inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 73.903):

Hagelwit

Afgesneden koord
Kettingparels glijden weg
Plotse hagelbui.


Hoe open lucht langzaam begint te verkleuren
en vergrijzen met een opeenstapeling van duistere wolken
op hetzelfde moment werpt zon haar laatste dagstralen over stad en land
Bovendien boezemt het onbekend verschijnsel menigeen fracties chaos en wanorde in.

In het zicht van deze ongecontroleerde en snelle
wisseling van de hemel ontspruiten er klompjes ijs in hardheid
en verschillende vormen waarbij een voor een vallen onderweg dansachtige
onwillekeurige bewegingen maken om ten langen leste te landen op een droog stukje grond.

Dat deze vaste, vrije structuren mij doen denken
aan allerlei knikkers uit vervlogen tijden tegelijk proberen ze als
sneeuw alles wat ze tegenkomen te bedekken zodat een dun laagje achterblijft
Hevig en intens ze ook zijn, deze korrels hebben zowaar mijn breekbare-en-kwetsbare bereikt.

Al met al valt het allemaal mee, takken vertonen
opnieuw hun trouwe knoppen van waaruit bladeren en bloesems
ontwikkelen terwijl ergens verderop een nieuwe liefde wordt bezongen in liedjes
Zo zie je maar dat natuur blijft wonderen van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.


Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 10 april 2021


Geplaatst in de categorie: natuur

4.5 met 8 stemmen aantal keer bekeken 86

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Catherine Boone
Datum:
14 april 2021
Dank je wel voor jouw mooie reactie, JPA.
Mijn breekbare-en-kwetsbare ( met koppeltekens erin want het is één woord ) is mijn hart.
Vriendelijke groet Catherine
Naam:
JPA
Datum:
12 april 2021
Inderdaad, geen wit satijnen kleed,
maar een dun laagje korrels van vrije structuren; mooi ontleed.
Maar wie of wat zijn je breekbare en kwetsbare, Catherine?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)