Alle inzendingen over grauw

de hemel loenst naar mij in het grauwe groen van midden juli half de avond bedrukt ze mijn gemoed met een amalgaam aan beloften zwoele nachten, frisse regens donderende onweders of de valsheid van de vlucht naar nog een dagje later in mijn houten stoel zit een man hij rookt en kijkt om zich heen of er wat te zien zou zijn terwijl binnen…

De grauwe reus die, gans een bezig leven, tot elke wind zijn hoogmoed heeft gewend, staat, ogenschijnlijk nog bij kracht gebleven en stevig op zijn stenen fondament. Maar ‘t oude lijf, verschrompeld onder de oude beplanking, is verschrankt en uitgeteerd en staat, ternauwernood bijeengehouden, nu in de wind verwinterd en verweerd.…

Achter 't matte raam Een grauwe plek, eender of de zon straalt In lente, in zomer, één of 't najaar vaalt. Wat is hier dag? Verneedring zonder naam.…

wanneer mijn handen dalen en tussen je lokken strijken de geel grauwe sepia dagen geruisloos omslaan scheer ik lager onder jouw wervelende vrouwenwolkendek als de zuidenwind voluit duinen uiteen barst mijn stem met fluweel stoffeert ( en al wat eb was over mijn strand woest vloed blinkend als kind met vlinders in handen verborgen…

Daar beneden ligt grauw, verdord, stervende de schoonheid van de onvoorwaardelijke liefde die ik jou eens gaf.…

Hoog als een fontein spat een waaier van druppels op en spreidt zich uit over de grauwe natte stranden. Grommend van onmacht trekt de zee zich terug beraamt een nieuwe aanval weer belaagt hij de kust. Uiteindelijk moe gestreden nemen zijn krachten af en komt hij tot rust. het tij keert.…

Grauwe stormlucht dreigt; weglantaarns in de polder schijnen even lief.…

pikzwart geen ster, die nu aan de hemel prijkt De diepe stilte, volkomen zonder hart die thans bijna mijn innerlijk bereikt De nacht is stil, de nacht is ijskoud een huivering schiet ijlings over mij Het koude koud maakt mij benauwd als ik mij in ‘t iel portiekje neervlij De nacht is stil, de nacht is zo ledig onder donkere wolken uit het grauw…

Grijs en grauw zijn er de kleuren. De muren zijn gescheurd. De ramen zijn gebroken. Jaren is er niets gebeurd. Dit dorp is van de wereld uitgesloten. De fabriek is er gesloopt. Er was voor ons geen toekomst meer. Er was zelfs geen enk'le hoop, maar weggaan dat deed zeer. Het is een niemandsland, een zwarte vlek, vervaagd.…

De vijver ligt begroeid, het water is doorweven met slierten groen en bruin, een voetstuk puilt, waarop geen beeld, grauw cement, zwart bevuild. Hoe lang heeft men de tuinman hier geen loon gegeven? Er moet een tuinman zijn, want er is leven nog in het park, een verre klop, die spade schuilt maar half in 't hoge gras ...…

heersbeestjes doorhangende lijnen spannen van paal naar paal naar paal, de grond is bevroren wit laagjes water plaveien hun pad naar de Po altijd vooruit altijd lager van glinst’rend naar brede glans lachend kijk het massief vanuit de hoogte toe, de scherpe tanden stralen wit maar het onderlijf blijft verborgen in pluizige rokken van grauw…

Als zwaluwen zere, en zonder gerucht, van boven naar onder, van onder naar boven tot tegen de lucht; dan, zakkende, zwakkende, zwenk op zwenk, in een wenk in 't zicht, in een wenk in 't water - een spatte licht op 't grauw geklater!…

Een wijde wereld wentelt zich in het Grauwe grijs. Net nog geen winter, maar toch al geborgen wentelt de Wereld zich voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren, Maken de rivieren zich op voor het Kruiend ijs. Het groen is reeds gevallen In grote getallen; onder de bomen tovert Zich een waar kleuren paradijs.…

Uit de hemel, grauw lijk asse, met een aardig moordgeschreeuw draait een kraaie, rond de eike, nerewaarts, tot in de sneeuw. En ze vlucht, omdat de schooier zijn bebloede tong uitsteekt naar de zon, die lijk een gouden penning, door het oosten breekt.…

Het sintelschuttingpad is grauw, Is ’t zon, is ’t regen? Ik weet: het bord van Nelle’s tee Ligt halverwege; Voor fietsers is slechts tegenwond, De zwarte stoet, die wegen vindt, Om kwart voor negen. De gloeipeer bungelt aan een touw, Is ’t vandaag, is ’t morgen?…

scheurt de kalender het laatste blaadje die van jouw geboorte dag en maand onthult elk jaar als bloesem ijzel dooit blijken we rijker gezegend met de liefde die jij fonkelt en stralen laat elk jaar als bloem knop verlaat feesten wij het geluk dat jij brengt in de harten en levens die jou ontkiemden elk jaar als groen van grauw…

je op mijn pad naar benee mooie steen ik neem je mee in de broekzak van mijn reis meer dan 50 tinten grijs en prachtig van mij zacht en warm ben jij je duwt me, draagt me naar het zonnige dal duikgewicht in mijn vrije val ik tors je mee op mijn pad omhoog de lichtheid zoals libelle vloog lijkt nu bevroren in de kou meer dan 50 tinten grauw…

de linkerhand het hoofd in de rechterhand wat ooft van jonge bomen - als banaal symbool - en spreid uw sprankelend brein in 't rond Als dan uw broze brein verbreid is in 't rond de ronde stonden van uw eenzaamheid gaan rond en waar uw eenzaamheid gij eenmaal strooide van de westerkim naar d'oosterkim hangt vóór de westerkim het grauwe…

tijding dezer rampspoed te voorkomen sluit men alle metropolen af de wegen en de luchthavens gaan dicht de havens en de poorten gaan op slot Een doodse stilte heerst nu op het Plein Één miljard Chinezen met een mondkap voor hun neus vieren geen Nieuwjaar maar moeten vrezen Voor de komst van magere hein op het grauwe…

stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een ander vergezicht van blokkendozen, moeiteloos gaat de wind eraan voorbij, lucht buigt zich over kaal en levenloos terrein, verlaten spiegeling van het groen, nu monotoon en eentonig grauw…

Een wijde wereld wentelt zich in het grauwe grijs. Net nog geen winter, maar toch al geborgen maakt de wereld zich op voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren. Maken de rivieren zich op voor kruiende ijs. Het groen is reeds gevallen in grote getallen. Onder de bomen tovert zich een waar kleurenparadijs.…

s middags een lunch en een warme maaltijd daarnaast deed ik de was bood een luisterend oor 24/7 paraat dat had men snel door mijn vaste gasten door mijn service verrast lieten zich verwennen laaiend enthousiast er was geen houden aan ze bleven maar komen totdat ik uiteindelijk van vrijheid ging dromen blaren op mijn voeten mijn huid grauw…

brand werd bij ons veel geklust doch eindelijk kwam alles voor elkaar Edoch nu een beetje blijer onderwerp nu zijn we zesenvijftig jaar getrouwd En ach, wij zien nu alles weer scherp het 't zo fijn is als je van elkaar houdt Nog altijd blijft Ans mijn lieve vrouw mijn prinses met zilver haar van rood; Zie ik haar, dan is alles minder grauw…

van hier Een boerendorp Aan een rivier Het is niet groot En vrij obscuur Maar 't heeft een naam En een bestuur Er is een school Een harmonie Een bankfiliaal Een kerk of drie Een communist Een zonderling En zelfs een zang- vereniging Nu is 't er stil 't Is wintertijd Er heerst de griep En knorrigheid De dag is kort De hemel grauw…

In de grauwe lucht glimt de hoge glans van kinderogen. Een ijskoude wind zucht mijn huid vol kippenvel. De hagel roffelt en ‘tikketakt’ met driftige stoten op het zinken dak. De nijdige wind ‘smikkesmakt’ de pijpenstelen tegen 't venster aan. Speels worden de waterpijpjes stuk gedaan.…

Daarmee is alles uitgelegd, zelfs de vloek dat u, mijn bevrijder, zich in dit spinnenweb zet en als grauwe weduwnaar slurpt aan uitgeroeide dromen. En o o wat zijn de gevangen dichters vol jolijt wanneer ik hen als spelbrekende klikspaan zeg dat uw geheugen zo leeg is als een ontrafelde windhoos.…

Zwartgallig gedrenkt in een grauwe kust, holle kletsgrotten die ‘t natte zand verdelen Padstoelig verstoord door muf-rotte rust Kaasbeproefd schimmel, bepoederd met gelen De zon, gegaasd achter wazige wolken Trilbeverig vergeefs tegen vuile ruiten Vliegenvleugels die de vensterbank bevolken Grijsdood als waren ze niet te stuiten Miststoffig…

.; dommelend reden voerlui aan op dommelende wegen; mist, dichte regens, dempten de stemmen, dempten de harten; moede, laagstaande zon bescheen zwak- rood, geluidswallen van riet en druppelend lover Grauw de wielen van de wagens op de bodem van lege wegen; 'koude kleren draagt 't land', zong 't lied van de zwepen; bij de zoute gong van…

Gruisdikke dansen de beiers in 't rond, en plekken en dekken de grauwe grond. Goten gieten water en schuim, Grebben groeien ongestuim; vlieten vloeien rustig ruim. De regen valt schuiner; de hagel houdt op; de grond wordt bruiner bij elke drop.…

Maar het grauwe gezicht doet de ogen snel wijken. Men loopt om haar heen zonder haar te bekijken. Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode. Heel ernstig gewond - ‘t is wellicht zelfs een dode. Rust het hoofd op haar arm, zo te zien al verstijfd. Allicht dat zo’n beeld op je netvliezen blijft.…