Alle inzendingen over oud zeer

Waar oud zeer nimmer lang kon rusten, wil ik mij richten meer te weten over jouw lusten, beschreven in een onbekende smart. Ik hoop mijzelf iets van nieuwe inspiratie te geven.…

zeer?…

een onwrikbaar land Die als geen ander haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden En hekelt dat wij geestelijk verdeeld zijn Het oude…

Verkreukel me maar gooi me maar weg, als oud papier onbelangrijk, niets om het lijf zonder bedankje of graag gedaan zonder een enkele vraag. Misschien raapt iemand me wel op vindt me opnieuw misschien val ik toch weer op wie zal het weten, die dag is misschien wel vandaag.…

vergeet het oude zeer. Wat morgen komt, met misschien opnieuw weer zon en warmte… Dat zien we morgen dan wel weer.…

Nooit begreep ik dat men telkens weer, begon over dat heel oude zeer, nooit snapte ik dat men om doden janken kon, al helemaal niet dat men erover begon. Nooit snapte ik het verhaal van rouwen, nooit begreep ik van verliefd en van houden, nooit snapte ik die verleden- verhalen, en telkens bij die verhalen, ging ik harder balen.…

Ontkennen spreekt van verleden tijd, terwijl de daken nog schreeuwen *** woorden die zich uiten in boosheid spreken vluchtig van angst, bekommerd om de dag van vroeger, sla ik met graagte mijn armen om je heen jij wandelt mij voorbij en gooit met oud zeer, wat deert nog het kind, dat nu dan toch zijn eerste stappen zet, tegenslagen…

Vergeeft lief en geneest oud zeer nu goed. Vergeet grief, wraak zaait slecht bloed. Klaagt niet tot de anderen in dit gewelf. Tracht te veranderen, komt nu tot jezelf. Zoekt hulp geweldloos op deze hete aarde. Weest niet boos, maar herstel je waarde. Zo kunnen we Hogeren tot voorbeeld zijn. Dan is 't logeren op aard nog eens fijn.…

Als een broer of zus mij uitsluit door oud zeer uit vroeger jaren niet in staat is de lucht te klaren mij geen kans geeft mij te weren moet ik dat toch respecteren gewoon alleen geduldig wachten terwijl de anderen samenkomen mag ik niet zwelgen in mijn pijn.…

Het moment dat ik pas echt kan voelen, het oude zeer. Het is wanneer ik onder invloed ben, dan telt het bewustzijn niet meer. Het is niet erg, en mag er ook zijn. Maar dan weet ik, er zit zoveel verdrongen pijn. De angst is er nog altijd, dat het verdringen ooit tegen mij zal werken.…

Ja ja zo’n ezeltje de wind zal het verder fluisteren die pakt echt niet iedere nieuwe morgen de zware ballast op die die een daglang heeft meegesjouwd nee die laat het achter daar waar het moede kopje ten rusten werd gelegd fris en fruitig in de pootjes dorst gelest honger gestild genietend van het leven op een zorgboerderij stapt kleine…

Opgesloten in jezelf. Je hart ommuurd. Met grove stenen in diverse lagen. Gemetseld met snelbeton. Water en stootvast. De kleuren vervaagd naar grijs en zwart. Vergeten een raampje voor een beetje licht naar je hart.…

Al raken onze stoere veteranen Als oude ijzervreters nooit van slag, Ze waren op een droeve najaarsdag Vanwege hun Prins Bernhard toch in tranen. Want die had tot verdriet van zijn soldaten Hotel de Wereld voor altijd verlaten.…

Tussen slaap en droom kwam jij te staan En hield mij wakker één nacht lang Om pas in het eerste licht weg te gaan Vrees was mij onbekend, nu ben ik bang Dat jij opnieuw vannacht daar zult zijn Om mij te wijzen op de bekende pijn…

een paar flitsen vormen de leegte van morgen ik had het diep verborgen je kent dat wel, ooit als verloren aan het daglicht onttrokken mijn gevoelens zouden vervreemden opdat alleen het verleden mij zou lokken…

De werkeloosheid stijgt, dat zult u merken Zo wordt ons door politici voorspeld Beste gek dus dat door hen ook wordt gesteld Dat ouderen straks langer moeten werken Ze zullen mij wel binnenkort ontslaan En opa krijgt daarna gewoon mijn baan…

pijnlijk de messen van vroeger die gedateerde littekens openrijten ooit getracht ze te verwijderen maar het leed is er niet minder om daar het lemmet brak gelijk mijn hart 't werd nooit meer de oude…

Hoog spatte het water op Twee vuisten sloegen in Op elkaars weerspiegeling Twee monden verweten Twee ogen uitten smart om Wat men elkaar voorhield Zonder dat ze het beseften Was hij haar, zij hem Reflecties gingen aan scherven Zelf gesneden beelden braken Harde taal ging aan diggelen Man en vrouw weken uiteen Om elk een mozaïek…

om wat is misgegaan Het viel toen al niet te rijmen Met lege handen daar te staan Het was niet mijn keuze om te stoppen Niet mijn doel om weg te gaan Soms kan ik het nog niet verkroppen Waarom jij bleef en ik moest gaan Ooit zal je het mij vragen Hoe diep het zat en meer En ik zal zeggen dat het niets was Want liegen doet veel minder zeer…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

Uit een voorbijgaand raam kiert vaag een naam word ik geroepen? Wie, denk ik, woekerend met heden en verleden. Terwijl een glazenwasser stuurs rechtlijnig lapt, ik onder ladders stap, gloort onverwacht jouw stem weer op en snerpt. Het raam versplintert barstens tot de randen Ik sta versteend en voel opnieuw de splinters branden.…

als woorden schuren over de ziel breken korsten af die leegte maskeren van pijnlijke vuren denkend worden zíj jaren verdoofd dan wel verdrongen in vleesgeworden lichaamstaal en zijn kennelijk door een vroege duivel afgedwongen hoe zeg ik nog je mag er zijn als goud smelt in warmte wat zeg ik nog als de tong slechts wonden kwelt…

soms zeer…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

Weet je waar de wolken wonen die hier rond de aarde gaan? Weet je hoe de bomen groeien, waar de mooiste bloemen bloeien, kan je dieren zelfs verstaan? Ken je van het licht de oorsprong en hoe nacht je dromen schenkt? Ken je uit het ver verleden wat de mensen elders deden, weet je wat de toekomst brengt? Alle kan je toch nooit weten, ook…

de zeer koude wind knijpt heel hard in mijn wangen als oude tantes…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd --------------------------------…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

Ik kijk toe hoe golven breken Op de uitgesleten stenen Mijn gedachten blijven steken Bij alles dat is verdwenen Hier aan de haven vind ik rust En herleef vervlogen dagen Ik zie hoe zee de kade kust Golven diepe groeven zagen Hun liefde gaat gepaard met pijn Zoals ook die van ons mijn schat Maar het is en zal altijd zijn Zo zeer heb ik…