Alle inzendingen over kwijt

Vijvers groeien dicht van angst, een zee met kroos werd oceaan, koos het diepste van mijn gedachten, zekerheid verder van mij vandaan, wachten vult de mand met vlijt achter wisselende maskers van de tijd, glimlacht voordat ze verder schrijdt, daarin schuilt een wijze raad, mijdt de morgen, anders ben ik de draad weer kwijt.…

Moeder gesluierde moeder hoe zijn wij fel gekant Tegen onrecht, zwaar onrecht onderdrukt te worden door mannenhand Moeder gesluierde moeder weet wat de grondwet zegt Man en vrouw zijn hier gelijkwaardig dus ontneem ons niet dat recht Moeder gesluierde moeder bescherm uw dochters tegen het kwaad Kwijt uzelf niet van deze taken…

Je leeft nu in vertraagde beelden geheel ontvlogen aan de tijd waar eens je zachte handen streelden ben ik gevoel voor richting kwijt bij het begaan van alle wegen verdwaal ik op de huid van spijt aan elke zekerheid ontstegen verpoteld binnen zelfverwijt in mistflarden van minnestreken ben ik op jou blind gevaren wil wachten tot mijn ogen…

blaadjes beschut de knoppen gekoesterd toen storm de kruinen neersloeg gebroken takken verwijderd wonden gedicht voordat zij door rot waren gezwicht jij wist in verzorgen de mogelijke gang naar de zerken tot een minimum te beperken mag ik je in bloei laten merken dat ik weer groei in standvastigheid ook al ben ik wat wilde takken kwijt…

Confronterend de dag Waarop ik ontdek Thuis te lijken op elke plek En niemand iets zag Als overtreffend Of buitengewoon Alles wat ik beding Altijd de stoel maar nooit de troon Nooit boven het maaiveld Altijd in de middenmoot Nimmer de held Nimmer iets groots Er is er één In iedere plaats of tijd Nooit iets gewonnen Nooit iets kwijt…

En nu, nu ben ik je voorgoed kwijt. Niet dat ik je ooit nog zal vergeten, Of dat de herinnering slijt of zoiets, Of straks geen inhoud meer heeft. Want ik vind dat je dit moet weten: Ik denk aan je, dat zegt toch wel iets. Dit is voor jou, een broer die meer leeft.…

Jij en ik raken elkaar niet kwijt. Samen zijn wij de ultieme twee-éénheid.…

vandaag het brood gesneden, de dag betredend met een zwaai naar kind en kraai duizend voetjes in de tijd vogels zingen goedgebekt doorspekt met vrij gefladder rond hun voederhuis bij mij scheld mijn schulden kwijt zolang het duurt het leven schuurt al lang -genoeg wel wetend, dat het immer vroeg om zure woorden na te laten…

licht zo vreemd ik heb mijn ogen in het oude dicht mensen praten in verhalen alles leeft om terug te gaan in het grut die na ons zaten zie ik spiegels in mezelf staan ik gooi een steen het water rimpelt in vertraging verder het leven kabbelt naar de oevers van een klein respijt aan het eind raak ik alleen mezelf kwijt…

Langzaam maar zeker, ging ik op je bouwen, belangrijker nog, vertrouwen, want dat was ik heel erg kwijt. Nu, zovele jaren later, zeg ik het hardop, niet bang meer voor een flater. Je staat naast me, ik naast jou, je houdt van me, net als ik van jou en dat, mijn lief, moet ook!…

Zijn ongebruikte momenten voorgoed kwijt, of terug te vinden in de pauze tussen nieuw en oud?…

horizon die niet liegt terwijl jij droomt in verhalen probeer ik de liefde te vertalen het raam is niet veel verder dan de steracteur die open en dicht kan met hetzelfde gevoel als gisteren maar het lijkt verder hier vandaan muizenissen van de nacht ze kruipen over het tapijt jij schrijft verhalen over liefde maar ik kan mijn ei niet kwijt…

Hoe ik het ook wil erkennen Ik blijf met gedachtes rennen Ik blijf verslaafd mijn hele leven Dat duurt niet zomaar even Ik ben met gokken begonnen Dat heb ik nog steeds niet overwonnen Ik wil dat gevoel ook niet kwijt Dat heb ik inmiddels wel bereikt Maar wat is verliezen Is dat winnen door te kiezen ?…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Alleen willen zijn wordt dan eenzaamheid, kan eenzaam niet fijn dromen, raak zo mijn wereld kwijt.…

Mijn melktanden ben ik kwijt. Mijn wilde haren zijn nu uitgegroeid. De kleuterjaren zijn opnieuw begonnen. Mijn oude dagen zijn voorbij. Een jongen van de dag ben ik geworden. De toekomst is nog niet begonnen. Het zuur werd zoet en zoet maakt blij. Het zicht in één oog ging verloren. Het geluk van kunnen zien gevonden.…

de winkeldeuren gaan straks open het hongerige volk zwelt aan ze kunnen weer van alles kopen en vullen zo hun leeg bestaan begeerte is tot deugd verheven bezinning is verleden tijd de mensheid heeft haar ziel vergeven en is daarmee haar wezen kwijt in armoe waant de mens zich rijk en lijkt zich van geen kwaad bewust terwijl ik naar de…

spartelen in balans om tot een goede zin in uitleg te geraken punten komma's hadden echt geen kans jij kon het mij niet duidelijker maken we voelen samen weten veel maar ogen uit een andere omgeving denken dus in eigen overweging herkennen kleuren proeven ook de geuren maar je ziel en zaligheid was ik helaas heel even kwijt…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

Iemand kwijt zijn die er nog wel is, maar nooit bij jou niet zoals het had kunnen zijn Ons eigen leven leiden, jij omdat je dat besloten hebt en ik omdat het zo is Als het niet zo was zouden we voelen wat we nu niet voelen het wederkerige, een samen een bijzaak niettemin, ja we laten het leven stromen Het kan om obstakels heen het…

Ik als simpele meid Kan hier prima mijn ei in kwijt. Ik schrijf onder het pseudoniem Alou Want mijn echte naam doet er niet toe. Mijn leven in een paar zinnen Een uitdaging maar ik ga gewoon beginnen. Als je echt van gedichten hoogstandjes geniet Lees dan vooral mijn rijmen niet.…

Alsof een reuzenhand onzichtbaar om mijn torso klauwt Adem kwijt onderweg De trap een berg om tergend traag te bestijgen Mijn handen onder stroom uitval Oogleden dammen voor een wellende zee Oren uitgefloten In alle kleuren van de regenboog Vingers die de pen torsen Laat mij maar even liggen…

Moeder Natuur huilt Vader Tijd is de weg kwijt kan er nog een kind bij?…

Want ik weet dat het me spijt, ik er toch stiekem van genoot, nu ben ik je voorgoed kwijt, wat ben ik toch een idioot!…

Maar tot mijn allergrootste spijt raak ik zijn stem al snel weer kwijt. Want de schoten vuur van regen houden plots zijn woorden tegen. Zou hij me ooit nog uit gaan leggen wat hij me nu had willen zeggen?…

Een stem diep in mij Zag jullie en zei 'Au,' diep van binnen En even was ik buiten zinnen Een stem diep in mij Zag mij aan en zei Niet gaan huilen meid Want dan ben je jezelf echt kwijt Een stem diep in mij Zag jullie weer, hij Hield zijn mond, was stil Maar ergens hoorde ik die gil Een stem diep in mij Zweeg en troostte mij…

zo goddelijk glad rond je billen lag heeft mij toch wel bewogen Verlangend ontvlood mijn mijmerende mond 't wijfelend woord dat geen mens verstond als dat toch eens zou mogen Ik eerde schoonheid nooit gezien hopeloze honger, naar wat misschien ook smeulde in jouw ogen Maar momenten vergaan in eeuwigheid een andere stem, ik was je kwijt…

Zie kleine plaggenhutten hoe ze leefden in die tijd stapels turven op een rij, was herinnering bijna kwijt. De streek waar ik geboren ben onttrokken aan het veen... Hóu van het Drentse land ga er direkt heen!…

dat ik dit nou niet eerder heb gedaan: een ode schrijven aan mijn lieve moeder voor mij had zij toch immers altijd tijd of ik een lieverd was ofwel een loeder als kleutertje of in de puberteit zij leerde mij hetgeen ik echt moest weten ze zorgde en ze raakte mij niet kwijt als ik de weg naar huis eens was vergeten is zij altijd naar mij…

ik weet niet wat ik met dat missen moet dat eindeloos herhaalt het enig woord dat ik herken steeds weer opnieuw vertaald ik weet niet wat ik met verlangen moet het is er al de tijd een veilige gevangenis daar raak je niemand kwijt ik weet niet wat ik met die heimwee moet het houdt me kleurloos klein ik ben wel in de buurt geweest maar…