399 resultaten.
Klimtouw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 373 Het mos woekert door
De sporen in een rotswand drijvend
Listig badend in zonlicht
De klimmer vertrappelt zijn vacht
De voet schiet weg
Het touw trekt strak
Als een pion van de zwaartekracht
Slingert hij boven een scherf
Spartelend in wind
Het touw verrafelt
De vezels knappen
Hij siddert in zijn dun pantser…
Jou verlaten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 390 Jou verlaten was niet meer dan
een handomdraai en tijdelijk
de schemer je hardvochtige terugkeer
was zoveel meer onverstaanbaar
maar niemand verliest zich in
in tijdloosheid lang of in stilte
even wandelen wij in de schaduw
over zomerresten van het veld
het vacht van kale bomen
wachtend op de sneeuwballade
van gesmolten pijn
buigen doe…
Aurora
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 426 Niet alle sterren gaan uit dromen
ze maken plaats voor ruimte, dingen
herinneringen geven een slinger
aan dat wat komen gaat
in afwachtende stilte
om haar te zien gaan, warme schaduw
van schoonheid en dauw
bloesem van de dag, opspringend
uit de vacht van de nacht.
Een lied zwelt aan
en zij komt op
in haar mantel van licht.…
Ogen mijn handen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 39 Kim is logeren
heel het huis is van mij
mijn stilte mijn muziek
ik kan springen wat ik wil
heel het bed is van mij
mijn huid mijn verlangen
naar omgewoeld goed
heel de spiegel is van mij
mijn ogen mijn handen
de parels glanzen
in mijn hoven mijn vacht
in mijn ogen mijn handen
Kim is logeren
Voor het eerst zie ik mijn moeder
naakt…
clowns
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 539 achter maskers van weemoed spelen clowns
mijn waarheid in eenzaam spel
ontroerend ontwapenend echt
deinen ze mee op golven van vreugde en verdriet
zij spelen de ontmenselijking menselijk acceptabel
roeren in de likkepot van mijn emoties
ontroerend ontwapenend echt
ontmaskerend en spiegelend
leven zij op grote voet
halen zij dikke rode neuzen…
Even rondneuzen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 344 Een handwerkster, spreker, atleet en een gids,
een dracula, witter en breister,
een fuifnummer, slijter, kwajongen en spits,
een fruitteler, nar en een vrijster:
één eigenschap hebben ze allen gemeen:
herkenbaar zijn zij aan hun neuzen.
Er volgen er veertien. Voor elk is er één.…
Zoals insecten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 161 Zoals insecten
het ruiken naar de andere sekse
en de tastzin nodig hebben
ook wij mensen
onzichtbaar de geur van de huid
en de weerstand
gepaard aan de wellust
in de basale registraties van neuzen en vingers
die als het ware de ziel aftasten
maar de zo positief weergegeven oergenoten
fata morgana leidt me om de tuin
- met vijver van…
De reden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 233 tranen worden aan elkaar gebreid
daar onwijsheid lang gelee teloorging
in woelige nachten, waarin geweld
ongezien kan toeslaan
zijn de kreten om hulp oorverdovend
de geur van angst kruipt in neuzen
chemische wapens, niets schuwt
de vijand om het licht voorgoed uit te doen
wij nietsnutten staan aan de zijlijn
kijken toe, vragen ons stilzwijgend…
NAGELSALON
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 147 In het vertrek vol weelde
laten dames hun handen
vooral de vingertoppen
kneden strelen insmeren
met welriekende zalven
vele geuren komen samen
tot één aangename smaak
die de zinnen licht verdooft
naar een wereld brengt
waar wensen en betaling
zonder zorgen feest vieren
in een pretpaleis
warme koffiedamp
dringt in begerige neuzen
wekt…
Warmte van Jou
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 602 In een ring van
lichtende kaarsen
wil ik liggen,
samen met jou
Wil ik de warmte
van de kaarsen voelen,
maar meer nog,
die heerlijke warmte van jou
Op een
schapenwollen vacht
voor het open haardvuur
heb ik op je gewacht
Terwijl het vuur
zijn vonken strooit
voel ik jouw
aantrekkingskracht
Maar je bent
nooit gekomen,
want toen…
LAIS CXCVII
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 37 Terwijl het wachten wacht, draait de aarde
in de aarde, schuift de hemel in de
hemel, zien de sterren toch de waarde
in van vachten in het zwart en in de
nacht spreekt het haar toe met: “Jij, beminde,
die de aarde tot haar kern herleiden
kan, die jou en mij tot niets verleiden
wil, wil dit nog doen: mij van mij ontdoen.”…
Primavera
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 128 Een schaap
hangt zijn vacht te drogen
bij de haard.
In de lucht
hangt een buizerd stil
-hij bidt.
Ei breekt
in zachte nestwarmte
- donsveertjes.
Het land is vol
waar kunnen vogels
zich nog nestelen?…
Rozen waken in de nacht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 703 Ze snakken met vuurrode vacht
naar zon en morgendauw.
Rozen geuren in de nacht.
Ze tuiten hun fluwelen lippen
en houden eeuwig de wacht
met één wens: zonnelicht nippen.…
Woef
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 205 Was jij de voorbode van zacht
in het keiharde ledikant
waarin ik tijd heb doorgebracht
buiten de rede van verstand
heb ik mijzelf met jou gestreeld
op kale plekken van het zijn
dat zo armlastig was bedeeld
door grote menselijke pijn
ik ken moeder en mijn vader
als bouwers van het warmste nest
zonder zachte levensader;
onder jouw vacht…
Lindebloesem
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 Het is tijd, geen kasjmier
meer, geen zijde, zachte
vachten en vanillelakens
niet mijn bloed laten koken
in een waterval met duizend
vingers koudvuur op mijn huid
maar onder zoete zoemende
lindebloesems echt kussen
achter wuivende gordijnen
samen verdwijnen
in een grenzeloos lichaam
dat niet langer bloedt
van verlangen
een kind…
SOLIDARITEIT
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 162 Solidariteit werkt pas
door wezenlijke eenheid
maar daar wringt de schoen
want alle mensen zijn anders, pluriform, en divers afwijkend:
ieder mens, een uniek potje genen
die knellende schoenen snel weggooien!…
Geestverruiming
netgedicht
4.0 met 53 stemmen 56 ik heb
geprobeerd
jouw puzzels
te leggen
het is me
niet gelukt
jij wilde
niets zeggen
jouw opvallend
bewegen
trok wel snel
ieders aandacht
door souplesse
en richting keuze
tegengesteld aan
die van andere
neuzen die voor
binnenhalen kozen
totaal opgaand
in jezelf op
een extatische
manier zonder enig
communicatief contact…
Verkouden
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.197 Bacteriën gieren door de lucht
Iedereen piept, iedereen zucht
In alle hoekjes en in alle kiertjes
Zwerven natte snotpapiertjes
Uit neuzen lopen hele stromen
Het lijkt nooit meer goed te komen
Collega’s ogen moe en dorstig
Men roept kuchend: ‘k ben zo borstig
Doktoren staan hier machteloos
Wc-papier gaat niet per rol, maar doos
Het is voorwaar…
Bloemrijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 uitzondering
in alle maten en soorten
ook zaadlobbig
en tweehuizig
hoewel ongedeeld in cellen
en van wanten weetbaar
maar onverwittigd aanwezig
vaak poedelprijzig doch podiumverlangend
stel schobbejakken – ergo:
Om zonder bidden en smeken
bloeiend stamhouder te zijn
om te blijven bij eigen keuze;
zo blij als een hondsbloem
met zeven natte neuzen…
IN DOEKEN EN EEN TOEFJE BONT
poëzie
4.0 met 5 stemmen 644 in doeken en een toefje bont
duffeltjes aan met lappen en scheuren,
schamel en schunnig, verschoten kleuren,
op weg de handen in de broek,
de hoofden neer, de schouders zoek
en om de neuzen onuitsprekelijk,
gedoken musjes bij mekaar,
de kleumenskou aanstekelijk
en lippenmonden droef en wekelijk
klos klos
huiverend langs de open dijken
schokkende…
In het donker
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.801 gordijnen rafelen in het duister
in het licht zie ik jouw gezicht
een landschap dat ik op mijn duim ken
ik ontdenk iets nieuws
de weerkaatsing van de maan
belicht de wol op het kleed
je bent niet naakt als een slak
je hebt de vacht van een wolf
ik wil het paradijselijke landschap zien
het is een bedrog
je witte tanden hebben mijn hart…
Ontwold
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 897 moeder geworden
kort geknipt
en kaal geschoren
geniet lucht
in groene wei
teken steken
in donzig kale vacht
mekkerend schurken
verjaagd jeuk
ontspant
zo kaal
en zuigend
herkent het lam
zijn kale moe
maar net
zo kaal geschoren
had ik mijn moeder
nooit herkend
dus is een lam
intelligent…
winterschimmen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 266 dat
dagen regen zijn
en dat jij de uren van
die dagen nog eens
onderstreept
- nadien-
maakt mij tot regen
vastgevroren
in winter
in mijn vacht
zoals een vogel, dood
onder doornstruiken
en afgesleten rotsen
tegen het landschap
geklemd
dat ik dan sneeuw
op suikerwitte bloemen
en jij je hand niet reikt
naar het geluk…
Putteke Winter
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 243 Dit is wat de matten der aarde voelen
in koelen bloede van het weer:
de eenzaamheid der kristallen,
die als een vacht aan de grond vastgroeit
de sneeuwschuivers der viervoetigen,
de snuiten, de poten, de staarten
de aangeslagenheid van het klimaat,
haar vallen, de put in haar ogen
de angst der binnenblijvers
en het glijden der gelukuitbuiters…
Tropenrooster schapen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 53 Zelfs de hond heeft het moeilijk
dat is goed te zien
en te bedenken dat die geen vacht meedraagt
geeft aan, het is warm vandaag.…
Het dierenparlement
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 251 De dieren op hun stoeltjes zaten
geanimeerd en druk te praten
voornaam in’t dierenparlement
De koppelijke stemming leidde
tot wat de meerderheid verblijdde
die kakelde ronduit content
Want als er schaapjes zijn gestorven
kan nu hun vacht mits onbedorven
aan wolfjes worden toegekend
En straks gaat vast een wet bepalen
hoe zij hun levenseinde…
Vonk
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.300 En hij, het zand nog schurend langs de tong
Kneedt en knijpt en grijpt
De vacht van het blakend beest
Vindt de malse dij
Zij klieft de stam
Met een bijl van was
Tot de vloed tintelt in de liezen.…
Voor elk wat wilds
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 641 die woorden uitgesproken
met kleine stukjes vacht.…
Constatering
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 670 niet onderweg mijn
zware rugzak had gestald
bij 't oud papier, verroest
gereedschap en machines
en niet mijn kaartje had verscheurd,
als ik niet onderweg mijn
loden jas had uitgedaan
en aan een boom gehangen had
met slechts twee kale takken
en niet mijn sleutels had verbeurd,
dan zou er eelt zijn op mijn ziel
en kale plekken in mijn vacht…
Hondsverlangen
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.076 Een rilling doortrekt zijn doffe vacht
Zijn vermoeide ogen staan dof tranend
Zijn getrimd leven en gelakte nagels
Heeft hij willoos moeten ondergaan
Gedwongen in stilistisch keurschijf
Bekroonde hem met pijn en leed
De meute in de weide die lokte
Was niet gegund aan hem besteed
Geen prijs kon zijn leed verzachten
Hunkerend naar dat hondse…