Netgedichten

netgedicht (nr. 36.149):

Een spiegel Mist

Of is het ochtenddauw
weg is mijn spiegelbeeld
ik zie het niet
niks, waar ben ik nou?

Ik wacht....ik zal 't zo wel zien
weet zeker, komt wel goed
als de dampen zijn vervlogen
gewoon zoals dat ging voordien

Ik wacht, maar wat er ook gebeurt
geen enkel zicht doemt op
ik poets, ik wrijf, nee niets, geen kop
zie niks, geen blik die nu al zeurt

Ik ben vervlogen in de mist
niets dat zegt, wie ik steeds was
ik zoek 'n vrolijke, nieuwe ik
een blije “mij” of is die waas een list....

Nee, dit heb echt niet zelf bedacht
elke dag en ochtend weer, die mist
altijd weer die vraag na elke nacht
waar vind ik nu een “zij” die naar mij lacht

En zie, komt daar tóch een spiegelbeeld
hoop dat zij vandaag mij niet verveelt
maar kijk, zie nu spontaan een glimp
komt goed, vandaag wordt het een mooie dag
ik zie haar....en zij lacht!