Alle inzendingen over overpeinzen

Men zit met zijn schimmen in de tuin, licht bladert schemer, er ademen oude nalatige vragen men zwijgt zich tezamen, is sprekend zijn naaste het is later, onhoorbaar als tijd men zou dit ingedikt niets willen stillen ontmaken deze langzame cirkel, dit doodlopend loze moment willen wissen in scheurende zijde, ontastbare tastende voeten voorbijgaand…

Op het terras. Verschijnt een hagedis in het gras? En weg! Ze wil niet weten welke soort Iedere vorm van kennis scoort laag vandaag Schaamte voor het verlangen naar anonieme schoonheid een naakte man in de branding Morgen verlaat ze dit eiland. Wat zij wilden is voorbij. Duinen geven geen antwoord het strand stuift, er staat een grijze zee…

Vandaag is de morgen van gisteren Het nu van net is voor altijd verleden tijd De toekomst is er al; NU! En weg is die weer; voor eeuwig veroordeeld tot de geschiedenis…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

spreek mij lees mij blader in mijn innerlijk bloot droom mijn dromen met open ogen ervaar mij als de vluchtige de immer reizende die zijn nalatenschap aan papier heeft toevertrouwd lees mijn geschriften tussen de regels en weet de essentie in al dat wit dat zich lezen laat door het begrip…

Hij is zo mooi, zo droog, zacht leer, een zaak voor goud, een voor de ouderlingen op tafel neergelegde wel- gevulde, dungesleten kerkezak. De dood is een omhelzing van de wind waarachter van nature niets dan onbruik en dor geraamte zich bevindt. Een pad misschien, hij is zo oud zijn vleugels zijn vergaan, een plant als steen teruggevonden…

vaag komen beelden langs ja uit la douce france met mijn modische baret of was het weer de eeuwenoude alpinopet in de schemerige sfeer van middagzon en te veel wijn gaat het schilderen mij zwierig en wat gladjes af het ochtendlicht verraadt in een gedegen overpeinzing dat vorm kleur en opzet hebben gefaald de toets der kritiek niet…

mijn zij Me overgevend aan de cadans Glijdt het landschap aan me voorbij Een landschap vol herinneringen Schaamte waar ik nooit aan wen Dagdromend over vroeger En wie ik uiteindelijk geworden ben Mijn eindstation is onbekend En ik wil het ook niet weten Maar waar ik ooit vandaan kwam Dat ben ik niet vergeten Mijn keuzes overpeinzend…

Het fluisteren was jij al gauw verleerd Maar had die houding snel aangenomen Als een vreemde meedogenloos hard Zomaar op een dag mee thuisgekomen De aanhaling afgewezen ongewenst Je blik sprak afschuw in vele delen Het boek was uit zoals je gruwend zei Ik zou met jou nooit meer liefde delen Alles overpeinzend vraag ik mij nu af Mijn tranen…

Een ongedwongen sfeer maakt weelderig, laat alles op zijn plek vallen in het onbekende dat zijn weg vindt in vervagende overpeinzingen, de wereld snippert vandaag laat zich delen in het Wester Paviljoen.…

Hier verberg ik mijn overpeinzingen duistere gedachten en herinneringen die zich kleden met schemer geheime bewaarplaats van verregende strelingen Ik woon er tussen onleesbare bundels vol hoekige en hermetische woorden testamenten van dode dichters die spelen met wanhoop en liefde en drentelen achter schuifdeuren In deze verborgen camera…

Generfd blad je handen nu en bij het late avondlicht zie ik de overpeinzing op je zacht gezicht.…

de kleurrijke afbeeldingen zijn 'een wit paard in een gekleurde herfst' en een 'angstaanjagende tijgerkop' niet geschikt voor kinderen onder de 4 niet vanwege de tijger maar de stukjes kunnen verstikkingsgevaar opleveren voor mij geldt dat ook door Corona maar door te puzzelen moet ik ook wel piekeren maar dat is veel meer peinzen overpeinzen…

En in een waas van wanstaltige weemoed versneed hij de realiteit in een dubbelledige overpeinzing. Sperma is het verval te verschieten, dacht hij en het lichaam cumuleert naar verzadiging om zichzelf in de finaliteit te verliezen.…

heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels Gevlekte hyena’s kruipen onderdanig naar voren Maar mijn vader voelt nog steeds de leeuw in zich brullen Samen kijken we naar de oneindigheid van het rivierwater Ieder met zijn eigen overpeinzingen…

Eens las hij in het boek van Prediker: 'Kennis is ijdelheid' en sloeg zijn ogen op om het te overpeinzen; en zie, hij zag een wereld vol dieren en drijvers, domheid en drollen - en liet zich wijn, verstrooiing en een ander boek bezorgen. ------------------------------------------------------------------ Uit: 'Weerribben', 2003.…

ik slenter langs de diepe gracht aanschouw al wat mij ontmoet niet alles komt dan binnen zo ik graag zou willen de werkelijkheid heeft ingeboet het grootse zou mij zwaar doen tillen zo ga ik vaak hier mijn weg soms verdwaald in gedachten een plek van overpeinzing van denkbeeldige krachten die mij doen verwonderen over het palet van water…

Toen ik daar zat, in die lege trein aanstaand weekend overpeinzend, kwam hij schuin tegenover mij Begon te praten, te vragen Hij uit een opvanghuis, nu geweest in mijn stad zodat hij niet aan één stuk in 't zelfde huis maar zat hier zomaar ergens aangebeld had, zei hij, twee nacht hier overnacht Had zijn gastvrouw dan verzocht hem in…

pijnlijk om te lezen de stilte van: het weten scherven in het gras vuistjes, die nooit vergeten hij groet : Gluckauf menige kool gedolven zijn treffende zondagspraatjes als woordenschat op golven een enkeling verward twijfelend aan eigen geest pakkend ook de zinnen over Advent en Het Feest anderen glijden af verliezen hun evenwicht…

gisteren stond geborgenheid in blokletters op de schoorsteenmantel alsof de tijd geen naam mocht hebben vandaag de laatste dag van het jaar drinken bange mensen zich moed in voor weerom een nieuwe ronde om vijf voor twaalf schuift men alles wat tegenzat terzijde... straks knalt men voor even de angst aan flarden…

De was is stijf bevrozen. 't Is zeker weer min tien. 'k Moet zien da'k er geen stukken afbreek. Da's hier zijn schoonste hemd. Ik was er nog zo fier op toen ik het gekocht heb in de solden. Min zeventig procent, 't is gene prijs, dan kan 'ne mens zich een folieke permitteren. Amai, het is hier koud, koud in dat windgat hier. Die handdoeken…

Een vallend blad op een gelaat dat ik eens liefhad Zachtjes glijden vingers door verleden heen tranen ach ik ween Stil, het is goed je hebt geboet bent nu bevrijd Lachend dansend blad op een gelaat dat eens werd gehaat ------------------------------- uit: 'Woordkunstwoord', 2010.…

Dank zand, dat je me wilt dragen mijn voeten voelen een behagen in je zachtheid, Wind in mijn rug, je steunt me als werd ik opgetild, vooruitgeduwd, Zandlopers, als kwamen jullie uit het niets.. als glijd je, verblijd je om een worm en altijd samen, Wolken hoe je met de zonnestralen, ver of dicht, licht doorlaat, alsof er altijd ergens wel…

de dood kijkt voor zich uit in zwarte ogen vol met stilte slechts kaarslichtvlammend doet iets doods ontwaken overpeinzend het leven met vreugde en verdriet liefde, haat ontspringt in oorlog waar zij laat, wat zij ooit kreeg de mooie roze zachte huid verbleekt in korte tijd ook mijn hart klopt niet langer haar zien, stokt het verstijfd…

Ik zag het op de televisie en dat is weliswaar een medium dat de waarheid niet immer verschaft, het bracht mij bij de overpeinzing toch maar dat men, onschuldig, wel kan worden bestraft. Niet elke rechtsdienaar behandelt even aardig een verdachte, de daad soms nog onbewezen.…

Ik denk het niet, want toekomst is wat komt na dit moment van overpeinzing, dat voorbij is vóór je 't je bewust geworden bent.…

dit dicht vlak en braak vol ledigheid kent geen noemenswaardige inhoud er is zoveel onzinnigs geschreven dat ik mij daarom van harte onthoud van scheutigheid door mij bedreven niet dat ik niets heb te vertellen o, je kent me van haver tot gort vandaag ontzie ik jou te kwellen heden geen overpeinzing of nutteloos ongerijmd gedicht op jouw…

Film Niet dapper, maar wel kwetsbaar Is Ai Weiwei, aldus zichzelf in overpeinzing, reflectie TROMMELTOREN, als les voor elite als waarschuwing voor het regime 't Volk wil behagen De Chinese zon zal ooit schijnen op een Chinees dilemma 't Beven van de aarde in 2008 verdient continu inspectie China; Beijing, 2001…

Overpeinzing in alle Stilte zo onbegrensd en oh zo wijs Bedankt mits ik hier en daar toeschouwer mag zijn van al dat bewijs. Echt oneindige Dank.…

Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten Hij had ook al zo vaak op nieuw moeten starten Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten De dagen die hem restten wist hij naar de kloten Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen Toekomst voorbij, weg die glorieuze tijd alom geprezen En bij de vlierbessenstruik zet hij zich neer Overpeinzend…