Netgedichten

netgedicht (nr. 13.587):

Vuile voeten

en elke ochtend ontwaar ik haar
in de sluimer van een steeg
daar verzucht zij in armoedigheid
hoe zij neerwaarts zeeg

"och moedertje moedertje", fluister ik
"zo naakt op vuile voeten
geef deze strijd toch op
om uw lief Heertje te begroeten."

dan glinsteren haar ogen
richt zij zich moeizaam op
haar gekrijs verscheurt de stilte
met een, "Val dood jij penozekop!"