Alle inzendingen over ziekbed OR ontglaasd OR gapen

Het zijn mijn dochters en mijn zonen Die nooit ter wereld zijn gebracht En dit denkbeeldig nageslacht Schept er vermaak in mij te honen: 'Dat jij ooit bij ons in kunt wonen Als je als grijsaard bent ontkracht Dat wij je ziekbed dan verschonen En zorgen voor je dodenwacht Om jou afdoende te belonen, Nee vader, dat had je gedacht!'…

Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in de wond te wrijven.…

Je droeg me negen maanden met liefde onder je hart pijnlijk was mijn geboorte bevrijdend mijn huilende start Je voedde me op als een kind die van haar jeugd genoot gaf me bijna alles wat ik vroeg terwijl je mij de slechte dingen verbood Je leerde me lief te hebben en hebt me respect bijgebracht zat vaak aan mijn ziekbed ook in de donkerste…

Als eens het gapen zijn onwederstaanbaarheid gelden laat, komt dat veelal door de roes.…

Na haar ontwaak, verdwijnt de slaap en rest er slechts de poëzie De gaap met de dageraad, de haat jegens haar mijn gedachtes, de woorden Zullen nimmer verwoorden; de indruk die zij achterlaat……

Een week erna liep ik nog steeds te gapen. Wie zulks bedacht heeft, is niet uitgeslapen, die wijziging is tegen de natuur! Ik ben geen Pow-fanaat maar ik bepleit een referendum over zomertijd -…

Een kijker ging flink zitten gapen, stond op en zei: ‘Vrouw, we gaan slapen!’ Met oorlog op ’t ijs gebruikt hij, heel wijs, de afstandsbediening als wapen.…

het scherm lacht vooral neuzelt onzin van de straat slaat zwart als het gapen overgaat wie blaast er nieuwe adem in het lijk dat sterft van verveling wie stelt de dood nog even uit?…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Opnieuw m'n mond open, om te gapen, waar was ik nou alweer gebleven? Bijna twaalf uur, de avond naakt, daar is ie eindelijk...Klaas Vaak.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Heel simpel Ik pimpel Mijn nacht naar morgen Verdrink de zorgen Geen zoenoffer Ik duik in mijn koffer Rechtvaardig mijn slaap Met welgemeende gaap Want, wederom Heb ik u gelezen Recht buigt krom Bewering onbewezen…

Eerst was er het vergeten van kleine dagelijkse zaken die langzaamaan verergerden en jou verdrietig maakten Daarna ging het wat sneller en kreeg de ziekte vat op jou, onze sterke moeder die nooit een ziekbed had.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Wat is het heet, want zelfs de mussen gapen, ze vliegen niet maar zitten moe op 't land; alleen de mensen hebben geen verstand en denken zelfs bij nacht nog niet aan slapen; ze klagen maar alleen over die hitte, vergeten dus ook nog van stil te zitten.…

Zag zijn gedrongen gapen naar adem. Ik beleefde zijn mompelend spreken. Onhaast verstaanbaar, onteer in geloof.…

De agent raakt eigen ordetekens kwijt Tattoo’s en piercings worden nu geweerd Want je moet wel kunnen zien wie demonstreert En wie de stoet in goede banen leidt Geen symbool meer dat de burger aan kan gapen Een politieman draagt immers al een wapen…

Politici met lauwe levenslust Ze keren terug van ’t wekenlang’ reces Het onderwijs -iets eerder bij de les- van even rust tot spoedig uitgeblust We gapen straks naar bruinverbrand’ iconen Kan Pellè óp tegen de godenzonen?…

Ik wist het al, maar onderzoek wees uit: Geniet volop van fraaie Franse flessen Eet pure chocola en blauwe bessen Dan krijgt u ook een gave jonge huid Al onderdruk ik nu alweer een gaap Van deze wetenschap krijg ik zo'n slaap…

ik schilder snachts mijn dromen bloedrood op de muur ik schreeuw en hijg angst en waanzin zijn penselen in het donkere uur schemering toont mij de wonden die gapen in het eerste zicht ik heb de dood niet overwonnen in beweging zucht het leven licht…

Met mijn mobiel naast bed kan ik niet slapen Niet slapend grijp ik snel naar mijn mobiel Mijn vriend vindt dat maar achterlijk gepiel Want daardoor ben ik dag en nacht aan ’t gapen Hij wil dat ik in bed je weet wel doe Ik heb geen smoes meer nodig, ben te moe…

pertinent om weg te kruipen want kruipen heb je al te vaak gedaan je hebt beslist de strijd eens aan te gaan al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen je weet: nu is het pompen of verzuipen een engel heeft ook vleugels om te slaan de verre diepte laat zich luidkeels horen er daagt een wereld die geen mens nog kent de sluier op het ziekbed…

mooie dromen als ik slaap rode wangen als ik gaap ik vind dat je het moet weten ik zal je nooit vergeten ik ben verliefd geworden zonder dat ik het wou dus neem me niet kwalijk dat ik van je hou schiet een pijl door mijn ogen maar niet door mijn hart mijn ogen zijn voor iedereen maar mijn hart is voor jou alleen…

Op de vleugels van de wind ben je meegenomen naar de andere kant van de horizon waar je licht en liefde vindt in de moederschoot van de hemel terug naar de bron waar je in eeuwigheid verder zal dromen.…

Ben nog lang niet bij de les, en gaap als ik sloom voor me uitstaar. Ik moet nu toch echt naar kantoor en kijk nog even op de klok. Er is toch iets waar ik me aan stoor want door mijn lijf gaat een schok. Het is verdorie pas vier uur. ik had de wekker verkeerd ingesteld Ga weer naar bed, lichtelijk overstuur.…

De Dood, die onbekend en onbemind, Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan, De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan, Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt, Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan De laatste hand hij leggen zal, een kind Dat hem herkent en glimlachend bemint En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan.…

duisternis het nachtlicht waakt wel, maar vergeet te schijnen snel verdwijnen binnen slaap een wijde gaap en dichte ogen mogen geen verklikker zien mijn huivering eet angst mijn hart de mooiste uren maar wat naar is, duurt het langst en ik ben bang…

. --- GAAP---…

helling op over afmattende zwarte paden in onberekenbare wind door huiverende duinen terwijl het bedrog van té wit voorjaarszonlicht bang maakt dan helling af voorbij flitsend gapen langgerekte grauwe gaten opnieuw té hard in de remmen…

De buurt leek anders op ochtenden, dat we de meester juichend in een ziekbed lieten zakken en over het schoolplein in vrijheid raakten. Stratenmakers brachten spontaan muziek, huisvrouwen regeerden over vuilnisbakken of strooiden zeepsop.…