Alle inzendingen over tijd

De paardentram die rijdt niet meer, de gaslamp is nu voor de sier, het bakeliet is kunst geworden. Mijn oma heeft nooit weet gehad van chip en pin, van tweet en chat: zij is niet meer. Zij was de brug van haar verleden Naar die van mij. Eén pijler is die brug al kwijt en als de tweede ook verdwijnt dan is ook mijn verleden toch…

Door het denken aan het leven kan ik de harde kern van dat gewicht niet breken, een uitweg vinden in stralen van geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel verwijdert zich uit de blikken trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam als bagage in een droge mond. kom ik dichter bij het geheim, elke zet die wordt gemaakt is een ontdekking…

Ik rijd een dAk hoog ______boven land______ waar koeien vastgenageld staan: de laatste zomer-zon-ne-straal—— ________rechtop en roerloos ondergaan. Ik prent dit ansicht (O-)(Gen)-blik op melkwit ingebonden blad: een =spoortje= zwartgereden inkt dat r[a][a]mpjes poldergroen bevat.…

Ik was gevlucht en schrok Van mijn gezicht, zo bang, zo bleek. Te rond en honend keek Over mijn schouder heen de klok. Wat is er achter ’t beeld? Een stomme blinde muur van steen; En achter mij: alléén de tijd die treitert en verveelt.…

De man en de angstige jongen verdwalen gescheiden door tijden en dromen en dalen van hoge, verdorde, bevroren gedachten naar donkere wouden van telkens verwachten. Wie zag in flitsen het verleden verschijnen en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…

De tijd verstrijkt voorwaards heden wordt verleden beklemmend voor druk een afspraak met pad concreet door een stip vier letters markering van bestaan…

Ik ben niet bang voor wat er zal gebeuren. Er zullen witte dieren door het veld gaan lopen en dat zal alles zijn. --------------------------------------------- uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

De geploegde akker ligt daar het nieuwe zaad zal wasdom geven zo is het ook in het leven aan het begin van het nieuwe jaar voor ons ligt onaangeroerd de tijd wij mogen de tijd vervullen met blijdschap of met narigheid met tienen of met nullen de toekomst nodigt uit om dromen te vervullen neem daarom een kloek besluit met passie en liefde…

Tussen oud en nieuw zit slechts één tel een wereld van verschil men beleeft het vanzelf wel Het is dood en leven het is overleden en pasgeboren zo gaat het steeds er is nog niets verloren Het kan goed gaan en slecht nieuwe kansen doen zich voor in het nieuwe jaar want na die ene tel gaan we door We herinneren ons wat er was we kijken…

Fouten maken geeft je kracht en energie om te veranderen in liefhebben en vertrouwen blijf dus dingen doen die je nooit eerder hebt gedaan dat is mijn wens voor u en mezelf maak vergissingen verbazingwekkende blunders verstop ontken of bevries ze niet wees niet bezorgd dat iets niet goed genoeg is hetzij niet perfect wat het…

Het strand ligt er verlaten bij, alleen een hondje snuffelt hier en daar. Een vogel vliegt nog argeloos, op de laatste adem van het jaar. Ik zoek naar woorden in de zee maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet. De vloedlijn wordt alsmaar verlegd en 't strand blijft spiegelend geveegd. Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot…

Lang zitten kijken hoe de verkankerde stam van de oude vlier verbrandde niet na te vertellen dit trage eenzelvige afscheid deze vanzelfsprekende geboorte van as en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd in een belendend dichtgesneeuwd heden de zevenslaper ontwaakte en de radio het lied zong van de fonkelende beker en hoe later de witte…

Vroeger, het lijkt zo lang geleden. Toch kom ik meer en meer vroeger tegen. In het verloren huis de kartelrandkiekjes van oude vrienden, onafscheidelijk, maar buiten het lot gerekend, neemt de tijd een achterwaarts loopje en van lieverlee hoop je dat het ooit terugkeren zal...…

Als ik aan vroeger denk Moet ik toegeven Dat ik jonger ben dan nu. Denkend aan de toekomst Word ik niet ouder Dan ik nu ben.…

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

Een vertind landschap verbergt morsige schandalen verzonken in bladgerande meertjes op de oever staan roerloos diepgewortelde bomen ze brengen gebroken kleur en chaos aan het licht alleen de woorden hebben geen wortel ze zingen vloeibare slaapliedjes wat ooit gestold was wordt weer vloeibaar.…

er viel nog zoveel te zeggen maar krampachtig of niet het feestgedruis is vergeten door voltooiing van geheugen nu valt niets meer te herhalen wat we eigenlijk al wisten dat jeugdstemmen verdrinken in windstilte zoals ouderdom dat momenten voldongen zijn voordat de storm is gaan liggen anekdotes, ons bord is leeg met tijdsbestek…

Zonder jou valt alles in het niets atomen bestaan en niet niets of niemand zelfs nietszeggende boeken kunnen alleenheerschappij niet kussen zonder jou is alles te ingewikkeld in steen verwikkeld het kan niemandsland wat schelen maar zonder jou is het universum geen klok die draait om jou heen jij bent het…

Wanneer ik stop met doen en in luister zitten ga. Hier, in dit heilig moment, waar gisteren vandaag bevrucht, en weer nieuwe morgens baart. Hier kan ik aandachtig zijn. Wanneer ik stop met doen en in volle luister zitten ga.…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

iemand vraagt zich af doorwaadt, herstelt, van onbeschreven wildernis niet allemaal honing wel broodnodig, al met al zonder veel opklop iemand schilt een appel snijdt een brood, leest een zoekgeraakte foto het heden ontwijkt zichzelf een muur verteert afdrukken van vroeger, later, ooit…

De neus in oude manuscripten ruikend aan de boekenlegger van scenario’s door anderen geschreven, levend maar nooit hebben bestaan. Kleuren van een onvervalst gevoel, waarin de inkt van de realiteit niet is opgedroogd, overstemd door de kleuren van een onsterfelijke dynamiek. Verdriet zoals het wordt gedoogd en steeds wordt geproefd…

dit duurt nog voort, deze lijn de cyclus, de spiraal van adem en herhaling zolang het weke weefsel zich haastig versteent tot fossiel met vlakke facetten de verse stilte moet nog verkalken avondlicht moet nog doven we moeten ons verliezen, onwrikbaar vergruizen, langs bospaden en melkwegen verdwalen, thuiskomen bij nacht, roerloos verstillen…

toen je keihard verslaafd was spraken mensen al jij was ooit was afwas de was buiten hangen hij was zij was wij waren hoop doet even gaat alles goed wees niet bang ga je mee en wij leven lang en heel even…

Of we gelukkig moeten zijn met de huidige tijd? We getuige " mogen" zijn van de meest gruwelijke beelden? We het nieuws al zien, terwijl het gebeurd? En worden geconfronteerd met " grote mensen" die bij een kinderfeest zich niet kunnen inhouden? Zijn we gelukkig nu we dit allemaal zo van dichtbij meemaken, dat het lijkt of we…

alles achter me laat ik los alles dat wat niet was wat me leerde me genas van alles dat ik dacht dat ik was alles wat ik dacht dat ik was laat ik achter dat was…

Een hond blaft op het erf van een klein huisje vlakbij het panbos daarin zit een ritme waar ik u tegen zeg meegenomen bagage pleur het ergens neer in hoek van mijn part dat deel waar deelnemers steeds meer lichtere vormen aannemen doe het maar wel op je eigen manier er bestaat geen zin Zonder lucht tussen letters materie van het…

De kubus doorbreken En de cirkel geef je een gooi Alles willen doorspreken soms was het wel mooi geweest is geweest op is op Weinig tot veel geweest De vlinder weer terug tot pop eigenlijk was het veel eerder klaar zonder een echt laatste hoofdstuk je ging maar, en ging maar door, maar de tijd heeft je tuk genomen…

Soms moet je loslaten Loslaten van je verleden. Loslaten van je gewoonte. Loslaten van je fouten. Loslaten van je gebeden. Starten helemaal overnieuw. Een hagel witte pagina. Startend met het heden. Starten met een nieuw leven. Loslaten is zo verkeerd nog niet. Leef vandaag en droom van morgen. Het leven zit vol schatten maar…

Vannacht in mijn droom met Kopland gewandeld langs beken en weilanden We spraken niet want de woorden waren oud en leeg aan het worden oud als het brood dat we braken en leeg als de glazen waaruit we dronken We dachten aan die wonderlijke wereld van het vergeten hoe je altijd vergeet wat je je herinnert en hoe je je herinnert wat…