelen met gewicht spelen op het water verdrinking een gevaar spelen in de regen spetters in je haar spelen op de wegen het verkeer ontwricht spelen met een meisje genieten van ‘t gezicht spelen met je leven dansen met de dood spelen met je partner…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

Een lach op ieders' gezicht, want nu is onze wereld helemaal ontwricht... Als ik één dag God mocht zijn... Zou ik het dan beter doen als Hij? Sorry, God, ik weet dat U bestaat, maar ik begrijp U niet...…