Alle inzendingen over pasgeboren

Geluiden van de dag verstommen bij het vallen van de avond late zon straalt nog even haar gouden gloed gedachtenstromen ontlokken zich aan m'n gemoed onzichtbare wind wiegt de takken als een moeder met haar pasgeboren kind vogels geven hun laatste lied ten gehore die als een symfonie klinkt in m'n oren de maan schijnt als een glinsterende…

als liep ik over een rode loper knotten maken foto's het riet dat voor me buigt kieviten krijsen om het hardst zacht applaus van de wind paarse bloemetjes aanbidden de stam van een reus het mos ligt languit op de oever ik adem diep in en langzaam uit zie hoe een ooievaar groots opstijgt het felle geel verjaagt het groen een pasgeboren…

Een aaneengesnoerd vaccuum huist in mijn binnenste, genesteld en warm; als een pasgeboren orgaan. De echo werd een fluistering. Ik weet in ieder geval hoe nu verder; dankbaar dat ik het geheim der zielen heb mogen aanschouwen; de veroorzaker van schaduwen. Schaduwen die elkaar nu raken en volgen. De schaduw van het derde wezen.…

Het ongeboren hart dendert vol ongeduld als hoge snelheidstrein naar de wereld Het pasgeboren hart komt tot bedaren en loopt als een trein door de kinderjaren Het tienerhart dat soms op hol slaat dreigt bijna te onstporen als ’t om liefde gaat Het volwassen hart staat bij een ander even stil “Ik heb 2 kaartjes Parijs…

Als een kindgod kijkt hij verwonderd naar alles waar hij mee bezig is en met de onschuld van een pasgeboren baby. De wereld is voor hem één groot vreugde spel. Overal waar hij is verblijdt hij de harten van de mensen alsof hij met zijn spel voor iedereen een loflied zingt.…

Voor de tijd verloren ging, schommelde jij op de zelfgesponnen wind Blootsvoets ontvouwden zich duizend sterren op het gezicht van het kind Hoger, steeds hoger kriebelden jouw tenen de pasgeboren nacht Suikerzoete wolken glimlachten vertederd om jouw hemelse lach Eindeloos zoefde de maan mee langs jouw wapperende haren…

zou mijn monoloog van een glim- worm willen houden voor jou je als een zonnebank vol energie laden en de aanmaak van vitamine D bevorderen tot je humeur opnieuw straalt als een pasgeboren zon met jou is het leven te verdragen zonder jou verlang ik je te zien en och ik ben er ook niet knapper op geworden, de winter knaagt aan mijn merg,…

Je ogen branden zwart gloeiende gaten in mijn hart van boven het geil beslagen glas met wijn bloedrood als de pasgeboren liefde Ik hijg mijn onmacht in een kluwen van weerloosheid waarin mijn naaktheid de voltooide tijd wederom ontbloot Je daalt op mij neer als een grote zwarte vogel terwijl de maan toonloos haar ronde draait in…

zal ik op je blijven wachten, de dagen doorbrengen in zandkastelen tot jij weer terug bent, om met kinderhanden de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld waar zij nu breken op de branding van het leven en stilaan de botten van ons verleden verbrijzelt want die vangen geen huid meer in dit naakte heden het zijn de ogen van je pasgeborene…

toen je papa’s bromstem vol zoete zangwoordjes hoorde over schaapjes: hadden die nog witte wol? en je mama’s tedere bedroefde handen voelde op op het zachtste plekje op je hoofd toen die overweldigende liefde resoneerde in je fragiele gave baby-lijf toen wist je dat het goed was een leven lang en daar ver voorbij zullen…

Later achter vind ik pasgeboren: Streetdance, Princess en Stripe in volle leven: zij zijn mooi.…

iets van de taal van je moeder want taal kan slapen - je probeert te bedenken wat je droomde terwijl de droom alweer verdwijnt in een steeds donkerder wordende schemer nog voor je de woorden ervoor terugvindt bij het woord moedertaal zie ik een oude foto een schemerdonkere slaapkamer en in het bed een jonge vrouw met in haar schoot een pasgeboren…

Mystiek was het waarvan zij spraken Gekoppeld aan het Pinksterfeest Geopende kruinen wie weet Zou ik er nu van kunnen maken Elke schoenmaker heeft zo zijn leest Dacht jij vast en je slaakte de kreet Van een pasgeboren geschrei Fontanel niet gesloten daarbij…

fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een huiveringwekkende wind speelt slechts even over hoge grafheuvels takken van eeuwenoude bomen kraken grillige stammen lijken te sidderen zangers zwijgen ver weg is het schreien van het pasgeboren…

Ik kotste mijn darmen eruit en mijn maag bleef steken in mijn verkrampte keel, waardoor ik stikte en in die ademloze momentopname lachte ik stervend al mijn kennis weg, niets wetend als een pasgeborene werd ik herboren. Lachte God mee.…

Voorbij onbegrepen verdriet, groeien pasgeboren jaren, die hemeldragend trillen. In bevlogen gedichten. In snaren van violen, die elke dag weer, te horen zijn. Er bestaan nabije werelden. Een jonggebleven dichter, die tijdloos koffie drinkt, garandeert je dat.…

Er klonk gehinnik na een poos: het was d'r pasgeboren lam.…

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

De dag dat ik mijn pasgeboren babies in mijn armen hield, huilde ik tranen van onmetelijk geluk. Toen mijn man onverwachts overleed huilde ik tranen van pijn en ongeloof. Door het verraad van een goede vriend huilde ik bittere tranen van woede. Deze tranen waren van voorbijgaande aard.…

De herders en de wijzen gingen op zoek naar 't pasgeboren Kind. Heel lang is dat alweer geleden... maar niemand die echt vrede vindt. De armoe blijft en eenzaamheden, conflict en pijn, een hart dat schreit, maar er is hoop: woestijn zal bloeien, er kiemt al iets van nieuwe tijd.…

De onvermoeibare Paulus getuigt sterk van de verfoeide, geprezen kruispaal, de nieuwe, blijde Boodschap voor allemaal, steunt al reizend de pasgeboren kerk. Minder naam genieten elf leerlingen van Jezus, wel in 't Evangelie vermeld. Toch maken zij talloze volgelingen.…

Je wil de ouders feliciteren met hun pasgeboren kindje. Vertederd en verscheurd las je de prachtige melding over die wolk van een baby die jij nooit baart. Zoekend naar vervanging die je hiervoor niet vindt, je raapt weer al je moed bijeen en bewondert hun lieveling.…

de omvang van haar schedeltje stelt ons voor een raadsel. onder haartjes, een voor een vouwen zich blaadjes toe tot been zodat haar gezichtje als een lampenkap vol licht de binnenkant weergeeft - anders zien we de niet roze lettergrepen van haar handjes of het ritselen van een glimlach wanneer die opkruipt naar de pasgeboren oogjes en ze…

niet meer de dagen fluisteren maar hoorbaar spreken tegen het gesteente dat moest zwijgen, geen langgerekte palissades maar wat gestapelde kluiten uit het woeste water dat weigerde te drijven - buurvrouw, jij bent de verlosser van zware lijven, en als in koor toetst elke piano de schreeuw van de pasgeborene - en toch strompel ik terwijl…

Hij die de vorm in de verf zet Zijn volbloedig woord Sierlijk als een gulden snede Lomp als een neushoorn Vlijmend of kreupel of koket Versmelt in vers en sonnet Met een vermeend gemak De mist is zijn dekmantel Hij draagt het alfabet naar elders Ontkurkt het bewaard gedicht In een roes, een waas van taal Zwelt het uit zijn vlies De pasgeborene…

Dit pasgeboren Kindje dat zelfs geen wiegje had werd door wat arme herders begroet als grote schat. Zo wil God bij ons wonen in schamelheid en nood en zo straalt door het duister opnieuw het morgenrood. Laat ons de hoop bewaren: God laat ons nooit alleen. Zijn teken is dit Kindje, de ster die ons verscheen.…

ik zag je daar heel klein en teer rood aangelopen krijsend ging je te keer ik pakte je op, mijn hart ging open pasgeboren, je leven nu al bijna afgelopen je groeide op onder mijn tedere zorgen in mijn huis, tot die bijzondere morgen ik je met andere ogen bezag je werd 18 die dag je nam mijn juwelen en mijn liefhebbend hart brak het zorgeloos…

------------------------------------------------ Met dank aan Herman de Coninck: Zie hoe mijn meest zachte gedachte als een pasgeboren wicht te ademen ligt in de glazen broeikas van een gedicht. En ik moet buiten blijven staan en kijken door de ruiten want ik kan er niet meer aan…

Ben fysiek en geestelijk zo naakt als een pasgeboren baby. Zie mezelf nooit meer als meer. Eerder als minder. Nooitgeboren.…

Mijn pasgeboren nichtje Noor, een wolk van een baby.…