Alle inzendingen over rooster OR hulpverlener OR tijdgebrek

pikken het niet meer wat niet verrassen zal de schutters minder in getal mannetjes putters zijn meer gericht ze komen harder aan zo mailt d’engel gabriël: ‘denk om de genade stop de canonnade d’ hemel wordt ’n hel molens geven minder wond wieken bidden in’t rond’ u kunt schieten vanuit kloosters maar zachtjes - en meer met roosters…

Maar morgen is er altijd tijdgebrek. Agenda's heeft hij en zijn aktetas Zit vol prognoses, tot de jongste dag, Van opwinding beslaat zijn brillenglas Als hij naar nog een gaatje zoeken mag. Hij graast de toekomst leeg om haar meteen Opnieuw met hoop te vullen. In een tijd Die niet te ruimen valt ziet hij geen been.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

me wakker Ze omhelsde me snikkend en struikelde in mijn armen de trap af, en ik struikelde in haar armen de trap af, naar papa in de keuken, de armen om elkaar zaten we te huilen maar ik moest terug, zien hoe het met me was ademloos op bed nog warm alsof ik sliep, o je bent dertien ga niet weg, blijf hier bij mij Er kwamen hulpverleners…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

gist weekt in lauw water deeg rust en rijst op de schaal door een klam doek bedekt ik kneed de gladde bal die nog stijven moet jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart nu ligt hij uitgespreid met meel bestoven kromgebogen maar gaaf schuift hij in de oven ingesmeerd met eigeel hij dampt nog wat na van rooster naar bord Naar…

De dijken braken door Schreeuwende mensen renden weg Het water stroomde door de steden We konden niet meer naar beneden Water stond steeds maar hoger Zandzakken hielden het niet meer Dijken braken door Er was geen geschreeuw meer, geen gehoor… Wat heeft het water met onze stad gedaan Hulpverleners hadden het steeds maar drukker Half…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

jouw geel oog moet nog open het volgt de boog van de bal broeierig licht dat een blikveld vult eenmaal ontloken verstart jouw stengel dan wijs je met knikkend hoofd naar de gloed van het oosten moe van woeste snavels en stof ik proef jouw pit in brood je glanst op een rooster droog wentel ik je in een jas van meel en zout je kan…

In Rouvoets electronisch kinddossier staat alles wat een hulpverlener boeit Bijvoorbeeld hoe het schaamhaar groeit en bloeit en of uw kind het ook onveilig deed Een kamermeerderheid zei ja en amen terwijl ze zich diep zouden moeten schamen.…

een dove, lome kater sliep in het koren augustus, de boer verzilvert zijn oogst halmen knakken onder het zwierend mes een haspel tolt en voert ze naar de vijzel de dorstrommel scheidt zaad van stro op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef naar de opslagtank in zijn buik hij…

Ze heeft me, ze zal me opsluiten met slangen of spinnen of levend villen, roosteren, leegzuigen of beheksen, ik ben verloren Waarom waagde ik me in de boom, wurmde ik me door de spleet nieuwsgierig, misschien al betoverd Wat zocht ik hier?…

De avond kwam en de houtskool werd ontstoken en met een stuk karton het vuur aangeblazen Op de roosters lamsvlees gelegd dichtgeschroeid en omgedraaid er hing een geur van ketjap Om het vuur werd naar elkaar en naar een mot gekeken, die in een flits van licht verdween Ook deze huiskamer is onderdeel van een uitdijend heelal,waarin jij…

Als de dag van gisteren 11 september 2001 Denken aan die fatale dag Zoveel levens te herdenken Als de dag van gisteren Zoveel mensen die achterbleven Zoveel verdriet Als de dag van gisteren Zoveel kinderen die opgroeien Zonder hun moeder of vader Als de dag van gisteren Zoveel mensen, hulpverleners Gewonden, doden Herdenkingen elk jaar…

in de kerker van gestorven liefde kijk ik door een roestig rooster de adem stokt wezenloos als ik het groene mos aanschouw ik blijf geketend aan koude stenen waren mijn ogen gesloten toen ik voor het ontluikende koos alle wegen leiden al jaren altoos naar krimpende eigenwaarde en kan slechts pijnlijk staren naar ieder die kennelijk het…

Als een forum van Professionele hulpverleners Zich vanavond buigt over de stand Van zaken in de Nederlandse Psychiatrie weet jij het Uitgangspunt, het DSM-handboek Als leidraad of dwangbuis, met Een kort zinnetje te nuanceren, Dat wij als mens dichter bij De apen staan dan bij wat het Ideaalbeeld van een mens zou Moeten zijn, en…

1450, Europa: Joodse arts krijgt de schuld van Zwarte Dood-epidemie 2014, West-Afrika: Medische hulpverleners krijgen de schuld van Ebola-epidemie [jaartal], [locatie]: [zondebok] krijgt de schuld van [ziekte]-epidemie Angst, gemengd met armoede en gebrek aan educatie Leidt tot ziekte en dood En veroorzaakt meer angst, Armoede, Gebrek…

Voor de weck Tientallen kilo's Sperziebonen uit Eigen tuin door Haar met liefde Geplukt, en door Mijn vader afgehaald En gepunt - hier Wordt aan de Toekomst gewerkt, Mocht het eten Ooit schaars worden Dan ligt hier voor de Winters die nog Komen gaan genoeg Voedsel om te overleven - Ik heb net mijn Boeken en mijn rooster…

Een verslaafde was een lastig element in de buurt De dikke dame van nummer 9 vond dat het lang genoeg had geduurd Ze zou de politie gaan bellen Die de verslaafde moest gaan vertellen Dat het afgelopen was met tolereren Hulpverleners zouden hem leren Dat het enige dat hem zou resteren Zijn heroïne verlangen Te gaan vervangen Het geschiede…

aanknopingspunten bedoel, een uitzicht bijvoorbeeld, contouren van bergen die opdoemen in de mist, cipressen, een linde, een halfopen kanten gordijn, druppels aan stoelen op het terras, iets tastbaars en het is waar, in andere steden doen wij meer moeite, kijken naar peuken en stof op de weg, naar plantengroei op het voetpad, we voelen hoe tocht uit de roosters…

Je was te laat uit het ei was wat de hulpverlener zei. Daar reed je in de ambulance heen. Je bent nu niet meer alleen. Warme lampen zullen ze je geven. Ze beloofden me, je zal het overleven. Je schattige kijkende oogjes en lieve gepiep, ik ben blij dat ik jou tegen het lijf liep.…

het licht in de diepste winterdag schreien in een verre stal zingen d’engelen stralend over vrede en welbehagen eeuwig licht uit eenvoud er wordt nog geluisterd naar de vrede van de kribbe mededogen in gepaste stilte jullie zijn anonieme engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

Hulpverleners allen die mee hebben gezocht: bedankt voor jullie inzet. Nu je gevonden bent mag je gaan rusten lieve jongen. Rust zacht....?…

De jankende hond een beeld dat wegebde en je huis ineens een mortuarium, bestormd door hulpverleners en agenten. Je nagelaten woorden ademen nog wat na, zoals je wel bij neergeschoten vogelborsten ziet.…

De zorg, hulpverleners politie enz, laat hun hun werk goed doen, zij hebben het ook moeilijk in deze tijd. Respect voor alle mensen, die voor een ander klaar willen staan. Onzeker is de tijd maar blijf alstublieft wel een beetje positief, ook al valt dat niet mee.…

te kniezen in een Engels klooster een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter waarop de Maagd mij als een ziekentrooster aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis op vaste tijden volgens ’t opgehangen rooster…

een queeste met flonkerend floret naar het schimmenrijk waar engelen geduldig offers roosteren boven zachte vuren een reis naar hoge hemelse vlakten van euforie en wanhoop tegelijk hoekige stormgoden gewapend met kokers vol rechtlijnige pijlen doemen in bruin-grijze tinten op waar is boven wat onder en opzij verre melancholische klankdichten…

De hulpverleners ruimen jouw restanten op. Duizenden mensen op weg naar hun baan. Ergens ligt een moeder te wachten op haar zoon zijn laatste groet, de moeder wil niet dood zij is geen springer! De treinen hebben vertraging, moeder gaat heen zonder laatste groet. Dag naamloze springer het ga je goed!…

van 't mensenbrein en schijnt u in mijn droom Al bent u ver, voorbij de laatste sterren, als u almachtig bent, maakt dat niet uit dan kan geen eeuwigheid uw weg versperren en d'r is geen ruimtegrens die voor u sluit Ik vraag u niet om mij te komen redden ik ben niet hulpbehoevend of getikt ik vraag u niet om honderdduizend bedden voor hulpverlener…

schooltje ging wat was ik nog maar twee of drie jaar bij nonnen in zwarte jurken in een akelig grauw gebouw zaten we angstig bijeen gepropt in mijn blauwe korte broekje waar ik in piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam getemperd binnen door het fijnmazig dikke rooster…