In Gent
langs lange trambanen
staren ramen als speurende ogen
kraaien wachten op kantelen
en op slanke draden
tot de laatste halte
die niemand ooit zag
soms klimmen woorden
als wollige dekens omhoog
langs gevels van huizen
en langs holle buizen
eens dacht ze dat hij het was
het rollen van het vehikel
deed het ovenrooster tikken
de kaarsen bijna doven
klikten de klokwijzers een kwartslag
omlaag. ergens valt een deur open
iemand komt 's nachts thuis
in Gent
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Graag gelezen, BKNWRM!