1788 resultaten.
Spijt
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 362 Roep me als je verstijft
Roep me als je mond
niet meer sluit
en ik zal
wenen in m’n graf
voor de goede vrouw
die ik geen liefde gaf…
Het graf
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.301 Ik wist dat mijn galopperende hart
nooit jouw hinnikende wolken kan inhalen
zoals ik weet dat deze vers het graf is
van een doodgeboren en verzwegen liefde,
het graf in het graf...…
Graf
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.729 Dit is haar graf, onder de jonge linden
vergaan haar handen en haar zachte ogen.
moet men geloven dat wie haar beminden
haar eens hervinden en herkennen mogen?…
Graf
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 533 ik lees het marmer
vandaag eerst zonder tranen
zie het onkruid - nu…
Mijn graf
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.202 Leg geen bloemen
aan mijn graf
laat niet je tranen
op het marmer neer
Ik ben gekomen
en weer heengegaan
maar dáár, nee
daar ben ik niet meer…
Op haar graf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 254 Waarom ben ik gekomen
ben ik naar je toe gegaan
terwijl je voor altijd ligt te dromen
bleek je lichtje nog steeds aan
'k heb de dood op schoot genomen
haar gekoesterd en gewiegd
vliegensvlug was zij verdwenen
zie hoe schone schijn bedriegt
links van mij zat 'n vlinder
met de kleuren oranje zwart
mooi te pronken als geen ander
draag…
Bij het graf
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.118 Door dezelfde bomen suist
nog steeds dezelfde wind.
Het is de gelijke regen
die ruist over eendere daken.
Het is het oude verlangen
dat geen overkant vindt.
Snel gaan regen en wind
voor eeuwig over ons beider
namen. Ze vervagen. Ik wil je
weer begraven onder
bloemen eer niemand, niemand
ons meer vindt.…
Het graf
poëzie
4.0 met 32 stemmen 9.553 .
--------------------------------------------------------------------
uit: Het graf (1793), het begin van de ‘Vierde Zang’.…
over het graf
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.138 hoor dan, de wind huist
in de bomen, onbesuisd
speelt ze de bladeren
op een kleurrijk hoopje
waar kindervoeten vrolijk
verder met hen dansen
in het park de mensen
meestal op hun eigen kluitje
met verhalen vol herinneringen
aan al die hen reeds voorgingen
in waarnaartoe iedereen ooit
eens zijn weg zal moeten gaan
de laatste dag van oktober…
Graf
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 65 stromen
zijn als wilde rivieren
tranen vinden warme wangen
alle onrust in een nacht gevangen
er is een weg naar nergens
een ontsnapping in niemandsland
bij het hek waar zijn slaap
een stille droom hervat
dwalen zijn sobere gedachten
naar een liefde uit het verleden
uitgeput met de fles in zijn handen
legt hij de witte rozen op jouw graf…
Er is geen graf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 je valt als herfstblad
de mooiste kleuren dwarrelen
langzaam in het natte gras
er is geen wind of storm
die jouw rust op komt jagen
om jezelf behoedzaam los te maken
de vruchten zijn geoogst
voordat jij de nazomer genoot
in een eindeloos afscheid nemen
en weet er is geen graf
wel hoop om in het composteren
weer naar het lenteleven…
HET GRAF
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.245 haar sterven was een lange weg
we hebben veel gepraat
maar nooit heb ik van haar gehoord
waarom ze dat toen zei
haar graf ligt heel diep in het bos
het heeft een mooie steen
ik ga daar heel vaak heen
ik was alleen
ik bleef alleen
ook bij die mooie steen.…
Bij zijn ‘graf’
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 410 Daar achter de Weense Dom
schreef je grootse werken
Je vierde er triomfen, ontving
Leopold en zelfs de oude meester
Daar was het een komen en gaan
van leerlingen die Constanze en
jij opvingen – je leerde, lachte,
speelde, gokte en verloor
Hier sta ik bij de steen waaronder
je resten horen te rusten – de
laatste tonen weggestorven –…
Graf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 502 Na het begraven komen de problemen,
Een vers gedolven graf ligt er slecht bij.
Een uitvaartondernemer tipte mij
Voorlopig maar een opklapgraf te nemen.
En ik ga blind op zijn adviezen af,
Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…
Bij zijn graf
poëzie
4.0 met 2 stemmen 526 De arm vol bloemen, ijlt de vrouw naar 't graf,
Alsof haar stralend dáar te beiden stond,
Wijd open de armen, rijzig, jong en blond,
Haar lief, die haar, wie zij een hemel gaf.
En hijgend buigt ze en bevend kust haar mond
De naam van hem, wien dood nam van haar af.
Zij lijdt voor liefde als voor een zonde straf.…
Aan je graf
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.964 Het is vreemd, mijn vriend:
sta ik weer eens aan je graf,
weet ik echt heel zeker
dat je er nog steeds bent.…
Bij mijn graf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 556 Laat bij mijn graf geen traan om mij,
Ik ging niet dood. Ik ben nu vrij.…
Graf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 288 Daar lig je dan, in een houten kist,
oh als je toch eens wist,
wat een mensen er voor je zijn.
Gezien toen je ziek was, neen,
geen mens, maar nu, staat het vol.
Te weten dat de kist zo zakken zal,
tik ik nog eventjes op het gelakte hout,
om je zo te laten weten,
dat ik van je hield en hou.
Daar ga je dan, de lift komt in beweging,…
Graf
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 285 (Kruis II)
De steen
die eerst het graf had
afgesloten
verzegeld
was verwijderd en de
tombe was verlaten, leeg
Hoe is het toch mogelijk
dat Hij zichzelf heeft bevrijd...?
Zowel fysiek als geestelijk
tot het uiterste getart
heeft Hij
met het vergeven
van schuld, ieder-
een verward...!…
Aan een graf
gedicht
4.0 met 13 stemmen 8.331 'k Sta aan je graf als jij eens aan mijn wieg.
Moeder, vrees niet dat ik bij dit verzonken
handjevol as mij om het vuur bedrieg.
Ik ween, als jij toen, om de vrije vonken,
de bij, het kind, de vlinder en de vlieg,
die in het licht van puur geluk verblonken.…
HET GRAF
poëzie
4.0 met 2 stemmen 465 Ruis zachtkens om dit graf, verkoelende avondwinden!
Verwaai de sluimrende asse niet
Van hem, die jaren kampte om luttel heils te vinden,
Van hem, wie de aard' niets schonk dan bitter zielsverdriet!…
Graf
gedicht
2.0 met 12 stemmen 6.995 Aan Berta
Bij Gordonsbaai voor de duisternis
heeft ze kinderlijk gegist
waar de leliebloem kon zijn
die haar hart geneest van pijn.
Zoekende raken haar handen
aan het onkruid op de stranden
wordt haar iris zacht en blind
waait haar droom weg op de wind
hurkt ze roerloos vastgerankt
toegedekt door wier en zand.
Vertaling: Gerrit…
Bij mijn graf
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 Vandaag sta ik bij mijn graf,
waarin ik eens zal rusten,
onder oude dennebomen.
De zon schijnt door de takken.
Het is hier stil.
Als tiener stond ik hier ook,
toen opa ter aarde werd besteld.
Dezelfde bomen waren getuige.
Vader en moeder stonden stil,
bij eenzelfde moment als nu.
Als opa ben ik nu zo oud als opa.…
Wichelroedde naar kleuren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 188 hij schreef
zijn scherven
bracht ze als glas
dacht de vorm
van kristal te gaan erven
in de toon klonk de barst
hij polijstte
de scheuren dacht
mat transparant
wichelroedde naar kleuren
maar zag en vond
geen oorzakelijk verband
presenteerde zijn schrijven
klinkend als klok maar
uurwerk en wijzers waren kapot…
Klaar
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 761 Niet iedereen kan het uurwerk zijn
waar een klok op loopt
Niet iedereen kan het vuurwerk zijn
waar hij misschien op hoopt
Maar meer dan een tik van een klok
of een vonkje van het vuur
Is voor mij al heel wat op dit moment
maar niet voldoende op den duur
Liever ben ik de rinkel van de klok
of de "Big Boom" van het oudejaar
Pas als ik…
Van bovenaf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Ze torenen
met hun spitsen
boven huizen uit
boven daken
Ze willen
ons,volk
goed,in stilte
bewaken
Ze vinden
ons doen en laten
toch:
'n heel gedoe
Waakzaam
met hun wakkere ogen
wakker uurwerk
en klokken
Ze zijn
van
volksfeesten en
partijen
Echt,erom jokken
doen ze niet
zo nu en dan...…
Perspectief in verbinding
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 79 Transparant in kleur
bij ondergaande zon
reikt de kustlijn
tot de horizon
in nachtelijke stilte
onder glinstering verlicht
tekent de mysterie
als schitterend gezicht
in één bewondering
betoverd tot dageraad
met vertier gezang
wanneer uurwerk doorslaat
zo blijven dromen
de verfijnde…
Jongste broer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.131 Toen ons gesprek daarna
over het familiepooltje ging
dat hij gewonnen had
legde hij plotseling
het uurwerk naast zich neer.
Het was zijn tijd nog niet.…
Vergeefs?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 146 Vergeefs heb ik je naam gevraagd
om in jouw erbarmen te graveren,
verdrink me in het eenzaam zijn,
zaaigoed uit de morgengloed
doet mij bezweet ontwaken,
een vurig nachtveulen heb ik
aan de blindste en tevens
de laatste bieder verkocht
kloppend in het uurwerk van het
lot, zal het masker van het hart
kleur bekennen voor het bloedt…
boven het graf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 ik graaf een
graf voor het
wegstervende woord
de doorgestreepte zin
een graf voor
schots en scheve
verlangens en de
tranen met tuiten
voor het gebrek
aan lucide dromen
aan taal en het teveel
aan menselijk tekort
boven het graf
laten moed en
hoop zich
onvermoeibaar horen…