Labrador

luister, in bedekte termen klinkt een laatste tureluur
ik laat mij kennen bij stemmen zonder weerwoord
het slijpen van briefgeheimen is van lange duur
op verlaten hooivelden is geen vogel meer gehoord

als ik daglicht ken, hoef ik niet in aarde te wroeten
mijn zwijgende metgezel laat ik op volle zee achter
misschien wel om niet zelf opnieuw te moeten,
te hoeven, maar te neigen naar gewoon zachter

de klaarheid behoeft geen nader betoog
in het onbegrijpelijke hou ik mij staande
daar zit mij voorbij de dag nog iets hoog

het gemoed dat ik eerlijk waande
is geweken met een grote boog
voor de stormnacht die mijn weg baande

gemoed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 105