Reflectie
Het water fronst
wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt
in poging de vertwijfeling te vervagen
uit de diepte die je in het staren ziet
zwijgend wijs ik
je vermoeide wilgen aan
wiens wortels gretig in de steile oever grijpen
vastberaden om het stormen te doorstaan
ik laat je zien
dat er velden zaden kiemen
in de aarde die door vorst was uitgehard
maar voortbestaan toch bleef verwarmen
het water lacht
als jij weer in zijn spiegel kijkt
en het getoonde beeld niet uit wilt wissen
omdat hij kracht en zelfvertrouwen biedt
planet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: algemeen
vedriet 4.3 met 3 stemmen 
438
438
Geef je reactie op deze inzending:
in aarde die door vorst was uitgehard..."