27990 resultaten.
Vrede
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
680 Diep in mezelf heb ik vrede gevonden
zonder symbolen van verre gezonden
langs lange lijnen van leugens gehouwen
uit vette woorden tot bijbels gebrouwen.
Dicht bij mezelf heb ik liefde ervaren
weg van die stenen, groteske gebaren
in zachte, warme soms droevige ogen
vér van die keiharde preekstoelbetogen.…
Vlinders in een donkere nacht
hartenkreet
4.3 met 6 stemmen
866 liefde voelt zo puur…
Aan mijn Valentijn,
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
507 daar ik je niet ken
droom ik je levend
bemin je, adoreer je
verwen je met gedichten
vanwaaruit mijn liefde
jou omarmt en je meeneemt
op verre reizen
hoog over roze wolken
die ons voeden met passie
schrijven we elkander
liefdesbrieven waarin
je mij liefhebt als nooit te voren
het liefdeblijk doet ons
versmelten en dansen we
tot…
De vogels der vergankelijkheid
netgedicht
4.1 met 8 stemmen
423 Een onbestemde weemoed
volgt me heel de avond
en brengt een verre herinnering
weer heel intens nabij.
De vogels der vergankelijkheid
vliegen nu en dan
tot laat in de avond
en melden dat er niets
voorgoed verloren is,
geen traan, geen zucht,
geen liefde of nabijheid.…
Aan mijn Valentijn
netgedicht
2.5 met 11 stemmen
284 daar ik je niet ken
droom ik je levend
bemin je, adoreer je
verwen je met gedichten
vanwaaruit mijn liefde
jou omarmt en je meeneemt
op verre reizen
hoog over roze wolken
die ons voeden met passie
schrijven we elkander
liefdesbrieven waarin
je mij liefhebt als nooit te voren
het liefdeblijk doet ons
versmelten en we dansen
tot…
Voor een verre vriendin
gedicht
4.3 met 82 stemmen
5.474 Zoals wilde akelei
in maanlicht
aarzelt tussen wit en roze,
een rode beuk
bij zomerzonsondergang
vonkt met zijn kroon,
en de diepe fjord
op mijn lange reis
zich spiegelt in het blauwste grijs:
zo zie ik nog
je huid, haar en je ogen
als ik de mijne sluit.…
Uit een verre horizon
netgedicht
4.5 met 29 stemmen
458 gaten had
wij waren
eenvoudig
zonder overleg
een nieuw pad
ingegaan raakten
elkaar anders aan
waarbij vonkjes
voor ontlading
zorgden die de
spanning later
snel opvoerden
niet dat
de andere te
vertrouwd waren
geworden maar
ons ontdekken
kende nog
geen grenzen
leerde graag van
nieuwe kansen
en perspectieven
uit een verre…
De verre abdij
netgedicht
4.8 met 81 stemmen
66 ik hoorde
het klokje van
de verre abdij
zag muren in
warmte trillen
tegen het silhouet
van de toren nabij
goud golfde
koren onder
een warme wind
eindeloze zomers
zijn hier geboren
waar koeien vloeiend
hun rust herkauwen
het vogel concert
nadert zijn einde
monniken gaan
in stiltegebed
hun brevier kent de
regels gesprekken…
En verre tochten...
poëzie
3.6 met 18 stemmen
1.591 En verre tochten gaan en zullen gaan...
en schepen varen heen en zullen varen...
en ogen staren na en zullen staren...
't slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!...
Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan,
- een oerwoud!... Ach!…
Verre luchten
netgedicht
4.8 met 26 stemmen
44 ik lachte
betrapte mij
er op dat ik de
verre luchten
dichterbij wenste
alsof god in
het diepst van
zijn gedachten
mij zijn handen
ooit zou schenken
toch voelde ik
het bestaan dicht
om mij heen ik was
niet alleen in de mij
toegenegen straling
nooit is er het
begrip om weer
met dieren samen te
kunnen praten of van
vogels…
Verre ster
netgedicht
1.8 met 6 stemmen
756 firmament met glinsters behangen
jouw stralen glundert nu in mijn gezicht
toont de schoonheid waarvoor ik zwicht
nooit gedacht dat ik dit mocht ontvangen
het donker en licht vult nu mijn raam
waardoor ik grenzeloos blijf staren
in een oneindig diepe sterrenzee
in koude nachten fluister ik jouw naam
jouw fonkeling doet mijn onrust bedaren
verre…
Een verre vriend
gedicht
2.4 met 827 stemmen
206.319 Je hebt een verre vriend.
Koester hem, hij weet ervan.
-----------------------------
uit: Raster nr. 107, 2004.…
vanuit het verre
netgedicht
3.4 met 16 stemmen
1.296 ik sprak haar aan
vanuit het verre:
een café vlakbij't station
'Het Verre'
zij zat diep
in gepeins verzonken:
m'n ongeschreven dagboek
tussen haar
een muur
een klein verduisterd raampje
misschien verliezen
wat je nooit vond
en mij
was ik haar even kwijt
waar ben je?…
verre uilen
netgedicht
4.1 met 13 stemmen
465 geopend als luiken
naar het verlichte donker
waar de grond nog voelt
als draagbaar van gras
het laat je voelen
zo de mens is bedoeld
daar waar rust doet zwijgen
en stiltes naar je neigen
bind ik de ruimte
aan sterrenpaden;
een brug naar jouw gedachten
langzaam valt de zwoele duisternis
over de heide van verwachten
het is de roep van verre…
Het verre ongewis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
75 zijn vleugel
was niet gebroken
er waren wat pennen vervlogen
op een fenomenale vlucht
zijn plots verschijnen
uit het verre ongewis
de formidabel diepe duik
een schitterend gezicht
er was geen keus
voor de vis die hij
als prooi verkozen had
samen kwamen ze boven
hij triomfeerde in
dit spel van de natuur
zij was op de verkeerde plaats…
De verre blik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
126 ik heb de lijnen
zien lopen tot
aan de horizon waar
zij samen verdwijnen
er was geen
ander perspectief
het transparante random
bestond toen nog niet
al generaties lang
hadden zij de verre blik
in het zien van
gods oneindigheid
tot hun wereldbeeld
van rechtschapen zijn en
onvoorwaardelijke trouw
in korte tijd schiftte
twijfels…
verre vogel
netgedicht
3.7 met 14 stemmen
1.674 als een vleugje wind
fluistert zij me toe
waarom ze voorgoed
en zo pijnlijk verdween
ik staar naar een verre
vogel in de lucht
voel het gemis van wie
onbereikbaar is…
Voor een verre tak
netgedicht
3.8 met 29 stemmen
2.481 zo zoekt het hart zich een huis
treft in alle kamers witte muren
tikken van verwarmingsbuizen
in ons is alles besloten
daarbuiten sluimert eenzaamheid
storm, wind en regen
men gaat weg om terug te komen
verliest om vrij te zijn
verdwaald te raken
handjes geplakt aan vogellijm…
[in het verre grauw]
netgedicht
2.4 met 7 stemmen
439 in het verre grauw
bewegen drie dotten wit -
zwanen grazen daar…
Verre van schuchter
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
546 De zon op het dak
de pannen blinken dat het
een lieve lust is
her en der
klinken helle stemmen
in de tuinen
zo lichtvoetig
is de jubel
om het felle licht
verre van schuchter
springt
van tak tot tak al
't prille groen…
aan een verre kust
netgedicht
4.1 met 13 stemmen
470 orkaankracht, die nachtelijke storm
al ontelbare jaren zieltoog ik gelaten
boegogen gericht op het land
half verzakt in zwaarmoedig zand
grafdelver klus gestaakt, voortijdig
steigerend nog over kokende golven
sloeg het rijkvergaarde overboord
aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer
de stranding niet verhoeden
evenmin geroutineerde boots…
het verre eiland
netgedicht
2.8 met 12 stemmen
271 zó het landschap willen beschrijven
dat het dorre droog en stekelig
verhard is door de tijd
met verweerde bewoners
als verkromde olijfbomen
er middenin staan
óf hoe het land zich kussen laat
door de kalme zee, Aphrodite
naar haar hand laat dingen
de geheimen nog niet prijsgegeven
alle raadsels komen laten
zoekend verdwalen tussen de…
Voor de verre prinses
poëzie
4.6 met 14 stemmen
4.103 Wij komen nooit meer saam:
De wereld drong zich tussenbeide.
Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam,
Maar andre sterren zien we in andre tijden.
Uw land is zo ver van mijn land verwijderd:
Van licht tot verste duisternis - dat ik
Op vleuglen van verlangen rustloos reizend,
U zou begroeten…
Het verre licht
netgedicht
4.8 met 25 stemmen
25 lente
gekoesterd
die wij samen
hebben
ontdekt
op onze
geheime plek
wat luwte
en een paar
straaltjes zon
een enkele
nachtvorst
op de rulle
snel drogende
ondergrond
heerlijk om jou
dadelijk weer
te zien met een
handvol duin
en glinsterend
zee-natuur wind
schrijnend koud
en venijnig guur
maar in je
gezicht kaatst
het verre…
Op verre vlucht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
78 vlieg maar
pak de vrijheid van lucht
ga op verre vlucht
je kijkt me aan
ik zie je denken
terwijl jij daar blijft staan
heb je hand gepakt
we zijn gegaan
in afscheid nemen
op woorden
zijn we weggedreven
keken nog heel even om
twee mensjes liepen daar
maar hun geesten waren vrij
onbelemmerd vlogen wij…
verre reis
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
246 Gedachten
reflekteren gesprekken
met het geheugen
dat liefde leven is
toch is er troost
want
jij bent onderweg.
Wuestenbergs Theo…
voor een verre vriend
hartenkreet
1.9 met 7 stemmen
1.744 Ver weg en toch zo na
mijn hart straalt dank zij jou
schijnt als een heldere ster
en sprankelt als ochtenddauw
dromend over duizend armen
die jou en mij verwarmen,
koesteren, beschermen, behoeden,
wordt het mij al lichter te moede
"want alles heeft een begin en een eind"
ook dit verre wachten
en…
Een verre stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
140 ik zag je ogen
neergeslagen
je had van die dagen
dat je onbereikbaar was
waarop zelfs
je lach
een verre stilte
in zich had
toch keerde jij
je nooit
van ons af
omdat je om ons gaf
dan was er weer
het raken
in steeds opnieuw
contacten maken
het ontdekken
van je eigen plekken
in samen gaan
voor een gelukkig bestaan…
Verre horizon.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
184 gedachten delen zal,
nu nog alleen, straks
misschien met velen, of
dat de morgenstond er
nog zal zijn, waarin de
nuchterheid is uitgelicht,
het lichaam doorzichtig
naakt, valt dood bladgoed
van nerf en ziel op tot het
met lot doorweekte grond,
bekleedt een transparante
lauwerkrans mijn koude
voeten om die laten wortelen
in een verre…
Mijn verre vriend
hartenkreet
3.8 met 28 stemmen
1.857 Hij is mijn vriend
hier waar de zon
zo volop schijnt.
Een vriend waarmee
ik lach en deel.
Die me het spel en
de show laat zien,
de vorm van de rivier en
de kleuren van de hemel.
Hij laat me kennis maken
met het leven van tevredenheid en
leven in blijdschap.
Maar vooral
laat hij me hier
deel uit maken
van de golven
van…