Alle inzendingen over natuur

Inspirerend licht van opkomst tot ondergaan Verstrooiing nabij.…

Heerlijk die dauw in de ochtend. De stilte om je heen. De wereld zien en horen ontwaken. Je voelt je niet alleen. De geur van de aarde. Van de regen in de nacht. Zo puur en verfrissend dat waar planten op hebben gewacht. Zo verzorgt de natuur zichzelf. Wij hoeven daar niks aan te doen dan alleen een beetje op te passen Om het zo te behouden…

Mooi is de wereld die ik voor me zie. Zo groot en daar sta ik dan als een klein mens die niet alleen kan helpen de natuur te redden. Dat moet samen in hele grote groepen. Een groep van mensen die ook goed weten dat we snel moeten veranderen. Maar niet iedereen doet er wat aan. Ze vinden het alleen zielig wat er gebeurt. en natuurlijk…

Wanneer ik buiten wandel in de vroege ochtend of late avond zie ik je in de verte staan en geniet van je aanwezigheid. Af en toe lijkt het of dat je jezelf schaamt. Kruip je weg, ben je niet helemaal zichtbaar. Maar dat is toch nergens voor nodig. Ik geniet van je volle ronding Want jij maakt het spannend in het donker. Bent een wonderschoon…

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

Ik zie nog het roggeveld, waarlangs ik liep naar school. Over het smalle weggetje. Het korenveld... waar zich geen korenbloem verschool. Ik plukte dikke bossen, met prachtig blauwe kleur. En als ik eraan denk dan ruik ik nog hun geur. Ik mocht ze daar niet plukken, de rogge werd vertrapt. En ik moet eerlijk zeggen, de boer heeft mij…

Hertje, zo mooi. Zo sierlijk ben jij daar. Ik voel mij zo ontspannen. Als ik jou streel door je zachte haar. Hertje zo dapper. Zo sterk is jouw gewei. Jij bent zo ontzettend vlug. Je bent zo vrij. Ik loop naar je toe. Door het bos, zo oud. Ik pak voor jou een appel. Een appel van goud.…

Groen is het gras. Groen zijn de bomen. Groen is het leven dat nog moet komen. Maar als het zo doorgaat dan gaat het mis. Dan weet ik niet of er over 50 jaar nog wel zo een aarde is. De mensen zijn bezig de aarde te vervuilen met uitlaatgassen en rommel op straat. Het is echt om te huilen. Moet de aarde zo mooi blijven. Zorg er…

Langzaam gaat de zon ten onder. Wolken kleuren rood en geel. Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen. waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld…

Ik voel in de natuur diep mezelf en ook het Al. En ontdek zo weer het vuur dat mijn licht ontsteken zal. Elk dier, elke boom, al het water en de wind zijn de spiegels van mijn droom van de Vader die bemint. Ik geef mij over aan de adem en het ritme van de kracht om te komen tot het weten dat de schepping is bedacht.…

door de wind geleid loopt de wandelaar eenzaam niet alleen langs groene paden met broedende berm die vol verwachting in eieren genesteld die nieuw leven dragen door zon verwarmd loopt de wandelaar door groene weiden waar lentegras pril de liefde omarmt die sterren fonkelen in ogen die branden vol verlangende lust in vallende duisternis…

Een sprankje hoop is als een lichtje in het duister. Een vlaagje wind drukt het uit als stilletjes gefluister. Het bosmeertje dat golft zachtjes over het fijne zand De zon die dan opkomt verlicht langzaam het strand. De wolken drijven langs de egaal blauwe lucht. De bloemzaden verspreiden en vervliegen hun tochtelijke vlucht.…

De maan is al boven de seringen; De stralen hellen de kruinen langs... De nachtegaal houdt zich stil van zingen Tot de hof verlucht staat van haar glans. Tot de donkere tuin als een ijle beker Tintelt vol licht, dofgouden wijn, En als slaapwandelaars onzeker De rozen ontwaken in de schijn... Ik weet niet wat…

Onbekende stem vogel zingt uit volle borst pure poëzie. Heel vroeg in de morgen word ik wakker, niet zozeer door een vreselijke nachtmerrie gekregen te hebben dan wel door melodieuze liedjes en versjes van allerlei vleugels onder elkaar die het laatste nieuws van een afgelopen tijd staan te bekken en snavelen. Terwijl hemel verkleurt in…

de zwaluw zwalkend bevliegingen tempeestend zwervend in het zwerk snelle vlerken duikvlucht laag over asfalt en weer weg…

Dagdieven in de eerste lentezon. Die de eerste warmtestralen schijnt. overschaduwt dat wat slechter kon. Alle narigheid verdwijnt. De natuur in al zijn pracht ontwaakt. Een eind aan winterdromen maakt. Het preludium van het vieve zomerseizoen. Reïncarnatie van het eerste groen. Bloem en plant met een weergaloze kracht. Integer het eerste…

Voel intens beleef en leef waai de wind en golf de zee Pluk de dag droom in kleur geloof de hoop en zoet de geur Glim de lach lief de aarde warm de zon besef de waarde…

Bij mij vlak voor het raam zit een vogeltje met een naam. Een mooi roodborstje genietend van een broodkorstje. Ik kijk er stil naar met het genoegen dat ik dan ervaar. De vrijheid van zo'n diertje. Ik zet het raam op een kiertje. Wat zou ik graag zoals hij zijn. Lekker in het zonnetje genietend, oh wat fijn. Het lijkt of het iets tegen…

Ik herinner mij… onze wandeling vanaf de boot. Door een stukje bos, niet zo groot. Over een pad van verend vochtig mos. Het was zomer. Ik verbaasde mij, wat jij niet allemaal zag! Eerst een uil, hij zat op een tak, heel stil. Zie je hem wel? Hij maakte me bang zijn ogen volgden ons overal. Toen opeens een enorm gekwetter, op een…

In de nevel van het ochtendgloren straalt het frisse groen. Erachter wat zeer kan bekoren het donkerrood van een beuk. In het vroege ochtendgeluid snuif ik geuren van de natuur. Vogeltjes tetteren heel luid. De wind strijkt langs mijn gezicht. Als de dreigende lucht plaats maakt voor een waterige zonnetje. Daar waar de natuur ontwaakt…

Er is een plek waar ik tot rust kan komen, kijkend naar al die mooie bomen. Waar de bloemblaadjes waaien in de wind. Zo voel ik mij nog echt een kind. Een kind dat geniet van alles om zich heen. Die weet, ik ben niet alleen. De plek waar veel valt te beleven. Waar jij je alleen maar aan hoeft over te geven. Daar waar de blaadjes dwarrelen…

Het vlakke strand voorland van het vlakke land met daartussen de duinen tientallen meters hoog ze houden ons droog doen onze dorst lessen, onze honger naar natuur met ‘t weer: onbewolkt, zon of bewolkt, koud en guur die elementen zijn als vitamines voor ons leven ik schrijf dit zittend op ’t strand wacht tot de zon daalt ver achter…

je danst op aarde die speciaal voor jou vruchtbaar is gemaakt je hand in de losse zwaai van de zaaier die dit een leven lang heeft gedaan met zwierige streken werp jij in ronde vegen het zaaigoed door de lentewarme zon pas als het laatste strooisel is geland jij je rust geniet kiest schepping weer gods hand…

Japanse sierkers Getooid met roze en wit Bloesemfestival. Wanneer ze als een lekkere parfum wordt waargenomen die huid meteen een verfijnd gevoel geeft Met een maximale kleurintensiteit en durend resultaat laat zij ogen schitteren van waar haar irissen zijdeachtig zijn, omgeven door immense blik. Dat mijn gedachten zinken in openheid van…

Ze fladdert vrolijk in het rond. Ze kust de bloemen laag bij de grond. Ze brengt de kleuren tussen het groen en kan zo heerlijk vrolijk doen. Ze is een diertje met een warm hart. Een gewone vlinder maar toch heel apart.…

Duizenden druppels storten ter aarde in het donker van de nacht. Geen moment dat het bedaarde. Verloren van de zwaartekracht. Nog steeds breekt het niet open het zo donkere wolkendek. Ik blijf maar verder lopen. Erken elk van mijn gebrek. Want gaan zal ik met overtuiging. Daar waar regen reeds verdwijnt. Maak voor alle ellende een laatste…

Ik zie tot aan de sterren en van verre zie ik duizenden hemellichamen staan. Voor iedere ster is er op aarde een lichtje uitgegaan. Voor diegenen die nu aan de hemel staan zijn op aarde mensen doodgegaan. Die nu stralend neerkijken op ons leven en ons een gevoel van rust geven. Ik zie tot aan de sterren en van verre wenkt mij het hemellicht…

Ongemerkt vaak gekomen Zien we ze soms plots staan En net zo stilletjes Zullen ze weer gaan Met velen zijn de madeliefjes Kleurend de jonge voorjaarswei Och bekijk ze toch eens beter Van heel dichtbij Wat zijn ze in wezen In hun alledaagsheid Simpel wonderschoon Ze zijn de eerste tekenen Van de ware lente en maken Ons met hun fraaie…

Afgesneden koord Kettingparels glijden weg Plotse hagelbui. Hoe open lucht langzaam begint te verkleuren en vergrijzen met een opeenstapeling van duistere wolken op hetzelfde moment werpt zon haar laatste dagstralen over stad en land Bovendien boezemt het onbekend verschijnsel menigeen fracties chaos en wanorde in. In het zicht van deze…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…