Alle inzendingen over vastberadenheid

hoe zuiver was je lentelied teder van toon en vastberaden in de liefde zoals mijn vroege vogel zong je stokte tegen zomertijd alsof de schoonheid van je lief je al je adem nam te kwetsbaar over zo veel liefde later met diepe klank, doorleefd de pieken en het dal het late bloeien in de herfst voorbij het verre schamen maar winter kwam…

Steunende handen onder zijn hoofd ogen die branden verward en verdoofd Verbeten mond heeft Hem gekust voelt nu geen grond en ook geen rust Dienend het beest schijnheilig geweest en vastberaden de Liefde verraden Schuldig branden dertig in getal in zijn handen 't werd zijn val Berouw gekomen 't zilver gegooid zijn leven ontnomen…

Het is een oude houten klok maar zonder moeite stuurt hij tinnen benen los en vastberaden ritmisch in een cirkel rond. Er zijn momenten dat het lijkt of hij me provoceert, net als ik in een droom beland ben dreunt zijn bronzen donderslag.…

in het doodse oord waar bitter bloed zich mengt met zwarte grond is er geen ziel die zijn geweeklaag hoort weer bijgekomen likt hij al z’n wonden hem toegebracht door een verloren zoon die er in gruwelzonden per seconde zijn vader overtrof in bruut vertoon diezelfde avond, na een kroegentocht vergaten ze de hond, die onverschrokken en vastberaden…

laat me in de holte van jouw oksel voorbij de voorttikkende tijd eenheid en versmelting voelen als vastberaden eeuwigheid laat me tasten in het duister elke liefgeworden plek kus met ingehouden adem zacht het kuiltje in mijn nek laat me ruiken al jouw geuren offer van immens formaat even nog alleen met jou zijn in stilte die de storm…

er heeft een storm gewoed zonder dat ik iets kon doen op de weg ligt een els uitgestrekt mannen als wandelende takken zwoegen hun vermoeide lijven naar open haarden, vastberaden knettert het vuur vrouwen staan voor open deuren vegen bladeren aan de kant naar waar de wind gegaan is kinderen smijten stekelbollen in vijvers - die…

Ook niet in de smaak viel haar pedanterie, dus verkoos, de vertrouwenscommissie ten spijt, de raad Eberhard boven Annemarie met een vastberaden meerderheid Zo komt het toch nog allemaal goed nu de naam Jorritsma is doorgestreept Mokum is tijdig voor deze vrouw behoed en de polder ..... zit nog met haar opgescheept.…

Als de wekker de dag openscheurt rugpijn en vermoeidheid ontwaken en ik mij onder de haperende douche afdoende verbrand heb schiet ik in mijn gewoontekleren stommel woest en wakker de trap af veeg met mijn arm de vaat opzij kauw vastberaden het oude brood drink mijn Senseo en denk aan koffie verheugd visualiseer ik de tredmolen ik harnas…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

Leef je zelve in vastberaden trouw van klein prinsesje tot mama vrouw. Wat hou ik aanzienlijk veel van jou.…

Winden gieren zoals ze altijd waaien, zaaien spoken in mijn hoofd, cirkelen weg door open kieren, glippen weg met de magere lijven om die naar de kille boezem terug te drijven, rook dat waart langs vagevuur en blinde gaard, dooft de gulle lach om de vastberaden lippen, kan ik alleen verklaren, dat ik in dit verduisterd uur niet…

(1864-1942) Kind van eenvoud, ouderloos Dienster, wasvrouw, vale sloof Vastberaden het geloof Dat De Heer haar uitverkoos Spaarzaam was haar vrije tijd Toch wist ze die te benutten Want in plaats van in te dutten Zocht ze buiten naar Gods krijt In de nacht mengde ze kleuren Hoe, dat hield ze goed verborgen ’t Werk bracht Uhde van de…

ik ben het ogenblik een reiziger, de passant die zich telkens waagt op een eindeloze tocht een stoet van woorden straks meng ik me bevlogen met open ogen in het gedruis tussen vreemde voetstappen met een vastberaden tred ik ben het zelf die het hoofd bezet dromen wil verdichten een eenheid wil bundelen van lentelichten als een…

Kijk diep in het binnenste van de schoen en zie de verslindende duisternis van het versleten binnenste: de zwoegende gang de samengebalde vastberadenheid, de trage tred over de rechte voren van het veld in schrale wind In en op het leer liggen de vochtigheid en de rijkdom van de bodem, onder de zool verglijdt de eenzaamheid met stappen…

De aanklager is vastberaden in zijn zaak… pakt de jury in met een verpletterende toespraak; “Er is geen weg terug!” roept hij en wacht geduldig tot de gedaagde roept: “Ik beken… ik ben schuldig” Het vonnis luidt: Levenslange liefdestrouw.…

Een fluitsignaal klinkt, ik stap op, vastberaden de geluiden neem ik mee. De stilte laat ik achter.…

Het meisje stapt naar voren, dapper, sterk en vastberaden, en ze legt, liefdevol, haar rozen op de kist. Een paar stenen verder, pikt een troepje kraaien, zwart en onverschillig, in de verse aarde.…

Ik steel je lach als een pril ontwaken In een zee van tijd zal de liefde warmte aan onze vriendschap binden ik leun mijn loom verliefde lichaam tegen je vastberadenheid aan we zwijgen intiem in ogen die gedachten aaneen rijgen tot de winter als ouderdom wijsheid verworvenheid ons deel is geworden en gebreken de vruchten zijn…

Het water fronst wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt in poging de vertwijfeling te vervagen uit de diepte die je in het staren ziet zwijgend wijs ik je vermoeide wilgen aan wiens wortels gretig in de steile oever grijpen vastberaden om het stormen te doorstaan ik laat je zien dat er velden zaden kiemen in de aarde die door vorst was…

Dan trek ik mijn stoutste paar schoenen aan En loop vastberaden naar je toe Ga misschien toch wat nerveus voor je staan Maar overtuigd van wat ik doe Dan zou ik je zeggen dat vanaf het moment dat ik voor je viel Mijn hart niet meer van mij is geweest Dat je me raakt tot in het diepst van mijn ziel En dat ik van jou houd, met alles wat ik ben…

En ik was de vroegste, telkenmale om ieder te laten zien dat vastberadenheid en zachtaardigheid samen tot nieuwe en mooie stromen van energie zouden leiden ter bevrijding! Ik liet duidelijk blijken dat één weg klaargelegd was ten bate van gracieuze fantasie.…

Daarna vervolg ik mijn pad, vastberaden en met volle kracht. https://www.facebook.com/joseph.vandijck/videos/1382489112320669…

Als je vasthoudt aan mijn liefde laat je dan vallen in de diepte naar de golven van de eeuwigheid Als je in mij gelooft vaar dan met me op een stuurloze manier vastberaden op een schip die in elke zwarte nacht ons naar het licht toe leidt Laat je niet verleiden door wat het geluid van de onderstroom je zegt want de liefde hemelt…

transformatie van vlucht in landing kranige confrontatie met de branding vastberaden de vleugels ver uitgeslagen geselende storm en soms de wind die jou wil dragen onder die vluchtige, vermakelijke veren woon jij die het springen niet kon leren geen gefladder, springen en weer opstaan vloog je alsof je niet anders had gedaan onder die veelkleurige…

gesticuleren een stuk vitaliteit waarin eigenwijsheid moeilijk is af te leren zonder op tenen te stappen of op de rem te trappen competentie spreekt met overslaande stem onderschrijf jij met gebaren de finesses van het wereld overstijgend plan nog in statu nascendi en tegenstand is al geband we stoppen ik kijk je aan zie dat ogen op vastberaden…

zakken dan glijdt hij tergend langzaam in je strot dat noemt men dan het toppunt van genot ik zou hem liever bij het afval kwakken en kijk eens goed, hij is nog rood van binnen daar zit ook nog een flink stuk ruggengraat nu krijgt mijn maag het werkelijk te kwaad hoe kan een mens zo’n marteling verzinnen “geen haring”, roep ik uiterst vastberaden…

heet, werd haar onschuld verdonkeremaant bleken dekens over 't hoofd geen veiligheid te garanderen wreed beroofd van ongeboren kinderdromen kleurt haar bemantelde glimlach onzichtbaar grijs, zichzelf voortslepend door de tijd ruilt ze deze dagelijks in voor 'n ander wensend nooit geboren te zijn hervindt ze immer haar moed vastberaden…

Ze schijnen zo vastberaden, nu ze mij omringen. Ze lijken tot een soort sonnet te dwingen. Welja, hier heb je al de twee kwatrijnen. Slechts moeizaam komen thans de twee terzinen. Wie heeft dit strakke keurslijf ooit verzonnen? Een pijnbank in de hel mag die verdienen. Wordt dit een zinnig vers? 't Zal mij verbazen.…

Een vage schim is uit het bos gekomen en vastberaden bij het hek gaan staan. Het wordt kouder en de wind zwelt aan. Een luid gekras klinkt uit de hoge bomen. De zwarte kraaien houden een congres. Wat moet die vreemde man toch met dat mes?…

Op het effen geel van de kroonbladen prijkt een fijn etsje, zorgvuldig getekend door luchtvingers, ijl toch vastberaden. Dit bescheiden lijntjeswerk betekent een gids naar stuifmeel- en nectarbaden, waar de bij in duikt, zoektocht onderbrekend.…