Alle inzendingen over onzekerheid OR eenzaamheid

in woorden die knielen, onzeker uit de mond of uit het dagboek van meer dan een lichaam…

Een eenzaam meisje met pijn, tegenover al die bitches voelt ze zich maar klein. Elke nacht loopt een traan over haar wang, Ze is zo onzeker en zo bang. Het enige wat ze denkt is negatief, geen enkel ding wat ze overzich zelf denkt is positief.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Slapen met geesten is zo eenzaam, hij had alleen maar een signaal nodig, hij mompelde haar naam, dan was zijn onzekerheid overbodig. Hij werd wakker met de zon, toen iedereen nog sliep, hij keek uit zijn raam, hij glom, omdat de zon hem riep. Toen wist hij het zeker!…

Als iets zeker nu is in de wereld in Europa in Nederland in de provincies in de steden, dorpen, gehuchten in uw eigen huis in uw eigen hart, ziel en zaligheid dan is het onzekerheid zeker is dus de onzekerheid dat is ook een zekerheid daar valt best mee te leven zeker weten!…

In de kilte van de nacht verlies ik mezelf, gekneusd en onzeker, in de stilte van een gedicht.…

eenzame lantarenpaal verlicht schaars het toneel van onvervulde wensen alles buiten het nu schemerig verbergend in donkere onzekerheid groen sluipen ogen rondom hun prooi slaken krolse kreten klaar om hun slachtoffer te ontdoen van laatste hoop er is immers om gevraagd want geen weerstand geboden aan de roep van het duister wat…

In de spiegeling van haar traan laat leegte zich makkelijk lezen weerkaatst een eenzaam bestaan en wordt pril geluk afgewezen In de schaduw van haar geweten schuilt zwakte en onzekerheid is haar wilskracht bijna versleten en raakt zij de zin des levens kwijt In de kilte van onderbewustzijn is aan angst en verdriet geen gebrek lef en…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

een hoofd vol vragen wij raken je kwijt onbegeleid in ervaren hoe kunnen we jou steunen in de nog komende jaren van onbekende eenzaamheid…

De kleine jongen die de schat opgroef is van taaie vechter gaandeweg verworden tot eenzame weifelaar die in lange nachten worstelt met het leven kleine stapjes zijn veranderd in hoge bergen echo's weerkaatsen van onzekerheid alles gefixeerd op angst en falen iets lijkt onderweg geknakt waardoor energie wegstroomt als zand…

Man, schiet toch eindelijk een keer die stomme pijlen af, zodat ik tenslotte af ben van al die eenzame nachten, de onzekerheid voelt aan als een martelende straf, bijna help ik dan maar mijzelf bij dit eindeloze wachten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik weet het niet, zoals ik veel niet weet en gaat de wetenschap zo snel vooruit, er blijft toch eenzaamheid en het niet kunnen troosten van wie echt verdrietig is. Wat is toch leven, wat herinnering, wat wens en hoe kan ik de ander echt nabij zijn? Wat komen we hier doen, hoe groeit de liefde en wat is ouder worden dan? Ik weet het niet.…

Kruipend door de mist Grijs gekleurd door vlagen van verdriet Schaduwloze eenzaamheid rust waar eerlijkheid hem in de steek liet…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Als je mantelzorger bent kan je leven soms zo eenzaam zijn vind je heel veel onbegrip en dat doet behoorlijk pijn Als je mantelzorger bent werk je fulltime dag en nacht leef je in onzekerheid maar bezit je toch veel kracht Als je mantelzorger bent heb je vaak geen eigen tijd doordat je alle zorg en aandacht aan hem of haar hebt gewijd…

Alleen wij drie kwamen tot elkaar losten elk probleem met een indeling op gelukkig hadden wij het bij het verkeerde eind en is er dientengevolge nog hoop voor de mens We tripten van angst en onzekerheid naar overbezorgdheid voor het welzijn van anderen en daar tussendoor eenzaamheid, moedeloosheid en wanhoop kwamen uit op betweterigheid…

Eenzaam lenteland Het is nog april vogels zingen uitzinnig desolate stad. Dagen achter glas Het luchtruim dijt uit de wereld krimpt we leren afstand te nemen. Stille getuigen Zee van verlangen rivier van onzekerheid kraanvogels roepen. Onvoorspelbaar Uit onverwachte hoek blaast een nieuwe open wind door stad en land.…

houding Komt ook nergens echt aan toe Soms wat eenzaam Ongelukkig Vind zichzelf nog ietwat dik Het is dan haast niet te bevatten Als je me ziet Maar die enge vent ben ik…

Even wij samen, ons hart hier wat warmen aan een besef dat breekt met eenzaamheid. Laat maar komen, loos toch de stroom van spijt om wat niet was, de dingen, uitgebleven, De ruwe greep van 't onzeker leven, van tijd die holt en korte metten maakt. Wij kunnen hier elkaar dit nu geven, een diep gevoel dat na aan eeuwig raakt.…

meer onzekerheid Blijf keurig binnen de lijnen Praat mee en lach Laat je eigenheid verdwijnen Leef zo de dag…

De weg die ik bewandel is lang en zo krom, de horizon lijkt maar niet dichtbij te komen. Ik loop door, ik zie oorlogen, de misstanden, ik tel de kruizen op godverlaten kerkhoven. Ik kijk vooruit, ik kijk maar niet achterom, dan zie ik weer al die doden in mijn dromen. Kindsoldaten die vielen in vreemde landen, die we geen toekomst meer kunnen…