Netgedichten

netgedicht (nr. 12.980):

Waar wind de bladeren uit zal vlakken...

De bomen bergen weer hun zomerkleren op -
niet in een kast, maar in de grond
waar men van nu tot weer een voorjaar komt
slechts dood en ondergang, ontbinding vindt.

Laat los, laat los, zo zingen alle bossen,
behalve waar de dennenbomen staan -
de beuken die als heersers langs de paden
nog fier rechtop ademen, ook zij worden kaal.

Horen wij wel dit verhaal
of menen wij dat alles duurt?
Er blijft slechts wat de liefde bouwde....

Straks komt weer de grote koude
en blijven enkel nog de takken
waar wind de bladeren uit zal vlakken.