Alle inzendingen over volkomenheid

voel hoe ik je vasthoud als woorden op huid niets is een schaduw onder het zandglas van spijt ik geef je mijn ritme nog liever dan lief als een lichtgolf van vogels door het nachtelijke tij en ik adem jouw schoot in kleuren van méér mag ik jou geven het windwarme leven als zee en als vrouw volkomen in jou…

In volkomen onvolmaaktheid lag de schoonheid diep verscholen vaak veel mooier nog dan woorden in gevormd spiegelglas waar ik mezelf in herkende in een ogenblik van staren als een toverboek waarin ik mijn geheimen wou bewaren maar dat jij voor mij geopend had terwijl je er uit las om mij er blad na blad te zeggen met een knipoog - wie ik was…

hoe volkomen teder glijdt haar vinger als een lichte veder langs mijn slapen laat mij maar nimmer meer ontwaken uit de onderwerping: roes van overgave zij is geen onbeholpen snelheidsovertreder waarin mijn derving struikelt over liefdegave in dit deinend schoon omvattende bos waarin ik simpel kan verdwalen door eigen wil en wens…

Gesloten ruimte met Vloer, plafond, muren, Een deur en een raam, Waarin ik in volkomen Vrijheid kan denken, Ademen, zijn, Dit is ik, dit ben ik, Dit ben ik helemaal, Een totale acceptatie Dat dit mijn wereld is, Alleen al een blik naar Buiten is genoeg om er Nooit meer heen te willen, Die deur nooit meer open te doen,…

minstens tien paar ogen hebben je gelezen minstens tien paar ogen hebben je gestreeld minstens tien paar hebben zich verbeeld jou te hebben ontkleed zonder dat je het je besefte zonder enige weet minstens tien paar zijn bijna aan jouw schoonheid bezweken ach vrouw jij wonderwezen zo wonderschoon en volkomen jij laat mij wakker dromen…

Volkomen liefde voor jou en alle leven zelfs voor de doden. Aanwezig bij mij ben jij het zoete geluk van altijd samen.…

in één klap stond de wereld, die tot dan toe de mijne was, stil nu draai ik in een onophoudelijke spiraal waar geen einde aan lijkt te komen van topfit naar een chronisch pijn patiënte die noch kan lopen noch rechtop kan zitten volkomen afhankelijk vroeger zo vrij als ’n vogel maar dat was vroeger…

ODE AAN DE BEDE Als je in letterlijke zin vecht tegen kolkende waterstromen van het wisselvallige leven voert de bede naar wie of wat dat ook in volkomen rust en ontspanning zolang vertrouwen boven water staat blijf zoeken naar het gewijde of daar waar je zelf voor kiest het licht tilt op met affectie © Laurens Windig…

Laat het bestaan Laat het blijven Tot het uit eigen beweging In volkomen vrede Weg zal gaan…

Volkomen weggevaagd, volkomen onverwacht als in een sterke zware storm beland op golvende zee, gedeprimeerd valt het sonore zware geluid, valt enkel mee..op zee.…

mijn schrift was ineens zijn krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik…

Lijkt de natuur zo doods, zonder luister, glimpt het sneeuwdek nog enig licht die volkomen rust is echter schijn want in de aarde wacht het zaad op de nieuwe dageraad....…

ochtenstond, goud tanden verbrokkelen knipperende ogen licht ligt onverstaanbaar over een verdeeld land, men bouwt een toren, horizontaal het oosten licht op firma Het Zuiden zoekt de Grote Beer de zee glinstert naar de horizon volkomen buiten westen een zon verdwenen de kleur is scharlakenrood…

Hangt daar Rambo in deel 1 bijna geheel ten dode op geschreven, klimt hij in deel 2 weer kwiek over de rand van het neerstorten En meteen alles volkomen vergeten op weg naar de volgende. Maar misschien bij 'fiscal cliff', denkt men iets te veel aan film. Het is echt veel gevaarlijker, evengoed geen echt ravijn.…

schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van volkomenheid…

Volkomen. Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht.…

De volkomen symbiose is de eeuwigheidsprognose die wij delen dag na nacht – onverwachtbaar, onbedacht.…

Het poëzieweekthema klopt in algemeenheid niet Het zegt: ~De liefde die begon met ’t zingen van een lied~ Maar 't kan in dit verband niet om sacrale liefde gaan Want door de jaren heen geeft heel veel jeugd ons te verstaan In ‘t zeer bekende spreekwoord dat volkomen anders luidt ~Voor dat het koor de zang inzet moet je de kerk wel uit~…

Maar er ontstond een magische ruimte waarin we eindeloos ons voortbewogen in volkomen harmonie en taal niet meer belangrijk was zelfs niet om gelukkige verjaardag te zeggen.…

Edoch, omdat het klare glas Der kunst volkomen kleurloos was, Vermoed ik, dat haar eigen aard Dit kleurenspectrum heeft gebaard, Dat steeds in 't klaar en nuchter wit Van mijne ziel verborgen zit.…

Volkomen ongeinteresseerd, legt ze haar benen op de stoel, té ver heen, om geïrriteerd te zijn. 't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd om te zeggen wat je voelt. Elke keer als je denkt, je leert ermee om te gaan, wordt je teruggesmeten. Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit, in 't écht je twee stappen áchteruit laten gaan.…

als iets voor de hand ligt zijn er meerdere mogelijkheden je pakt het met de andere hand je kijkt er met argusogen naar je keert het resoluut de rug toe je negeert het volkomen je gaat erover dagdromen je schakelt Openbare Werken in je geeft het aan de hond (die eet toch alles) je wacht tot het weg is je aait het paait het naait het je…

zicht op zon laat triestheid verglijden wekt nieuw verlangen uit de grond van mijn hart vrolijkheid slaat een tropische overmaat en ik voel mij volkomen gedicht voor winterse wroeging, woede en haat herken in pijn en blijdschap gekartelde randen van dit zijn scherper afgetekend dan in regentijd zie ik zomers de feiten en schijn…

Terecht de deur gewezen Volkomen terecht portefeuille inleveren Terecht geen "boegbeeld" Onterechte bewoordingen voor wederom mensen Die ons land moeten regeren.…

éénheid van zijn waar geldt: ik en de ander Als je geen angst hebt om te geven kun je volledig ontvangen en kom je nooit te kort Als je bang bent om te geven kun je niet open staan om te ontvangen Maar: Als je in waarheid bent zal je vrijheid om het leven te bieden wat je bent je verrijken en maken dat je je volkomen…

Stukgeslagen paden in haar leven sloegen kraters diep van binnen buiten was verleden tijd, beven meer en meer een innerlijke strijd Zo volkomen de wereld kwijt kon ze alleen nog maar zweven zweven zonder identiteit zomaar alles opgegeven Toch luisterde ze heel even toen iemand haar ontrukte uit vergetelheid door haar zijn eigen hart te…

Volkomen. Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht. ------------------------------- uit: 'Niets dat zegt', 2002.…

Leegte schept verwachtingen van volkomen te leven zijn. Geen ruimte werkelijk vrij van onbreekbare levenslust. De droom is een verzuchten van steeds weer nieuwe doelen. Geen tijd verschilt momenten die weerloos verder gaan. De feiten blijven onbekend voor de hand liggen beelden.…

Zoals dit ene blad losraakt vanuit de top van een beuk, in volkomen windstilte vallend, zich nog om en om wentelt in de lage zon van november met alle lente- en zomerdagen en nachten onder bruinverkleurde huid en ik het één meter boven aarde met vlugge hand van voorspelbare ondergang red.…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van volkomen…