Alle inzendingen over aandacht

de gemeente was zacht en begrijpend warm in aandacht en vol hoop op een toekomst met bloemen zij kende de seizoenen van winterse kou en schraalheid tekort voedsel het bidden op onbedekte knieën toch bloeide ook de lach als lente bloemen bracht de verlosser weer in verrijzenis terug met zijn overal heen reizende discipelen…

reizen in mijn hoofd na een doorwaakte nacht is grilliger dan ooit te snel te veel flarden gedachten slaan op hol ontbijt is nu een hindernis de trein die dendert door tevreden ontevreden vrienden, familie absorbeert aandacht ouders' zilveren bruiloft die weer bovenkomt lang zouden ze leven in de gloria, nu nog steeds de…

Als je mantelzorger bent kan je leven soms zo eenzaam zijn vind je heel veel onbegrip en dat doet behoorlijk pijn Als je mantelzorger bent werk je fulltime dag en nacht leef je in onzekerheid maar bezit je toch veel kracht Als je mantelzorger bent heb je vaak geen eigen tijd doordat je alle zorg en aandacht aan hem of haar hebt gewijd…

ik heb de massa’s gezien blij de gezichten vlaggen en leuzen om de aandacht te richten het samen verbroedert een leider die moedert zijn maten op weg idealen op spandoek gezet ineens is er drukte gedrang van de kanten het eerste vluchten uit het benauwende zuchten in blinde paniek mensen die vallen niet op kunnen komen vertrapt…

Zoals zo dikwijls aan haar denkend, sluit ik het boek, waarin ik las; en ogenschijnlijk aandacht schenkend aan blauwig bloeiend juligras wil ik 't geheim - haar goedheid - weten. Ik vind de woorden, die ik zoek in een klein, oud, bijna vergeten versleten catechismusboek.…

ik wist vaag uit overlevering dat hemel bestond informatie was schaars met verlangen kon ik soms kleine stukjes vangen ze smaakten naar meer maar in de tijdsverdeling van leven had ik er te weinig aandacht aan gegeven tot jij de deur een kiertje open deed mij liet zien wat ik allemaal niet heb geweten het was de openbaring…

Haar ogen spreken waarheid terwijl leugentaal de mond verlaat en zinnen, niet meer bij zinnen, schamper zwart wit laten verdwijnen in grijze rook zonder enig vuur gebonden aan handen lopen voeten die paar laatste passen nogmaals zwakzinnig tot het einde wordt alles weer hergebruikt en roept verlangen intens om aandacht bedrukt spreekt…

Ik blijf maar aandacht aan je schenken En ik weet je reageert niet... Waarom wil ik alles van je weten Als jij je niet eens voor mij interesseert. Waarom ben ik helemaal door je bezeten, Terwijl je elk contact met mij afweert. Zal ik ooit weten waar ik sta, Ik hoop dat ooit Waar jij gaat, ik ga.…

Ook dit jaar gaat veel sneller dan ik van een jaar verwacht en ga op zoek naar al die vervlogen dagen van weleer Met de tijd zelf is niets mis maar ben niet altijd bij de tijd ontsnapt soms aan m'n aandacht en hij gaat zonder mij voorbij Wat ik niet bewust meemaak en mij niet kan herinneren doet de gevoelsduur verkleinen Doornroosje…

ik weet met een lach dat ik ooit god ben geweest tenminste dat heb ik altijd gedacht als ik lig in het gras en speel met de wolken die in kleur en vorm de hemel bevolken praat tegen bloemen die wiegend op wind mooi staan te zijn hun harten openen in aandacht voor mij bomen hoor die in hun donker ruisen dissonanten uit melodieën kuisen…

zij brengt stilte mee in haar verschijnen een gereserveerdheid waarin de lach langzaam lijkt te verdwijnen de causerieën over allerhande en niemendallen verzanden al snel men kijkt verbaasd als zij kordaat de kring in gaat aandacht vraagt met ogen die iets spectaculairs beloven haar zachte stem boeit van begin tot end als…

Aandachtig luister ik, naar een stille stem, een verzameling van geluiden. Afwijzend blijf ik staren, onverschillig in een dal. Roerloos sta ik hier te wachten, daar beneden zonder golfslag, in een met sfeer verlichte hal. Teneergeslagen ga ik zitten, op een met lood versierde stoel.…

Ik moest weer aan je denken Iets wat ik al tijden lang niet doe Wat aandacht aan je schenken Al doet het er niet toe Het was iets kleins, iets positiefs In zekere zin zelfs mooi Iets snoepigs, fijn, iets zachts, iets liefs Van een onberispelijk allooi Een moment dat ik weer even dacht Ook dat was jij die tijd Dit had ik echt nooit meer verwacht…

Jij bent betrouwbaar, jij bent eerlijk, Jij geeft me aandacht, dat is heerlijk. Als ik verdriet heb maak jij je zorgen, Ik voel me dan bij jou geborgen. Jij bent geduldig en houdt van mij, Als ik je zie,maak jij me blij. Jij bent begripvol,bij jou is mijn leven hoopvol daarom dat ik zoveel van je hou…

Plooien in het witte kleed vindt men niet terug in haar gelaat; zij is de schoonste van het plein krullen langs de slapen hangen fijn dansend boven schouders naar achteren in wrong gevlochten bewegen van de aarde rond de zon laat leven bries verlegen langs haar ogen zucht de schaduw, zij niet alle aandacht wenst destijds viel Sculptura…

heerlijk dat ik haar stemmetje zo herken het is alleen voor haar niet voor te stellen waarom ik nu niet bij haar ben Liefje, kijk 's om je heen ik ben het zonlicht in je gezicht je bent nooit alleen doe je oogjes maar 's dicht Ik ben jouw maanlicht bij nacht ik ben de droom die jij beleeft ik geef je eeuwig mijn liefde en aandacht…

Elke trilling van het blad eist aandacht op. Ik heb het wel gehad, ik overweeg desnoods een totale denkstop. Is er iets anders dat het bloeden stelpt? Ik heb geen ruimte meer om over zaken te verhalen. Nu niets meer helpt, wordt het tijd om gedachten te vermalen.…

Elk grassprietje luistert eerbiedig De aarde ademt stil en aandachtig. Het kleinste bloemetje bloeit open Een miertje hoor je lopen. De hemel straalt warm en fel, zomer Lippen snakkend naar adem en prevelen om meer. Dansende vormen komen tot extase Bestaat er nog een mooiere fase? De avond breekt dan aan Ik zie de volle maan.…

Het gegeven Dat mijn leven Kostbaar is En kort Doet mij denken Aandacht schenken Voert mijn pad Naar waar het hoort Maakt het blij Brengt het zelfs mij Uiteindelijk naar het licht Met dien verstande Hou ik voorhanden Dat ik mij focus En ook richt Op grote lijnen Negeer het kleine Inzicht krijg als mens Doet het verzengen En verschroeien…

het kleed van storm, puur damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl…

Hoe ook - het meubilair verdween van wat toekomstig huis wou zijn in haar: geen kamer meer met zon en zang, geen schaapjes die op het behang een kindje tellen zou, geen toegekend belang aan elk gebaar tot aan de afwas toe die neuriënd van simpel stil geluk en liefde voor elkaar, ach laat ook maar, die aandacht voor elk ding. --------------…

Handelingen worden trager door de echo van wild verlangen even dringt de mens door in het duister van de herfstnacht, geheimen openbaren zich in diepere dromen dan ooit denkbaar in stilte bomen maken zich klaar voor de herfst in aandacht van zintuigen om het onbekende te verkennen met gedachtetekeningen die alle verbeeldingen van liefde…

Heer, ik weet dat U van mij houdt Vergeef mij dat ik dat soms vergeet En weinig aandacht aan U besteedt Terwijl U mij steeds aanschouwt. Heer, geef dat ik het goede mag doen Vergeef mij mijn verkeerde dingen En blijf mij met Uw liefde omringen Dat ik aan Uw geboden mag voldoen.…

de hemel is blauw en wijd van een stil gelijk het gras buigt met de wind en ruiselt liefderijk gering onder een boom bewegen schaduwvlekken om van verloren aandacht de steelse grond de lucht is op glas geschilderd blauw vee blijft de aarde trouw het graast traag en onverdeeld door de late schemer waaiert ver uit in een voldane…

dalen en vreemde landen met woestijnen van droogte maar niets kan het halen zegt hij, bij de zee zij is woest en wild vurig en ontvankelijk en vooral altijd anders hij is de man van de zee die woont onder zijn huid zelfs wanneer hij over het mulle zand tegen een schrale wind opklimt staat hij regelmatig bij haar stil luistert hij aandachtig…

Op het grote marktplein dragen geluiden wolken van licht, de Laurenskerk zwijgt, een winterhoorn schalt verder van de standvastige toren en dichter bij de mensen ogen de straatklinkers verlaten hun aandacht krimpt, zij laat zich ook niet vragen op een mee wapperend doek Rotterdam dompelt zijn vreemdgangers om vrij hun eigen weg te gaan…

Heer, schenk ons Uw gave gebenedijd: Om enkel aandacht van U te wensen, Om altijd vrolijk-berustend te zijn In de vergetelheid der mensen. Op den moeilijke weg naar U, Hoort Gij alleen ons gaan, Als toen we stapten over de sneeuw Met onze rubberschoenen aan.…

Als ik maar weet, dat U mij bij wilt staan In alle omstandigheden en in alle tijden Dat U Uw aandacht aan mij zult wijden Mijn God, ik bid U, blijf met mij begaan. Amen…

reeën te baden in 't gloedvolle magische schijnsel der nacht toppen en kammen verlenen de wanden een tondeldoosvuur als in sprookjes gedacht de jeugdige Thunberg zag met lede ogen het slinken der sneeuwranden als het bewijs dat smelten een klaaglied van de natuur is als zinkende bergen in 't polaire ijs haar missie: meer aandacht…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…