2710 resultaten.
herfst in de bomen van mijn straat
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 354 lindebomen -
steken hun zwarte takken
uit gele mouwen…
Kou
netgedicht
2.0 met 97 stemmen 9.164 Als de regen langs mijn haren druipt
En de wind mij in mijn jas verjaagt
Als mij langzaam het gevoel bekruipt
Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd
Als mijn haren druipen in mijn nek
En ik huiverend mijn jas ophang
Bedenk ik tevreden, en dat is gek
Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…
Herfstblues
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 714 De herfst kruipt in me,
de duistere luchten, de koude wind.
Ik weet het niet meer, wie ik ben.
Alles loopt door elkaar,
door elkaar gewaaid, bevroren.
Waar was ik gebleven.
Soms ontdooi ik weer
en ontdek ik een karakter,
dat soms grappig is en lief.
Maar waarom nu zo kil, koud en alleen.…
November
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 390 De herfst ligt uitgeput
gevloerd in bladerpulp.
De bodem is zwaar
zuigt de voeten zeer.
De bomen kennen geen troost
in de bladval van verdriet.
De takken kaal en willoos
stijf de stam die ze torst.
Woest walst de westenwind,
de lucht geplet door donker dreinen.
November kent geen genade
alle zielen sterven zich dood.…
Herfstachtige vertoning
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 545 Er had niets maar dan
ook niets gebaat het donker
daalde neer in overvloed
“Ze waren met teveel” en ik
had losgelaten wat ik vliegerde
sans color en het hart nog
altijd op de juiste plaats enz.
enz.
een grijze bedoening sla de
waterkant dan oeverloos kleine
jongen haal je vader maar hij
vliegert wel als jij dat wilt
als dat is wat jij…
WEDERKEER
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 685 de bladeren die voor me op het pad
gevallen zijn, schop ik omhoog, ze wijken,
beleven zo hun tweede herfst en lijken
niet in de verste verte op het blad
dat fris ontlook, waardoor je vorst vergat
en de bekleding was van stoere eiken
die jaarlijks hoger naar de hemel reiken
totdat de tijd hen velt, der dagen zat
ze maken wentelingen als een…
winters zacht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 508 toe maar , schilder maar
zachtgrondig
de gevallen zomer in een notendop
vergeet de nerven niet als enkel restant
van sappige groene bladeren
denk aan de kleurenschat die je kreeg
en vooral het licht dat groeien deed
creëer een herfsttapijt
niet alleen zacht
maar warm genoeg
om de winter te dragen
zodat het niet eens zielig lijkt…
Soms voel ik mij zo leeggehaald
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 727 Soms voel ik mij zo leeggehaald,
zo uitgestrooid en weggegeven...
De akkers liggen maagdelijk -
geen spoor meer van het leven
dat eens in al zijn weelde blonk
terwijl de zon scheen in de morgen.
Ook nu blinkt licht, al is het vaal,
gekleurd door 't brandglas van de zorgen.
Mijn gang vertraagt, de uren wegen
al is mijn hart nog onderweg…
Bevrijding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 689 De laatste blaadjes
houden zich vast aan de boom,
herfststorm laat ze vrij…
bezorgersleed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 325 spinrag om het hoofd
slakken kraken op het pad
de krant stipt op tijd…
Hortensia's
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 344 Hortensia's, in kleur gevangen
waar goud en rood uit 't zomerlicht
vol weemoed rond de stengels hangen -
we zijn tot zacht verstaan verplicht.
De warmte is nu echt verdwenen -
de avond lang, de luiken dicht,
de zon die vrolijk heeft geschenen
is voor een najaarslied gezwicht,
maar is de kleur vervloeid tot vrede,
ze blijft een winter…
bladwijzer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 506 gisteren lag het nog
verloren op de grond
het iets te vroege blad
nu sluimert het in de roman
die ik aan het lezen ben
en dwarrelt ruisloos mee
van boek naar boek…
Najaar
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 462 Zelfs hier is de herfst voelbaar
ondanks de warmte van het middaguur
word ik in de schemering steeds meer gewaar
dat er kilte heerst buiten het avondlijke vuur.
Van de bergen in het noorden
rollen wolken naar het dal
waar jij en ik het traag verval
beseffen zonder grote woorden.…
Nu weer de herfst komt met zijn gouden kleuren
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 889 Ik weet niet veel, ik ben niet dapper of heel sterk
maar nu de herfst komt met zijn gouden kleuren
nu zie ik weer dat lachen kan,
dat onverwachts veel gaat gebeuren,
maar merk ik ook dat harten schreien
om wat niet gezegd werd, niet gezien,
en dat er weemoed hangt tussen de huizen
om zomers die voorbij zijn, kansen weg,
en klanken die niet…
Een klein geel blaadje
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 409 Een klein geel blaadje
dwarrelt zachtjes neer.
Er loopt een oude heer
die wel van wanten weet;
Hij lacht om wat zijn leven
tot hiertoe heeft gegeven
aan vreugde en verdriet,
maar ach, hij weet
dat niemand hem haast ziet
en zeker niet wil leren
van iemand in zo'n oude kleren;
Hij vond het blaadje op de straat
en weet hoe 't ook met mensen…
Hysteria
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 374 Zwaarbebaarde knotwilg leunt houtskolig
op zijn laatste poten. De winter schrapt
en schraapt zijn fraaie franje weg. Georchestreerde
chaos. Een blad wringt een ander
dwingt een ander uit zijn getormenteerde knoop.
Ze willen blijven.
Flits
Criminele hoop. Ze laten los vallen als
een kometenregen maar dan wel beleefd
aan u de eer, collega…
In het rozenboogje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 334 Glanzende parels
aan dauwketting
tussen de rozen
De kruisspin weeft
haar zijden boog
nog vroeg de dag
spiedt zij de
lichte vleugelslag
van elk insect
zij lokt haar prooi
in het zijden web
trekt met haar poot
`t insect in nood
zij slaat haar slag
Ochtendlicht breekt
in het dauwkristal
in kleurenprisma
spiegelt zich het al…
Sterfgevallen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 414 De rivier glanst van waterkeien tranen. Een
rilling van muggen in brailleschrift. Ze dansen
prikken in de spiegel alsof ze met hun kleinste
teen de kogels uit het bloed van de wereld
proberen op te vissen, uit te wissen. Schuiven
uit op bemoste
stenen. Wachten vanzelfsprekend als troost op verdriet
tot de aarde begint te leven, te beven of…
Wat is het goed dat Gij
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 467 Wat is het goed dat Gij barmhartig zijt
en dat Gij weet hoe wij het lijden vrezen,
want nu de herfst ons hart weer wil genezen
van al te helder licht en zeeën tijd,
nu schenkt Gij valer tinten in het bos
en stuurt Gij wind die snoeit zonder te breken.…
Oktoberroos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 330 Een rode vlek laat in oktober
de roos bloeit wat vermoeid
de vorst liet haar nog ongemoeid
een wonder tussen `t blad van koper
wat glazig oogt haar rood tussen
het verdorde en vergeelde blad
alsof het reeds was gevat
in koude handen van de dood
verwonderd kijkt ze rond
`t verdorde en vergeelde blad
doet haar vermoeden dat
de zomer reeds…
Waar wind de bladeren uit zal vlakken...
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 588 De bomen bergen weer hun zomerkleren op -
niet in een kast, maar in de grond
waar men van nu tot weer een voorjaar komt
slechts dood en ondergang, ontbinding vindt.
Laat los, laat los, zo zingen alle bossen,
behalve waar de dennenbomen staan -
de beuken die als heersers langs de paden
nog fier rechtop ademen, ook zij worden kaal.
Horen wij…
Avondland
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 946 paarsberookt mijn lucht
zijn afgeschenen podium
de sliert die gedag als
verwelkende boterbloemen zegt
aan de nachtegalen ruiselaars
van leeglekkend wilgenhout
aan de haren van moeder aarde
waar vissen zweven en wolken
heiligschennis zijn
aan de uitgeschoten mensenknollen, hen
laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen
laat hij…
Ritsels
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 445 scharrelen en dwarrelen
bedekken en bevlekken
jagen en vervagen
geuren en verkleuren
verzachten de gedachten
omwoelen het gevoelen
Fel gekleurd bij zonneschijn
vervagend door de nevels
Winden vol venijn
plettend op de gevels
spiegelglad op wegen
zacht glinsterend in de regen
ik tol mee in ieder blad
het ritselende leven door
zo…
Late oktoberzon
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 494 Late oktoberzon
die geneest
van 't al te grote ik;
leer me toch relativeren
als ik 's morgens vroeg uit de veren
met mezelf geen raad soms weet...
Leer me licht en schaduw minnen
kijken buiten en diep vanbinnen
leer me lieven en verdragen
en heel dankbaar leven
alle dagen.…
ochtendmist
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 569 een vochtige deken
verblindt het zicht
van polder en lucht
ganzen verdoezelen
hun vlucht in doffe
klanken verzonken
leegte…
November in Nice
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 764 De stegen van de oude stad,
oranje, geel en beige,
blinken uit
in onregelmatige schoonheid;
het is alsof parallellen
hier niet bestaan.
Behalve dan
aan de boulevard,
waar palmbomen in slagorde
de novemberwind weerstaan.…
Wacht maar...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 313 Als de woedende
noordwesterstorm
de knokige, oude boom
dan eindelijk genadeloos
uit zijn zomerjas joelt,
kijk ik machteloos toe
hoe hij zijn bange,
gewonde armen
wanhopig ten hemel richt
en niets anders kan doen
dan zwijgend, meebuigend
toegeven
aan het valse lachje
van de Grote Woelewaai.
Troostend
sla ik mijn armen
om hem heen…
herfstgevoel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 631 in ‘t grijzige van dit jaargetij
word ik door treurnis stil bevangen
het voelt als zachte zwarte zij
die mij omhult als tweede huid
en zich, als was ‘t onzichtbaar
voorzichtig om mij legt
ik voel het nauwelijks dat ik lijd
maar wil ik vrolijk zijn, grenst zij mij in
beroert mij bijna teder fijn
slechts als een zweem te merken
ik tast…
vergeelde beelden
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 528 zag ons deze dagen weer
gedreven door de bossen
dwalen op zoek naar een
lekker maaltje cantharellen
hoe mijn vader zich telkens
bukte, met een glimlach
het zakje vulde
en wij die avond met de pan
op tafel onze honger gretig
stilden…
Paardenkastanjes
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 662 Als in de herfst
de kastanjelaars
langs de laan
naar school
hun vruchten losten
stekelige bolsters
glanzend gladde
paardenkastanjes,
vulde je je zakken.
Op de speelplaats
gooien en stampen
tot de surveillant
op je afstevende
en je streng berispte
je hele voorraad
afhandig maakte.…