Alle inzendingen over verknocht OR innig OR gehecht

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

Hij is zo aan zijn levensstijl gehecht, klimaatverandering komt ongelegen. Wat minder vliegen? Nee, daar is hij tegen, hij lacht om wat de wetenschapper zegt. ‘Milieugedram,’ is wat hij jaren brieste. ‘Ik moet het eerst nog zien, die groene piste.’…

Wij zijn gehecht en hebben niets te duchten.…

Een zuigeling ligt op de hem vertrouwde schoot gaat telkens langzaam omhoog valt weer met een lichte smak drukkende buikpijn plaagt voortdurend windvlagen en spattend water doen zijn tere huid schrijnend beven huilen om bescherming brengt zegen die keel krijgt alle kracht! 't geliefde beertje komt kroelen bezield door 't ijle muziekdoosje…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

van de liefde zoals zij moet zijn verruilde zich stilaan het latten tot gedeelde voordeur waarachter wij nu weten dat thuis is waar het hart woont met naast zich de een voor de ander is zo de gemeende belofte aan en voor elkaar ‘jij bent mij zoals ik ben jou’ in dat weten dansen wij gelijk de zonnebloemen op het veld in de zon van gehechtheid…

regelmatig hou ik een afspraak met mijzelf kijk of ik weer verdwaal in mijn gehechtheden wil weten of ik nog genoeg om mij zelf lach of durf te jammeren als alles pijn doet dan zie ik zonder masker bezieling in de bron…

Mijn vaccinatiewond werd niet gehecht.…

“Hebt u geloof aan mijn verhaal gehecht? Wat dom van u! Er was geen woord van waar. U kent me toch: ik ben een leugenaar Die van zijn leven nooit de waarheid zegt. Geloof me daarom op mijn blauwe ogen Dat ik echt alles eerlijk heb gelogen.”…

Sindsdien ben ik, het zij maar eens gezegd, wel drieëndertig keer aan hem gehecht.…

We waren aan de kleintjes zo gehecht! Dus inbraak wordt voortaan getolereerd Verkrachtinkjes zijn echt niet zo verkeerd’…

Als dubbelzinnigheid innig wordt bedoeld kan het zinnig zijn en soms zuiverend!…

Elke kier of spleet wordt in een ademzucht bezocht en ontpelt de pijn en het leed aan een anders lot verknocht. Och zwaarte van ver-ge-leden tijd, pak maar je biezen want het kind staat op om wervelend te dansen in haar volwassenheid!…

Maar of ze echt wel komen dat blijft gokken, die beestjes zijn toch aan hun bos gehecht. Misschien komt daar ook nog een vijfde baan. Of dat met veel lawaai gepaard zal gaan?…

Gehecht door een band gewend aan onze liefde gemakzuchtig werden we We vergaten te vechten te vernieuwen te verrassen nu lijkt alles geforceerd Verengd tot geplande actie zijn aandacht en tederheid geen automatismen meer…

ik behoor toe aan dit land het heeft mij gemaakt ik heb geen ander land dan dit land mateloos is mijn liefde voor het land gecompliceerd gehard en onomwonden ik geloof niet in wonderen maar de vreedzame bevrijding van mijn land was een wonder - onverhoeds en lichthoofdig blijft het me bij die weergaloosheid blijft me bij ik weet…

de kracht van het leven ik vind het toch hoopvol golft het in mij als een geschenk komt het voorbij wat eens was, zal ik, wil ik niet vergeten het verleden hangt als een amulet, een juweel op het midden van mijn hart het rust in verknochtheid het heden stroomt vol dynamiek en euforie mijn levensader nipt vraagt en ontvangt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het laatste krakersbolwerk is geslecht En reeds weerklinkt het heimwee naar de krakers Net of wij stiekem aan die herriemakers En brute vechtersbazen zijn gehecht. Kijk hier, zo wijst trots een ME’er ooit, Trof mij de laatste steen die is gegooid.…

Terwijl ik af en toe mijn euro's streel, Onwennig, maar met groeiende gehechtheid, Behoud ik toch mij twijfel aan hun echtheid: Die nieuwe munten glimmen mij te veel. En ook zijn ze heel slecht voor mijn gebit: Ik denk steeds dat er chocola in zit.…

ach het nadert onontkoombaar als de nieuwe maan onomkeerbaar als dood na leven nog zijn wij ontheemd door pijn te verstrikt in het verleden te gehecht aan het heden om het te kunnen accepteren dat verlangen naar het pijnloze die beleving van de stilte als troost voor het einde…

Dat feestje waar wij zo aan zijn gehecht, Blijkt al die jaren toch niet echt te kloppen, We kunnen er dus beter maar mee stoppen, Niet om de Sint, het zit ‘m in die knecht. Want de VN vindt wat wij doen verkeerd, Maar dat is dan zwartwit geredeneerd.…

we bewegen ons langs elkaar heen en weer terug naar onszelf en we schijnen elkaar niet meer mooi te mogen vinden (ik geloof jouw woorden eigenlijk niet) gek, maar sindsdien is het alsof we ons huis bliksemsnel aan buitenstaanders verkochten en we bleven en die anderen kwamen erbij en ik ben nog zo verknocht aan het bekende…

Hoe twee mensen langzaam aan elkaar verknocht konden raken, dat zou hem niet overkomen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Geen man-tot-man gevecht Zal omslaan in een man-aan-man-gehecht…

misschien dat het iets betekent daar, gehecht in vaste grond waar zandstappen ooit zandhappen was en een stoel gebruikt werd om op te zitten aanschuiven mocht ik en terwijl zeemeeuwen mijn letters oppikten dacht ik zwijgen praat zoveel makkelijker ...…

De overheid was 'blind voor mens en recht' Daardoor viel veel ellende te betreuren Toch kan het morgen net zo goed gebeuren We zijn aan onze achterdocht gehecht De draagkracht blijft voor vullen van de zakken Zolang er armen zijn om aan te pakken…

Altijd aan deze Kant geleefd In volstrekte eenzaamheid Gewoond in mijn Cel van drie bij vier Ben er ook wel Aan gehecht geraakt Opgesloten te zijn Binnen de kaders Van mijn leven En toch trekt De overkant Hoewel donker En ongewis Wil ik ontdekken Wat ik in dit leven mis…

De avond valt weer in duizenden scherven licht middenin de stad In het Proeflokaal verknochte drinkers. Regen en zoete Zatte. van de vette hap heb ome Henk dit keer een lekker broodje bal Een dochter fietst naar haar kamer, ergens drie hoog. Het is laat donker. Karaoke in een nachtcafe, m'n Roosje, Roosje, m'n Roosje…