Alle inzendingen over Reis

Kijk naar de hemel kijk naar de sterren laat je inspireren laat het licht verhalen vertellen reis van land tot land van dorp naar stad tot aan de magische zee kijk omhoog luister maar mee de zee vraag om verhalen die bestaan sprookjes land wandelen door de bladerlaan er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan…

wassende licht tegemoet te gaan het is alsof het verdriet en twijfels van het laatste jaar achter me wegstromen, zoals de schaduw van Balthasar voor de eerste keer in mijn leven ben ik vrij vrij van de wereld voor mij en van de verplichtingen achter mij een groot deel van mijn opdracht is gedaan ik ben nog jong, geef Balthasar de sporen reis…

door tot op het bot grijze nevel nadert de grote stad spreidt zich uit met diepe zucht onheilspellend schijnt het dwaallicht tikt een rijs zachtjes tegen een zerk klinkt geritsel van bladeren dichterbij daar gehoor het overneemt van 't zicht penetrant de geur van vergetelheid onder de voet gelopen zielen die wij eens ter ruste legden op reis…

vergankelijk bestaan, slechts de spreker in mij dept het bloed met woorden die de leegte omarmt geen reizen naar het ontstaan van leven waar de dood zich vergewist van het eeuwig dragen van dit maatpak dat kleurloos de streepjescodes accentueert de blauwdruk, gesneden op het scherpst van de ziel sterft met een verlangen die ik meet aan de reis…

het is alsof alles ten einde is: want één hart blijft thuis en één hart gaat op reis maar geen van twee vindt het Paradijs.…

Zaai de paddenstoelen in mijn herfstig hart als ik naar onbekende oorden reis, verstrooi mij in de sporen van de golven van een bloemen oceaan en zal ontwaken voor het naderende einde, laat mij zwarte aarde eten indien ik in de armen stijg van een argeloze orkaan, die mij aan de geparelde zwijnen voert als aandenken wat voor…

Stuur ik een boodschap, hol ik naar de andere kant de post tegemoet, hang over de leuning en zie mijn woorden voort drijven, weg, op reis: brief aan de volgende brug. Maar soms komt aan de overkant geen teken meer. Heeft het water mijn bericht verdronken?…

Als een boemerang keer ik 360 graden om de onbeantwoorde reis te realiseren zoals haar virus manifesteert als een worm.…

Onze toekomstplannen zouden wij omarmen we hebben een ticket voor leven in ons paradijs waar we hartstochtelijk in rust kunnen wonen we zullen accepteren dat het gaat om één enkele reis.…

Het heelal is een grote toverbal daar waar het stof van de geest in de sterren overgaat daar waar het onbekende deel van het bestaan van de reis van de mens bestaat daar waar het begin en en einde van het leven ontstaat in de kosmos vanuit het diepe begin de zin is het gezoek en het gevecht erin het lijden is de schaduw die als een donkere…

Waarheen ik ook loop, altijd komt er een eind aan mijn reis aan de kust van een zee waarin het land uitmondt met uitzicht over oneindig vruchtwater dat leven geeft ieders bloed doet vloeien en jouw zaad draagt door geulen, over bergen en dalen naar het hiernamaals, het vult mijn cellen, mijn borsten rond van vreugde lest mijn dagelijkse…

Enkele reis hemel, hoe vertaal je dat? Hoe kom je daar ooit mee klaar? Hoe verklaar je dat?... Goletta was en is zoveel enorme liefde. Wedden dat dat niet voor niets is!...…

Een teken kregen ze niet van boven tijdens hun lange reis. Ze vonden niets van wat hen was beloofd. Ze zijn nu uitgeblust, moe van het geloven.…

het zijn de bekken die mijn keel nog beknellen dan zonder naam want namen zijn de onrust stokers van mijn geest de weg was kort, doch hoekig in de gemeten vlaktemaat , te lang reisde deze reis met als doel het niemandsland het licht was schaars doch priemend op mijn toen nog onbevlekt vermogen om te zien of er welkom op het cocos…

Zij hield van hem, hij hield van haar Ze hielden van elkaar Zonrode haren, klein van stuk Zo voelde dus geluk Hij nam haar mee naar Londen, Parijs Hij nam haar mee op reis Zij liet zich leiden aan zijn hand Ze voelden zich verwant Toen sloeg bij haar de onrust toe Iets klopte niet van binnen Ze viel op vrouwen gaf ze toe Toen sloeg…

Met jouw zusje Van anderhalf jaar En jou Onzichtbaar In mijn buik Op de fiets Naar het strand Naar de zee Waar ik Mij zo thuis voel Mijn hart en ziel Liggen daar Verbonden En jou Onzichtbaar Vreugdevol In mijn buik Verwelkomend In mijn Hart en ziel Jouw weg Was niet De levensweg Bij ons Op aarde Jouw weg Was de reis…

Ooit sprong de vonk Al werd het niet geloofd Het vonkje doofde niet Maar was, en bleef We zijn het niet kwijt Nóóit verloren geraakt Toen was daar de tijd De woorden geschreven gewaagd Uitgesteld verlangen Wegen te ver gegaan Zielsgebondenheid Eindeloos verbonden Waar het altijd was Kwam het samen En de reis gaat…

Waterval van klatergoud surrealistische dromen steeds dezelfde muziek en de eindeloze stad Mijl na mijl aan grimmig asfalt rolt langs mijn oude wielen ik en mijn Cadillac wij zweven rustig verder Een hand op het stuur de zon raakt de einder werpt zijn gouden licht dit is de wijd open wereld Mijn reis gaat verder geen eind is in zicht…

lieve mensen en kinderen zeker dezen niet vergeten nu moeten jullie allen weten de overledene gaat een gigantisch mooie hemelse reis maken volgend het goddelijk licht omarmend door de schitterende engelen wijzend naar het ver gezicht verlatend de aarde daar waar vreugde was maar ook pijn en verdriet zeker wetend de…

laat je los, ga voorbij net als eerder weet te overzien, gemak jezelf keer om en deel alle twijfel laat je bevloeien met twinkelend water laat je verwaaien om lichter te zijn dan lucht en wolken keer terug naar de handpalm van het kind reis door een vergeelde atlas of herken hen die niemand meer kent ontleed de som der delen maar wacht…

Het tragische aan ruimtereizen is dat je nergens komt; een baan om de aarde, een vlag op de maan. Aan bestemmingen geen gebrek, het is alleen zo groot en leeg dat groot en leeg de woorden niet meer zijn. Je reist te traag, je leeft te kort, je bent van stof en niet van licht. Toch zit ze naast me op de bank, ze zoekt een man van buiten…

Ik begeleid je op je laatste reis, hier op deze wereld En geloof, dat ik jou ooit weer zal ontmoeten.…

een reis om nooit te vergeten zou het worden, samen de wereld rond, jij en ik.…

._ Dat is voorspoedig en mag in de Krant; Zeventig dagen, ik noem het een reis; Wie er niet bij was, dien maakt men 't niet wijs; Aanstaanden Zondag bij moeder de vrouw"_ Wordt dáár de lucht in het Westen niet grauw?…

Met blote voeten wil ik je beklimmen en in die reis kom ik van alles tegen. Af en toe eet ik wat van je blaadjes en knabbel ik op je takjes. Heel liefdesvol en dat stilt mijn honger, alleen mijn verlangen blijft en lijkt te groeien met de dag. Daarom wil ik je klimmen en dat gevoel ontstond al toen ik je voor het eerst zag.…

Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend naar de dood, ben jij dichterbij dan ooit. En toch nooit zo dichtbij dat je niet los kunt laten.…

voor Marjolijn bleek als een edelman trek je door het landschap zonder god of besturingssysteem zonder licht op je fiets maak je de reis naar het einde van de nacht je merkt niet hoe de nieuwe morgen vrolijk is geen aanstoot neemt aan je wrange heimwee naar het mysterie van de roes de nevels van de zoete waanzucht hoelang heb je…

Maar lieve, zeg een reis, Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis? Het vrijen eist verzoek. Geen Echo zal der kwelen Dan als haar iemand vergt, en dat met luider kelen; Wel, tijd dan aan het werk; want ziet! een rechte Maagd En komt niet ongenood, en geeft niet ongevraagd.…

Wilsbekwaam, geworden Wijs, reis ik over deze Planeet genoemd Aarde, die De meeste van haar, zo niet Álle schatten, inmiddels Prijs heeft moeten geven aan Grijpgrage handen van Gretigheid die in 't geheel Totaal geen waarde hechten aan Uitputting van bronnen die De Bol nog draaiende houden Tot de wereld en haar bewoners Buitengewoon…

Ik denk dat het zo wezen moest dat jij vertrok op die vreemde reis waarvan je nooit weerom komen zou.…