Alle inzendingen over zoektocht OR doolhof

Haar leven was een zoektocht De zoektocht naar geluk Maar alles wat zij in haar zoeken vond Liep elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het…

Zijn routeplanner richt zich op het doolhof van verlangens. Vind dan maar eens de weg naar huis terug.…

Ik bezoek Ikea voor de lol al maakt hun doolhof mij horendol. Hoe ik draai of keer toch is telkens weer mijn karretje bij de kassa vol.…

Verdwaald in een doolhof vol klanken, Murmelend, dan weer uitbundig. Ach merelman, als je eens wist, Je bent een groot componist.…

Het doolhof van haar laatste leven Zij geraakte er niet meer uit Wij geraakten er niet meer in Wij hielden zielsveel van haar Dat is wat ons nog bindt Over haar plotse sprong heen…

ik moet het mezelf steeds opnieuw bewijzen dat ik het allemaal dragen kan al weet ik dat ik straks mijn eigen ik weeral verlies in een reeks vragend denken over... ik breng nu offers in een poging het denken en voelen te beheersen een kwestie van zwakke punten te mijden een wachten op het moment dat toekomst weer lacht in het licht…

Als je ooit nog vleugels krijgt, stijg dan op en volg de stem die je de weg wijst naar mijn hart. Klop dan 3 maal, zodat ik weet dat jij het bent... en dat je veilig bent geland en mij gevonden hebt.…

Steeds blijf ik aan de andere dan de goede kant steken Waarom zou ik dan nog hopen op hoogtepunten na elke val Hier ligt Nergensland waar je rondzweeft zonder ergens aan te komen Daar ligt Niemandsland waar je ronddwaalt zonder ooit iemand te ontmoeten Waar ligt Niemandsverdriet waar vreugde altijd een synoniem is van…

De natuur bloeit aan onze rug groene parasiet, verscholen paradijs. In herfstig getreur graven we ernaar. Daar schiet het beschut op naar voren. Zij draagt nu de sterren in blinkend koele knop. Nog gaan we voort. De wolk barst, waait de hemel weg. Bedeesd en statig wiebelen zij heen en weer, gezegend zijn de takken die mijn ogen openen,…

Terwijl de bladeren hun bomen verlieten trokken zij eindelijk hun wijde wereld in om echt te zoeken naar zichzelf in stormen en regen met pijn en alleen Hoe vaak moet je jezelf tegenkomen voor je ik gewoon een bekende is die je begroet zoals de morgen wanneer de nacht niet verzwaard was met de dag die niet verwerkte wat verdronk in de grote…

In het einde schuilt tragedie begin is altijd daar waar geluid de waarheid overstemt stervend gebaar de late nacht ontkend licht de schijn van opnieuw beginnen samen gaan tot eeuwig minnen.…

toe, laat me nog maar even argeloos dit liedje van verlangen zingen zo onbevangen roekeloos onwetend van bezwaar los van mijn cynisch commentaar naïef en ongekunsteld laat ik de woorden klinken ver van het schampere, gretig en niet zo onaantastbaar nu ik het waag mijn hart opnieuw een kans te geven te zingen voor de liefde opnieuw op…

Stille stem van het woord van niet zijn en wel zijn zal in de naad gespleten worden waarachtig het stijgt me op de lippen het warm te zeggen hoe lang nog duren uren kleuren gegooid tegen de regenboog blijven dan nog mens spreek van geen begin zeg van geen eind geheimhouding trilt in vertrouwde klank geeft nieuwe woorden met bestaande kleuren…

Om hoe mijn vader me leerde fietsen op die zwarte tweedehands, voor twaalf gulden vijftig gekocht van Flip, verderop in de straat Om hoe mijn vader me leerde de wormen op het haakje te doen en me zei niet te praten bij het vissen met de dobber Om hoe mijn broer me leerde mijn handen met zand te wassen om zo de palingen die we vingen…

kleuren hebben mij bedrogen zonet was het water nog blauw dat ik dronk uit de bron van spijt nu, een vluchtige herinnering later, dorst ik naar ondrinkbare hoop - niets is wat het lijkt wat overblijft is ondeelbaar…

je aan de noodrem trekt maar een noodstop in een doolhof klinkt niet als een aantrekkelijk perspectief je kunt ze alleen maar volgen die grillige gedachtengangen proberen te blijven denken: ik zoek dus ik besta nog…

Ik kan proberen te wijken of al doende trachten mijn zinken om te buigen naar niet-drijven, als concessie aan neerwaartse stroming, zodat ik zweef in hangwater, opwaarts verblijf in thermiek en langs warme celwanden zicht heb op buitengaatse zilverstranden en hafkusten. Ergens toch moet de bodem vaste voet aan grond bieden, hoewel…

er is geen taal om uit te drukken wat naar het ontastbare tast alleen het zoekend hart dooraderd met ademzucht dat nooit vindt wat er altijd was dat naar heimwee neigt zonder het land te kennen of zelfs maar de naam te weten…

Wat beteken ik in dit breedspectrum universum Liefde, waarheid of dromende afwezigheid Eiland niet gevonden waar gedachten Vrijheid impliceren Hartenkreten zo onbegrepen resulterend in knagende pijnen Bevestiging en beweegredenen ver zoek Vrouw speeltje of wezen met ratio Wijde natuur muze of 'fabrieksinstelling' Ziel helend of net destructief…

ik keek je na je blik verdween in vele ogen ik riep je naam ruggen bleven blind hoofden stil gebogen ik mocht je schimmig kussen tot de wellust kwam dan ging je weer je eigen gang ik vrijde met je schaduw tot het licht onze naaktheid bedekte en de zon liefde scheen ik zocht je en wachtte verloren jaren, ongezien ben je er…

Ik wil je niet verliezen in een stad vol onbekenden in een doolhof van mensen ik wil je niet kwijt aan een vreemde onbekende aan een mysterieuze ander ik wil je niet opgeven ik wil ik wil enkel jou…

tig tatoeages, geen plek nog herkenbaar in dat labyrint ben ik op zoek naar die lievelingsbloedverwant diep in dat doolhof huist immers mijn kind…

'n wrat 'n paradijselijk doolhof bezongen in de geest door lieden die zich verdrinken tussen de verlengde huidtepels van Moeder Aarde je moet in Jersey zijn geweest…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

in deze doolhof van letters zoek ik naar een gaatje om u een stukje buitenlucht te tonen of een kinderhandje dat hoepelt. ik kan wel schrijven akst mik strlos en bedoelen dat ik niet te spreken ben maar men zal toch binnenkomen ik moet verstaanbaar uw werkelijkheid ontvreemden als een zakkenroller.…

de toppen van herinneringen, doemen de schimmen op van het verleden, peinzend tuur ik naar boven, om te ontwaken - op de door de tijd - versleten treden en op een mistige winterdag, verlaat ik mij op de dromenmaker die ik op de helling zag, ‘zeil ik ab ‘ langs versteende gletsjers, om uiteindelijk op het gladde ijs en door het doolhof…

Het leven is een groot doolhof. Maar probeer van alle fouten te leren. En de rechte weg te gaan en wees eerlijk. Voor een heerlijk en goed bestaan.…

Ik weet hoe regen smaakt en bitter kruid in mijn tong snijdt – alles wat eetbaar is geproefd en vernietigend verwerkt tot een hof van herinneringen met paden liefde naar perken vriendschap en bedden ondeugd staken boosheid, vijvers verdriet en een stinkende composthoop van mislukkingen en verlepte idealen het klinkt ordelijker dan de doolhof…

Muziek doorkruist m’n hoofd stuitend op een doolhof van oneffenheden In een wirwar van onzekerheden Op zoek naar een helder zicht met minder rafels en een beetje meer licht.…