Alle inzendingen over seringen OR viburnum OR hagel

mijn ogen zuigen de kleur in zich op slurpend voedend als ware het voedsel intens smaakvol overweldigend explosief en eigenlijk onbeschrijflijk wat het met mij doet een doek beschilderd vol seringen in een vaas paars…

Er nadert iets ontzagwekkends, dat niets ontziet en alles ontzet, dat ons hagelend zal bespringen en bliksemend zal verblinden. Een klaarlichte nacht, die alles zal verduisteren. De weerberichters hebben gesproken. De dag is gesloten.…

Hagel- noch sneeuwbuien! Onkruid blijft grijnzen Hoe krijg je het klaar? Lijd je misschien aan een realitijdsstoornis? Óf werd je welbewust dienstweigeraar?…

Afgesneden koord Kettingparels glijden weg Plotse hagelbui. Hoe open lucht langzaam begint te verkleuren en vergrijzen met een opeenstapeling van duistere wolken op hetzelfde moment werpt zon haar laatste dagstralen over stad en land Bovendien boezemt het onbekend verschijnsel menigeen fracties chaos en wanorde in. In het zicht van deze…

voorjaar of zomer na een fikse hagelbui bloeit de natuur weer…

Bij zulke zaken praten te laten is als zwaar hagel uit een geweer. In mijn vleugels voel ik grote gaten zonder de mogelijkheid van verweer. Op zoek naar de verzwegen hiaten duurt herstel een eeuwigheid, deze keer.…

nog heb ik je niet gezien met de eerste vlokjes sneeuw in je herfstkleurig korte haar de witte pluizen die zo op het kort tapijtje duiken en zich in glinsterende banen onoplosbaar op jouw huid wanen in het bekende spoor van de vele vaak vergoten zilte tranen jij gaat meer voor het knapperend alternatief van de raffelende…

Een merel kruipt diep in de paarse seringen, kijkt bedachtzaam rond. Groene bolletjes aan de vlierstruik houden wat onnoemelijks in.…

regen is niet hard genoeg de hagel nacht en dag schuint langs het venster dat ik niet sluit maar open laat mijn vogeltje dat schuilt doorwaak de duisternis met koude pootjes…

Groeven in het akkerland Gedroogd in hete zon Onkruid overwoekert Waar geen gewas gedijt Hete Bliksem, hagel Regent op het balkon Zomer in het land Belgisch als altijd…

Vleugels van vissen, die wonderlijk zingen op rotsen: "Kom tot mij" En dan de reflectie die op of net onder het water rust; daar het zonlicht kust tussen waterrijders, lelies en verdronken seringen. Tot hij zachtjes zucht: "Ik zal je missen". Het is niet gelogen.…

Maai mijn gras en giet mijn bloemen zing mijn lied en zet mijn stoel in het gras bij de sering denk zo aan mij en laat mijn tuin worden tot een herinnering.…

de hemel is wat overstuur men rekent op pijp met stelen op jan hagel uit de ton zeven meter zonder zicht men krijgt het wit voor ogen jasses ben nog straal bezopen heb vrijvrij voor een glijpartij…

Wintertijd hagel slaat bij vlagen ongenadig toe binnenshuis Libera me de bariton drijft zijn stem naar buiten zijn hele lijf een drift Libera me is er een mooier zwijgen dan luisteren…

Haasje overspelen en ontdekken dat er verschillen zijn, wie de haas en wie de over Christina Branco zingt een fado Er klinkt gedruis van buiten terwijl gaslicht sterker wordt in juni valt hagel op koepelruiten…

de seringen voor mijn raam beginnen spontaan te blozen verwonderd zie ik ze deinen op de wind alsof ze flirten en ik weet die leuke buurman loopt weer langs ik lach ze uit, hou stoer mijn eigen wangen in bedwang ~~~…

Komt en gaat de zwervelinge heerlijk als een libelle fleurig, zwierig in de rondte teruggevlogen naar het beginnen weet zij de man te beminnen tot een hoogtepunt te brengen gaat en komt de zwervelinge om een liedje samen te zingen op het gras, bij de seringen.…

Daar waar de zon ooit scheen dansen regen en hagel nu op klanken van de donder bijgevallen door de bliksem. Lopend in de open velden met angst in de ogen en waar schuilen onder bomen nu geen optie is.…

Met sneeuwvlokken vertrokken, door winterzon bestraald, door windkracht meegetrokken, door hagel aangehaald, voel ik aan lip en wang de storm en zijn bedaren, een kus, nat, warm en lang van weer dat op gaat klaren.…

Tussen sleedoornwit en meidoornwit ligt een maand met sneeuw en hagel mei staat voor de deur de rododendrons bloeien in een gul gebaar zo koud de nachten de lelietjes-van-dalen gifgroen beven nog…

er staat een roos voor mijn deur, glimmend geel zij klimt roekeloos ruikend een etage hoger er staat een sering voor mijn deur, prachtig paars zij bedwelmt mij geurend naar mijn werk en daaronder staat stiekem een stinkende gouwe ook voor mijn deur…

Venijnige hagel die striemt me in het vlees; Ik bedenk bedeesd Het is nu vast Pasen…

~ liever, veel liever dan nachtschade in mijn bed heb ik jou, mijn lief in het groen ernaast onder de blauwe sering die de grond sierlijk begroet spelend met de schaduw van de toverhazelaar waar het gras is geknipt voor wat losbandig verzet en bloesem ons bedekt als fluwelen regen ~…

te snel legt prunus roze tapijt op straatse kinderkopjes een schrale zon beschijnt ontluikende seringen de koude wind verhindert nog het geuren toch pluist het zwart in warme vogelnesten daar fluit de lente weer zijn prilste lied…

voel de stilte in de zon het heimelijk verwachten waar verlangen groeit en een subtiel geluid jou als bruid laat komen in het wit terwijl ik kleur en jij de hemel geurt uit de seringen die mijn lilapaarse tuin met lente heeft behangen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

“Oei” zei de wolf en nam meteen de benen “Ik denk dat ik in Holland onderduik Straks heb ik een schot hagel in mijn buik Dat is nog erger dan die zware stenen. En dan ligt hongersnood in het verschiet Want Nederlandse geitjes lust ik niet"…

Vannacht viel de hagel tikte tegen het raam ik ging kijken want eerder bekeek ik in zwart gekleed de maan Ik zag de sporen van jouw voetstappen aan Morgen zouden zij niet meer zichtbaar zijn in mijn ringvinger klopte pijn…

In de geur van paarse seringen de herinnering stijgt voorbij oranjeroze opent een lichtvenster tweevoudig val je op mijn tong Eenzelfde kamer aan verlangen verdwijnend wij was zo dichtbij Fijngewreven magie kleeft als draden waar vast de aarde ligt…

In de walmende smidse klinkt verward gehinnik, als seringen krult adem uit angstige holtes. Brandgeur zet de nacht in een haastige gloed, de paarden vertrappen rozenstruiken op hun vlucht.…