Alle inzendingen over voet-prints?

Ik doezel dicht bij huis wat rond, te voet of op de fiets. Naar de boswachter en terug. Meer niet. Misschien betrap ik de waarheid nog, die immers niet ver verborgen ligt, alhoewel oneindig diep.…

gister ging ik nog onbestemd over wegen van verwachting thans weer over paden waar mijn zin wordt afgeremd en hoop wordt uitgeladen zo gaat het op en neer van momenten vol tevredenheid naar een tijde van pijnlijke doch menselijke in verlegenheid dat alles in wisselwerking met de parate rede en indrukken die schaven of warmte printen…

Bewaard voor tijd van leven Wel gekregen Nooit bekeken noch gelezen Geboortekaart Een zoon een broer Gekozen oude namen Dankbaar van God ontvangen Bevestiging na groot verlangen De laatste dag van t jaar geboren Leek een oudjaarsavondfeest Echter op de nieuwe morgen Gaf je reeds de geest Wederom een kaart Dezelfde namen Dezelfde prent en print…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

Wulps gehuld in het maanlicht flaneert de moeder aller kwaad Ontneemt de zon haar alzicht waar zij opnieuw ten onder gaat De voeten van Elgar schuifelen terloops in zandbakken leeg Hij dacht gisteren nog: "amkoe meer later" Nu speelt hij weer.…

Ebbenhouten voet gericht, naar voren wijzend, naar de kast, hoe het zou MOETEN ZIJN. pijn omdat ik weet, dat het bij ons NOOIT ZO ZAL ZIJN.…

je hebt even lente gedanst onhoorbare tonen raakten jouw voorjaarshormonen waar pril teer groende tussen zon en kou bloeiden juweeltjes kleuren in grauw danste jij op je eerste blote voeten om de warmte van zon te zoeken je gelukzalige lach tekende jou stralend lief tegen het opkomend wolkjesoffensief in het warme zonnereflecteren…

Een voet afgezet, ja verloren, en elders een kindje geboren... zo is er licht en duisternis, zo is er vreugde en pijn. En daaglijks gebeuren die dingen, ze laten je vloeken of zingen, maar mensen, ze moeten erdoor... We kunnen heel veel en heel weinig, we zingen of zijn vaak chagrijnig, maar leven wel ergens voor.…

Hij komt echter niet op vrije voeten omdat hij illegaal is.”…

en elke ochtend ontwaar ik haar in de sluimer van een steeg daar verzucht zij in armoedigheid hoe zij neerwaarts zeeg "och moedertje moedertje", fluister ik "zo naakt op vuile voeten geef deze strijd toch op om uw lief Heertje te begroeten." dan glinsteren haar ogen richt zij zich moeizaam op haar gekrijs verscheurt de stilte…

zacht is het gras voor voeten die dansen voorzichtig bloemen ontwijken om hun kleurig hart te bekijken wind vlaagt muziek fluistert woorden uit een eeuwenoud lied op een nooit te vergeten melodie jij bent geen ballerina maar een natuurdanseres die in gebaar lach en ogen met haar ziel de wereld verovert…

Diep onder voeten Gekronkel in de aarde Van blinde dieren…

in ver kijken gaat het lichaam wijken schiet zien tekort als ogen in wolken dwalen bepaalt kleur de horizon de grens waar lucht en aarde elkaar raken is een blokkade soepel zweeft geest over de belemmering vindt ruimte in buiten het universum trekt maar is varen op een door aarde gegist bestek met voeten in de klei is loslaten…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

ik sta op blote voeten, op zoek naar stevige schoenen om op door te kunnen lopen, om op de top te komen mezelf en me bagage mee te dragen, en me niet meer te laten verlagen ik wil niet meer dat het is zoals vroeger, ik wil dat het is zoals ik wil dat het gaat komen dat ik ooit ook ergens kan staan, dat ik niet meer naar beneden kan gaan dat het…

Wie zal het zeggen hoe het begon mijn schaduw in de jouwe jouw adem in mijn ziel gedragen door de wind op blote voeten…

depressievelden liggen op gespannen voet met het pannendak…

ik wilde je groter en meer duizenden rozen konden jou niet doen blozen heb je portretten de kleur van liefde en leven gegeven ieder pigment droeg jouw geur maar toen de hemel kierde zag ik voor het eerst wie jij werkelijk was je danste met blote voeten in het hoge gras straalde een intens warme madeliefjeslach…

de angels in het venijn met het inzichtelijker worden van het leven bleken de gegevens niet meer de basis te zijn voor het bestaan het strijden is gedaan de verlokkingen zijn in mijn geest gelegd door opvoeding en gemanipuleerd maatschappelijk besef nu straalt ultieme vrijheid in haar transparante pracht maar de wereld aan mijn voeten…

momentjes van beleven samen zittend rond tafeltjes soms als span apart in een stil verstaan wist ieder onbetwist van de tere plekjes, de traan onder houten binten was het genoeglijk praten rond kiekjes van nazaten het verre Canada kwam aanrakend, omarmend dichtbij er was zo jou, zo ik, zo wij ik plaats met voorzichtigheid mijn voet…

Bij Moskou denk je vaak aan sneeuw en ijs en aan die koele Slavische gezichten, maar volgens de recentste weerberichten is deze stad een tropisch paradijs. De dode Russen vallen van de daken, maar met de hitte heeft dat niets te maken.…

Vervolgens, het denken weer moe wandelt zij naar haar slaapplaats toe vlijt zich neer zo gaat het telkens weer, in een ronde cirkel rond met altijd wel;..haar ene voet nog aan de grond.…

elementen wilde zien, besteeg het helmgras naar de top, tuurden naar de kim en verder tot ons andere werelden invielen en naar de zilveren meeuwen keken om hun zwaartekracht te meten, de top van het duin was de troon, soms onbereikbaar en vol hoon, een zeewering tegen verdriet, om die eerste stilte te ontmoeten, de getijdenbries op zilte voeten…

mijn voet verzakt doorgrondend nog steeds niet de gang van een mol…

wolken witberen helder als ik de horizon aanschouw aan het verlaten strand alleen diverse vogels vergezellen mij op de wandeling er is een zoutzilte zeelucht dat zweeft in de lucht als een trotse veer ik wandel met voeten in maanwitte duinen met open grenzen dat maakt iets los in mij en ik herdenk: nu blijde de wonderlijke magie van…

Ze voelen zich thuis bij jou, mijn gedichten, met hun voeten op tafel, open en blootsvoets vertellen ze, geen woord vooraf, elk vers vers voor jou, zappend van liefde naar liefde, blad per blad.…

Een leven lang op het water Wat er daarna komt is voor later Goede tijden zijn het geweest Samen met de watergeest Daarmee word je heel oud Omdat je een leven lang van water houdt Het zit in je bloed Geeft rust en doet je goed Er komt een dag dan moet je het verlaten Een landgang genoot je met maten Eens zet je voet op vaste wal Het komt…

je armen reikten naar hemel handen een vragend gebaar gezicht opgeheven ogen vol adoratie lichaam ontmoeting klaar met stenen voeten vertrapte je mijn ziel alleen omdat ik op je viel in eeuwige golving stroomde mijn liefde langs jouw slanke benen maar jij koos de hoogte rees op uit de zee ik wilde zo graag met je mee…

’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn, de herders waken trouw over hun schapen, ze spieden in het rond en gaan niet slapen nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn. Dan breekt de lucht en engelen dalen neer. Ze blazen zich de lippen vol met blaren op toeters in een hemelse fanfare, getoondicht door de allergrootste Heer. Klaar klinkt…

Ik haat het niet: voetbal maar ik heb er wel een hekel aan: voetbal Voetbal betekent voor mij ´BALLAST´…