Alle inzendingen over wroeten

Onder de krakende karrenwielen van dromen, moest veel worden overwogen, Gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam is en zichzelf moet verdienen maar wegvloeit in de wind van een klimaat wat omslaat na een plotselinge blikseminslag en een lint van littekens achterlaat, Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen…

wind verstoof langs vele einders de vleugjes van hun vage geur droogte schrompelde de jonge bladeren bracht de plant weer tot woestijn mijn bloemen en hun schoonheid mochten er niet langer zijn wel stenen die ik keerde hun schaduwzijde bloot het vage leven vegeteerde toen ik het felle zonlicht bood ze wroeten…

kleur wind verstoof langs vele einders vleugjes van een vale geur droogte schrompelde de jonge bladeren bracht de plant weer tot woestijn mijn bloemen en hun schoonheid mochten er niet langer zijn wel stenen die ik keerde eindelijk hun schaduwzijde bloot het vage leven vegeteerde toen ik het felle zonlicht bood ze wroeten…

Rommel uit huizen mag zich ontmoeten in hoekig, ruikend duister onder de straat, zendt naar de buitenwereld wijze raad: "Hier klinke het aangename moeten: Laat het geschuif van de klep blij groeten wanneer de mond van ijzer open gaat, die niet wil dat er vuilnis naast hem staat, anders komen kleine speurders wroeten."…

In mijn hofje voel ik me vrij van tuinieren word ik blij het is hobby voor iedere dag ik wroet in de aarde met een lach ik werk met schep en heggenschaar snoei een takje hier, een twijgje daar net als mijn opa vroeger deed die kon het goed, als je dat maar weet ik hou zoveel van bloem en plant ik graaf met mijn handen in het zand en soms…

hij wroet zich traag als een mol door de tijd zij verteert het als een paling die door het water glijdt hoe je het ervaart en wat jij er uit haalt wordt door de tijd bepaald soms bij een opgeklaarde lucht zweeft hij door de tijd als een adelaar op z’n vlucht genietend van het leven soms als zij alleen maar donkere wolken ziet en…

In jou wil ik zijn, in de schede waar nieuw geboren wordt en geschrei begin is van leven, in jou wil ik wroeten met zinnenstrelende kussen je openen vlei je op mijn troon als ik Venus wieg. Het bevrijdende niets ervaren, is in jou zijn waar het brandt vuurzee van verlangen en de witte wolken van het kind ontstijgen uit zijn droom.…

De zon schijnt neer op blote voeten van de vrouw in lange rok die wroeten in de aarde door een lok van haar haren schijnt de zon.…

mijn gedicht is een gebrek aan woorden gevoelens wroeten onderhuids in het rond ik heb de geest niet maar gevoel bekoort me vanaf van ochtend vroeg het is nu avondstond de klanken janken door mijn hoofd en ziel dat nu eindelijk eens het kwartje viel ik zit te piekeren tobben en te zweten ik had het allang en grondig moeten weten de horizon…

Niet terugkerend op mijn schreden, sporen trekkend in het zand, wroet ik even in mijn verleden. Zomaar ergens, op het strand. Niet spannend, niet spectaculair, zwart-wit beelden gaan voorbij. Het leven, niet altijd even fair, het liet zijn sporen na bij mij. En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant.…

luister, in bedekte termen klinkt een laatste tureluur ik laat mij kennen bij stemmen zonder weerwoord het slijpen van briefgeheimen is van lange duur op verlaten hooivelden is geen vogel meer gehoord als ik daglicht ken, hoef ik niet in aarde te wroeten mijn zwijgende metgezel laat ik op volle zee achter misschien wel om niet zelf opnieuw te…

Ik zet het bloeiend goed weer in de grond Dus wroet ik met mijn vingers in de aarde Rondom de vaste planten in mijn gaarde Verdamme!…

En in de vrêege ziel van elkendeen, Waar klokkentonen beeldenvormen krijgen, Smelt al hun denken met 't geklep ineen… Ons klokke luidt het eendelijk geweld, Dat wroet in ons en nimmer bovenwelt, Maar ommeworstelt in ons effen zwijgen. ------------------------------------------------------------- uit:…

dromen, moest te veel worden afgewogen, gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam moet zijn, zichzelf moet verdienen moet maar wegvloeit in de wind van een veranderend klimaat inslaat als een plotselinge bliksemslag soms als bloementooi en uiteindelijk de littekens van verval achterlaat, maar in het binnenste blijft het wroeten…

van Pu- tin in de kiem gesmoord Het NAVO-lidmaatschap van bei- de landen Hieraan kan slechts Rusland zijn vin- gers branden Terwijl, feit, het pronkstuk van de Russische ma- rine is gezonken het vlaggenschip van de Russische Zwarte Zeevloot, het oorlogsschip 'MOSKOU', het Russische parade- paardje dat door Oekraiens vuur is gaan wroeten…

Welkom in het mysterieus en spookachtig mangrovebos Waar geigertellers twinkeleren paddestoelen wroeten onder aerdse gangenstelsels, beren zich tersluiks op weg begeven Luister naar het takgefluister ruisend in de indian summer griezelige anemonen zuchtend op hun zwalkenstelen Duizend schone millefiori jagen op een schapenvacht…

Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest. Leef de aarde, geef de aarde Zie de aarde: rood, bruin, zwart Schep de aarde, schenk de aarde Sluit de aarde in je hart.…

taal die hij voluit dan toch beheersen kon en wat dan nog hij wist het sommigen hij wist het niet sommigen stommige, hij en hij alleen en wat dan nog meer en meer hij heeft het begrepen ergens waar hij alleen met haar en hij voor haar wilde maar niet kon waar is er nog een wereld vol poëzie en niemand om te delen wat in hem wroette…

Godvergeten alleen wroeten wij in ondermaans massagraf.…

dichter word je als dusdanig niet geboren je wrikt en wroet je strak door je cocon een strijd die je ter nauwe* winnen kon met spinrag van je voet tot aan je beide oren ‘k strek me uit, vleugels drogen in de zon in een kil landschap dat me amper kan bekoren schreeuw ik het uit en bazuin het van de toren in ‘n koel en onverstaanbaar vakjargon…

Wie zal 't u aanzien die leproos van voet diep met uw wortels in verrotting wroet dat gij nog 's avonds klimt langs weke bladertrappen en boven uw mizerie met de sterren staat te klappen?…

Wie zal 't u aanzien die leproos van voet diep met uw wortels in verrotting wroet dat gij nog 's avonds klimt langs weke bladertrappen en boven uw miserie met de sterren staat te klappen?…

onder het laken op mijn hurken, liggend, omga met het mateloos snurken het is niet ongebruikelijk dat dit geluid mij doet kwellen en de slaap onderbreekt als een zwart baken soms mag ik er meerdere tellen het zal God zijn die mij pest en steekt en mij herinnert aan het vermaledijde moeten waar ik in dit verlopen etmaal had moeten wroeten…

en waarden met haar zelfverzonnen maatstaven verbloemen haar manier om regels systematisch te ondergraven ze leeft in alle eeuwen openbaar of in het geniep amusant, mooi en charmant haar stem verleidelijk diep maar onder al die aardse pracht borrelt en kookt het addergebroed dat vol overgave in principes van goedheid en eerlijkheid wroet…

hoofd was ik door oprukkend kapitalisme verdoofd rust uit de oertijd verkend door mijn hersenstam vertaalt zich onnavolgbaar in mijn hersenpan de oermens rukt op in mij met zijn streven om veiligheid te vinden bij het jagen en voedsel te kunnen vinden voor het leven en dat waar in een druk bestaan de wortels knagen opdat gevoelens zich wroeten…

Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud om vruchten vol voeding of gif te zoeten, blijven in bebloede veren wroeten, liefkozen dit offer voor dierlijk behoud. Aan de modderhelling langs de kleine stroom ligt een kale, bemoste tak, dun en lang, peinst weemoedig, verteert geduldig _ loom... Hij dicht zichzelf een zwijgende klaagzang.…

Ik ging de wereld in, opdat ontgind Wierd, wijze toekomst, die, in wording, wroette Diep in mijn ziel; door wetens waan verblind Glimlachte ik dan wel eens bij uwe groeten.…

Vertel mij waar de grenzen van liefde liggen De lach en zang van ’t stille hart Waar geen kwaad, angst of spot kan binnendringen Geen vrede door haat of jaloezie wordt verward Vertel mij waar de mensen, mensen zijn Die elkaar in liefde groeten Waar geen woorden vol afgunst of venijn In menselijke gevoelens wroeten.…

Ik regeer als een vorst over al het nachtelijk gespuis, over vele konijnen en talloze soorten muis die wroeten en woelen tussen gras en angstig schuilen in struikgewas. Dit alles is echter vergeefs en overbodig, al dat geritsel en gerutsel is onnodig. Schrikwekwiekend zwaai ik met mijn vlerken en verricht ik mijn koene roofdierwerken.…

Hoe is de taal bij machte te roepen, te duiden, te wekken zonder te noemen, enkel maar te wroeten in dat reservoir dat nooit voorgoed gevuld is, ook niet ledig is te gieten. Je wordt erin geboren, leert haar kennen zoals een vis aan water went en wemelt in de menigte.…