Alle inzendingen over voor niks wachten

Ik moet wachten tot regen en wind de beeltenis verweert en tijd ze tot zachte vorm abstraheert Ik moet wachten tot de dagen en nachten herinneringen verdichten en hun poëzie mijn pijn verlichten Ik moet wachten tot ik me van jou ontkleed en uiteindelijk mezelf vergeet…

totdat het weer warm is, en in datzelfde zilte zand, tijd om te liggen is, te luisteren naar de golfslag, de meeuwen, een ver vliegtuig, een kind dat zich baadt en dat lacht, tot die dag komt, wacht.…

Ik wacht tot je voorbij rijdt en zie van verre hoe je uit de wagen stapt oversteekt en zonder verder omzien binnengaat. Ik blijf dan zitten tot de taverne sluit. Er zijn ook vele dagen dat je niet naar huis komt. Dan duurt het wachten nog veel langer, tot de taverne eindelijk sluit.…

of misschien is er altijd nog - dit wachten…

Als ik iets heb geleerd is het wachten wachten op de bus wachten in het hier en nu wachten op de tram wachten op de blues maar het meest nog het wachten op jou dat was het wachten vooral waard…

Ik wacht op jou, Maar je komt niet: Mijn ogen gericht Op de wijzers van de klok Die langzaam voorwaarts gaan, Maar jou zie ik niet verschijnen - De tijd verstrijkt en ik Word het wachten moe; Ik besluit het actieve wachten Op te geven, en leg mij Te ruste, sluit de wachttijd Buiten, heb er niets meer Mee van doen, Maar voor…

Ergens, hoog aan de hemel, in deze onmetelijke nacht, ben jij op weg... ... en ik wacht...…

De mens wordt wat "in de wacht" gezet, wachten duurt dan lang, 'een momentje alstublieft' het is echt een ware dwang. Melodietjes van allerlei terroriseren dan je oren, echt muziek die je verwacht op een begrafenis te moeten horen!…

Misschien is het tijd, maar ik aarzel om te gaan – of ben ik er al?…

het heeft geen zin nog langer te wachten er is een begin een einde, een nachtelijke droom alleen in gedachte als een soort fantoom maar wacht toch nog even zo kort als naderbij begeven zo lang als leven…

Leert het wachten mij veel te laat het wachten af en krijg ik extra tijd om te leven?…

vandaag valt in herhaling staat de zon in kunstlicht doden we tijd daartussen groeit stilte is alleen de supermarkt nog open en verstrijkt het ogenblik tot avonduren in een spiegel van kalm water waarin we de toekomst zien die op onze verte lijkt voorlopig blijven we afstand verlengen in overeenkomst met ons zwijgen -steeds afweziger…

In Nederland, is daar veel over te doen, wachten en nog eens wachten. Het is onvoorstelbaar dat dit gebeurt in dit land. Er zijn mensen die al een jaar wachten op het rijbewijs van het CBR. Het is toch echt niet te geloven, mensen op leeftijd en dan zolang moeten wachten.…

twee mensen wachten hoe doden zij de liefde in de tussentijd de aarde kleurt zwart het wachten van gisteren is verleden tijd een wachtend leven vervaagt de herinnering aan verloren tijd twee mensen wachten in hen zingt het verlangen ze doden de tijd…

laat me niet wachten in de ijskoude nacht als aangeschoten wild in het zicht van de jager niet wachten in het blakerend licht van de smeulende brand waarvan ik de hitte niet verdragen kan laat me niet wachten met verloren woorden die nog altijd weten wie we vroeger waren…

Ze leunt tegen de hemel aan zoekt langs lijnen van dromen de geur van honing zachtheid als zijde de zon die te voorschijn komt uit de nacht wacht en wacht zucht naar tijd der tijden ...…

Een bui: de mensen vluchten de ijssalon in -- en likken wachttijd.…

de stilte die bij je blijft en toen mijn natuurlijk instinct van vroeger werd aangesproken kwamen er mooie dingen vanzelf naar me toe zoals zelf de ontvanger is is mijn lichaam de maker een instrument om schoonheid te scheppen gerust te stellen respect te hebben rust te betrachten zoals liefde aandacht is en de kunst van het wachten…

Laten we wachten op de dag van morgen, op hetzelfde licht als vandaag en op de onbewogen stenen in de straat Laten we wachten op de vogel die gisteren overvloog, op tijdloze wolken in een heldere blauwe lucht en op de bomen van eeuwen geleden Ik zal wachten op het ogenblik in jouw ogen dat nooit voorbij zal gaan…

wacht tot het blad beschreven is de inkt gedroogd het suizen verdwijnt iemand uit zijn kamer komt de taal van oorlog dooft we de doden horen wreedheid weerloos wordt mededogen de sleutel en het koningswoord liefde is…

los van het papier aan het einde van de nacht de berg bereiken dan tot niets komen proef het genoegen daarvan kijk wat er gebeurt…

langs lange trambanen staren ramen als speurende ogen kraaien wachten op kantelen en op slanke draden tot de laatste halte die niemand ooit zag soms klimmen woorden als wollige dekens omhoog langs gevels van huizen en langs holle buizen eens dacht ze dat hij het was het rollen van het vehikel deed het ovenrooster tikken de kaarsen…

Nu niks meer in eigen hand. Alles wordt voor hem gedaan.. De kaars is langzaam opgebrand, wacht stilletjes om uit te gaan..…

Kijk me aan Ik voel niks Spreek tegen me Ik voel niks Schreeuw tegen me Ik voel niks Spreek vleiende woorden Ik voel niks Huil om me Ik voel niks Raak me aan Ik voel iets Maar het doet me niets…

De opkomende zon verdwijnt langzaam uit mijn hoofd Een dagelijkse portie rampzalig nieuws staat op het menu Mijn lege kladblok loopt een blokje om, half verdoofd De uitlaat van een rechtsprekende meester is verstopt Door een trillende neushaar achter een enorme olifant In de bergen naast een beek tijdens een safari gefopt Oftewel een Franse…

En nu na maanden wachten is het eindelijk zover 't geduld beloond, ineens was ze er een pracht van een roos, stond te pronken in de tuin speciaal voor jou: ja dat moest zo zijn! Zo zie je maar, eerst was er niks maar met een beetje geduld komt alles weer goed in verwachting gehuld!…

Ik wacht....ik zal 't zo wel zien weet zeker, komt wel goed als de dampen zijn vervlogen gewoon zoals dat ging voordien Ik wacht, maar wat er ook gebeurt geen enkel zicht doemt op ik poets, ik wrijf, nee niets, geen kop zie niks, geen blik die nu al zeurt Ik ben vervlogen in de mist niets dat zegt, wie ik steeds was ik zoek 'n vrolijke…

Wanneer we een emotie binnenkrijgen bij het kijken naar een film of ongeluk is het onmogelijk het droog te laten blijven dus laat ik mijn schaam- tranen naar buiten drijven. Immers, huilen mag?…

ik wacht…

De winterkoning schuilt in beukenhagen waar koning winter niet heeft toegeslagen de vorst hult zich in misten en in vlagen dat zie je aan de opgestoken kragen Wie dit 'vorst' noemt stel ik graag een paar vragen is het bij u min dertig, alle dagen en nachten? Dan moet u hem niet verlagen de thermostaat, de kou zal u belagen De vorst…